TONY HILL Piekni sambójcy

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Dzień dobry, Mar powiedział.Milczała. Prawdę mówiąc, do wczoraj nie spodziewałem się, że kiedykolwiek spotkamy sięw takich okolicznościach. Nie? Jej głos był twardy, pełen goryczy. Wszyscy popełniamy błędy, inspektorze. Masz rację.Moim błędem było zaufanie pozorom.Twoim wiara, że możesz wziąć prawowe własne ręce i przy okazji na tym zarobić. H�ctor spojrzał na nią uważnie. Chociaż natwoją obronę powiem, że w pewnym sensie cię rozumiem.To, co zobaczyłaś w mieszkaniu brata,musiało tobą wstrząsnąć.Zobaczyć, że Gaspar zabił żonę i córkę, a potem siebie, byłobywystarczającym powodem, by stracić rozum.Przeczytać list, który zostawił, też byłotraumatycznym przeżyciem.Pózniej w komputerze znalazłaś zdjęcie psów.Mar milczała wyczekująco. Chcę wierzyć, że zabierając list, miałaś początkowo dobre intencje.Nie znając jego treści,twoi rodzice mogli żyć w przekonaniu, że ich syn nie popełnił tego potwornego czynu.Zatrzymałaś go, ale w pewnym momencie stał się twoją obsesją.Przede wszystkim dlatego, żenie było w nim wszystkich faktów, prawda? Jeszcze nie znam jego treści, ale domyślam się, żeGaspar napisał o zabójstwie w domu w Garrig�s, drodze powrotnej po pogrzebaniu psów zezdjęcia i zgodnym współdziałaniu wszystkich członków grupy.%7ładnych innych szczegółów pozanazwiskami.Gdyby Gaspar podał więcej informacji, nie musiałabyś zwracać się do Sary.Poznałaś ją na pogrzebie, prawda?Niemym gestem potwierdziła, odwracając wzrok. Biedna Sara& mówił dalej H�ctor. Skryta, dyskretna, a jednocześnie taka złaknionauczucia.A ty zjawiłaś się przed nią taka, jaka wtedy byłaś: dziewczyna, której brat zginąłtragicznie, bez pracy i biorąc pod uwagę obecną sytuację, bez widoków na przyszłość.Powiedziałaś jej, że znalazłaś list Gaspara i że go ukryłaś, bo nie chciałaś przysparzać większychcierpień rodzicom.Sara, której własny ojciec nie kochał, wzruszyła się twoją opowieściąi zaufała ci.Mar nie patrzyła na niego, odgrodzona odrętwiałym milczeniem. Sara dawała ci prezenty, wydawała pieniądze na kolacje w restauracjach i na inne rzeczydlatego, że cię polubiła, i dlatego, że, jak wszyscy, potrzebowała kogoś, z kim mogła rozmawiać.Nie tylko o tamtych wydarzeniach, również o sobie i o firmie, nawet o Amandzie i jejseksualnych zwyczajach.Co więcej, kiedy pojawiał się temat Garrig�s, nie miała poczucia, żedopuszcza się zdrady wobec kogokolwiek: przekonałaś ją, że zachowasz w tajemnicy to, o czymsię od ciebie dowiedziała, nie ze względu na nich, ale ze względu na twoich rodziców, i powoliwyciągałaś z niej resztę informacji.Było tylko jedno, o czym nie chciała ci powiedzieć, mimotwoich nalegań: co zrobili z ciałami.Inspektor przerwał.O wielu sprawach nie wiedział, musiał się domyślać, wydobyć fakty odtej dziewczyny, która sprawiała wrażenie, że do końca zachowa milczenie. Co się stało, Mar? Chciałaś namówić ją, żeby przyłączyła się do szantażu? Tegosamego dnia rozmawiał z V�ctorem Alemanym, który opowiedział mu o nieoczekiwanymspotkaniu z Sarą w gabinecie S�lvii w czasie bożonarodzeniowej kolacji w firmie.Tłumaczyłaś jej, że obu wam się więcej należy od życia? Konkretna nagroda w zamian zamilczenie?Mar Ródenas wzruszyła ramionami. A dlaczego nie? powiedziała w końcu. To było jedyne, co mogli mi dać. Lecz Sara nie mogła tego zrobić.Nie sądzę, że byłaby zdolna zdradzić kolegów.Nieodważyła się zostawić zdjęcia psów w gabinecie S�lvii. Sara nie miała nawet odrobiny ambicji! zawołała Mar. Nie. odparł H�ctor. Ona była lojalna i nagle zobaczyła, że jest wewnętrznierozdarta.Z jednej strony umowa z kolegami, z drugiej sympatia, jaką czuła do ciebie.W końcuzwyciężyła wierność umowie.To cię rozgniewało, prawda? Z sojusznika stała się wrogiem: zadużo wiedziała.Układał fakty w porządku prowadzącym do jedynej możliwej konkluzji. Dlatego w wieczór Trzech Króli spotkałaś się z nią jeszcze raz, żeby dowiedzieć się tego,na czym ci najbardziej zależało.Ale Sara zdecydowanie odmówiła.Pokłóciłyście się.A, i wtedybyłaś blondynką, prawda? Czy może obie ufarbowałyście włosy, ty na blond, a ona nakruczoczarne.Mar wreszcie na niego spojrzała.Zobaczył w oczach błysk gniewu. Próbowała mnie odwieść od mojego pomysłu i zrozumiałam, że niczym się nie różni odtej całej reszty.Powiedziałam jej to. Gniew w jej spojrzeniu zamienił się w furię. Wszystkojej powiedziałam, naubliżałam jej.Przypomniałam, że w każdej chwili może jej się przytrafić to,czego się tak bardzo bała. Sara Mahler była ofiarą przemocy seksualnej? Był to uzasadniony wniosek, wziąwszypod uwagę to, co wiedział o Sarze. Kilka lat temu powiedziała ze wzgardą. Sara była oziębła, mężczyzni ją przerażali.Nawet do taksówki nie wsiadła, żeby nie być sam na sam z mężczyzną. Co jej zrobiłaś? zapytał cicho H�ctor. Nic.Powiedziałam tylko, że mój chłopak i jego kumple się nią zajmą.Tak postanowiłam:jak nie prośbą, to grozbą.H�ctor pokręcił głową, musiał na nowo poskładać fakty. Nie wiem, jak to zrobiłaś, pewnie wtedy, kiedy poszła do toalety.Wzięłaś jej komórkęi wykasowałaś wszystkie dane, żeby, przynajmniej tej nocy, kiedy ją dopadniecie, nie mogła donikogo zadzwonić.Potem okazało się, że to było dobre posunięcie, bo nie znalezliśmy żadnegośladu waszej znajomości. H�ctor podniósł głos. Zadzwoniłaś do Ivana, żeby czekał na niąna stacji.Sara, bardzo zdenerwowana, poszła do metra.Czuła się fatalnie, zdradziła kolegów i tyją zawiodłaś.Poza tym była przerażona twoimi grozbami [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki