John Gray Mezczyzni sa z Marsa a kobiety z Wenus 44

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Uwaga: partner nie zdaje sobie sprawy, że to on rozpoczyna kłótnię.Uważa, że to kobieta jąinicjuje.On broni swojego punktu widzenia, a ona - siebie przed jego przykrymi uwagami.Kiedy mężczyzna odmawia racji bolesnym uczuciom kobiety wywołanym początkiem kłótni,rani ją jeszcze bardziej.Sam nie będąc zbyt wrażliwym na ostre sformułowania, nie rozumierosnącego zdenerwowania partnerki.Byłby zaskoczony, gdyby mu powiedziano, że to onsprowokował jej opór.Podobnie jest z kobietami: nie zdają sobie sprawy z tego, jak bardzo ranią mężczyzn.Kiedykobieta czuje się atakowana, odruchowo przybiera bardzo niechętny ton.Mężczyzna czuje sięnie akceptowany i odrzucony, co jest dla niego tym boleśniejsze, im bardziej jestzaangażowany w związek.Kobieta zaczyna rozniecać kłótnię zapoczątkowaną przez mężczyznę w ten sposób, że wyrażanegatywne uczucia odnoszące się do jego zachowania, a potem zarzuca go radami, o które nieprosił.Zwykle w takiej chwili kobieta zapomina złagodzić swoją wypowiedz wyrazamizaufania i akceptacji w stosunku do mężczyzny i ten, ku jej zdumieniu, reaguje negatywnie.Kobieta jest oczywiście nieświadoma tego, jak jej brak ufności rani partnera.%7łeby uniknąć kłótni, musimy zawsze pamiętać, że naszych bliskich boli nie to, co mówimy,lecz jak to robimy.Trzeba dwojga, by się kłócić, ale jedno wystarczy, by tę kłótnię przerwać.Najlepszym na to sposobem jest zduszenie jej w zarodku.Przede wszystkim należy uchwycićmoment, w którym nieporozumienie przeradza się w kłótnię.Trzeba wtedy zrobić przerwę -po prostu przestać mówić i zastanowić się, w jaki sposób zwrócić się do partnera.Trzebasobie uzmysłowić, że prawdopodobnie nie daje się tego, czego on (ona) potrzebuje.Po takiej chwili można znowu zacząć mówić, lecz teraz w sposób miły i pełen szacunku.Takaprzerwa pozwala nam ochłonąć, uspokoić nerwy i skoncentrować się, zanim znowuzaczniemy mówić.JAK UNIKAMY B�LULudzie starają się unikać bólu odczuwanego podczas kłótni.Stosują cztery różne sposoby,tzw.cztery "u": uderzenie, ucieczkę, udawanie i uleganie.Na krótką metę każda z tych metoddziała, lecz po pewnym czasie zaczyna przynosić jak najgorsze skutki.1.Uderzenie.Ten sposób zachowania z całą pewnością pochodzi z Marsa.Kiedy rozmowastaje się niemiła, niektóre osoby instynktownie zaczynają walczyć.Natychmiast stają sięagresywne.Ich motto brzmi: "Najlepszą obroną jest silny atak".Ludzie ci od początku kłótniobwiniają, osądzają, krytykują i robią wszystko, żeby partner poczuł, że nie ma racji.Częstokrzyczą i wyrzucają z siebie mnóstwo złości.Ich ukrytym zamiarem jest zastraszeniepartnera, tak żeby znów stał się pomocny i kochający.Kiedy to się udaje, uważają, że odnieślizwycięstwo, choć tak naprawdę przegrywają.Zastraszenie zawsze osłabia zaufanie partnera.Zastraszenie zawsze osłabia ufność partnera.Uzyskiwanie tego, na czym nam zależy, poprzezpognębienie drugiej osoby, jest świetną metodą na unicestwienie łączącej nas więzi.Kiedypary walczą ze sobą, powoli niszczą swoją umiejętność otwarcia się i swoją wrażliwość.Kobiety chronią się, zamykając się w sobie, a mężczyzni się odcinają i przestają troszczyć sięo partnerkę.Po pewnym czasie łącząca ich na początku intymna więz zanika.2.Ucieczka.Ten model zachowania również pochodzi z Marsa.%7łeby uniknąć konfrontacji,Marsjanin może zaszyć się w jaskini i w ogóle z niej nie wychodzić.To przypomina zimnąwojnę.Mężczyzna unika rozmowy i żadne problemy nie znajdują rozwiązania.Takie biernezachowanie w niczym nie przypomina przerw w rozmowie, które podejmujemy, by sięuspokoić, i po których dyskusja toczy się nadal, tyle że w uprzejmiej szej formie.Mężczyzna "uciekający" boi się konfrontacji, woli nie poruszać żadnego tematu, którymógłby wywołać kłótnię.Zamiast się kłócić, niektóre pary po prostu przestają rozmawiać na te tematy, które wywołująnieporozumienia.Metodą, jaką ci ludzie stosują, aby zaspokoić swe pragnienia, jest ukaraniepartnera przez stłumienie i ukrywanie miłości.Nie atakują i nie ranią swych bliskichbezpośrednio jak ci, którzy wybierają walkę, lecz okrężną drogą zadają ból, odmawiając imuczucia, na jakie ci zasługują.Z kolei ukrywanie miłości sprawia, że także mniej się jejotrzymuje.Na krótką metę ucieczka pozwala osiągnąć spokój i harmonię, ale jeśli nie mówimy o swoichproblemach i uczuciach, to po jakimś czasie powstaje uraza, a znikają gorące emocje, którełączyły nas na początku drogi.W związkach wybierających metodę "ucieczki" partnerzy często zastępują tłumione uczucianawykami przesadnego jedzenia, nadmiernej pracy, a nawet nałogami.3.Udawanie.Jest to zachowanie o proweniencji wenusjańskiej.Kobieta, która ten modelwybrała, udaje, że problem nie istnieje.W ten sposób chce uniknąć zranienia w czasiekonfrontacji.Z przyklejonym do twarzy uśmiechem wydaje się permanentnie ze wszystkiegozadowolona.Z czasem jednak narasta w niej uraza: ma wrażenie, że bez przerwy ofiarowujecoś swemu partnerowi, niczego nie dostając w zamian.Ta uraza z kolei blokuje naturalnąpotrzebę wyrażania miłości.Kobiety, które udają, boją się wprost wyrażać swoje uczucia i dlatego starają się, by"wszystko było w porządku".Mężczyzni także często używają tego zwrotu, ale dla nichznaczy on zupełnie coś innego.Mówiąc: "Wszystko w porządku", mężczyzna ma na myśli:"Wszystko w porządku, bo mogę sobie z tą sprawą poradzić sam" albo: "Wszystko wporządku.Potrafię to rozwiązać i nie potrzebuję pomocy".Jeżeli natomiast podobnegosformułowania używa kobieta, to oznacza ono, że próbuje uniknąć konfliktu bądz kłótni.Aby zapobiec wzburzeniu fali, kobieta może nawet przed sobą udawać, że wszystko jest wporządku, jest fajnie, jest OK, choć rzeczywistość wygląda inaczej.Poświęca wtedy swojepragnienia, uczucia i potrzeby, żeby za wszelką cenę uniknąć konfliktu.4.Uleganie.Ten sposób reagowania również pochodzi z Wenus.Osoba postępująca wedługtego modelu zamiast wszczynać kłótnię, po prostu poddaje się.Bierze na siebie całą winę iodpowiedzialność za to, co denerwuje partnera.Na krótką metę związki, w których kobiety sąuległe, robią wrażenie zgodnych, lecz rychło wychodzi na jaw, że tak nie jest.Kiedyś pewien mężczyzna w rozmowie ze mną skarżył się na swoją żonę: "Bardzo jąkocham.Ona daje mi wszystko, czego pragnę.Jedyne, co mnie gnębi, to fakt, że ona nie jestszczęśliwa".%7łona tego pana przeżyła dwadzieścia lat, poświęcając się dla męża.Nigdy się niekłócili, a jeśli ktoś zapytałby ją o ich związek, powiedziałaby: "Och, jest wspaniały.Mamkochającego męża.Jedyny kłopot w tym wszystkim to ja.Cierpię na depresję, sama nie wiemdlaczego" [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki