Antonia Fraser Szeć żon Henryka VIII

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Jego "amours" - miłostki, jak to nazywał ambasadorfrancuski, ciągnęły się nadal.Jedną z dziewcząt w komnacie królowej, besztaną za frywolność była paniMargaret (lub Madge) Shelton.Chapuys określał ją jako "kuzynkę z pierwszejlinii konkubiny" - gdyż jej matka, lady Shelton, była siostrą sir ThomasaBoleyna; lady Shelton pełniła teraz funkcję guwernantki swej ciotecznejwnuczki, księżniczki Elżbiety, a jej mąż, sir John Shelton, komendantastraży przybocznej księżniczki.Madge Shelton była niewątpliwie nadzwyczajponętna; kilka lat pózniej, kiedy rozważano kandydaturę znanej piękności,księżnej Krystyny Mediolańskiej na żonę króla, powoływano się na jejkorzyść, że "jest bardzo podobna do niejakiej pani Shelton", dawniej zkomnaty królowej, z "dołkami" w policzkach, "bardzo miłą buzią" i "ołagodnym głosie".Madge Shelton była nie tylko pociągająca, lecz także dowcipna i zalotna;chyba w typie wesołej Bessie Blount, co zawsze bawiło króla.Ale z punktuwidzenia Anny należała do dziewcząt, które - o zgrozo! - wpisują "błahewiersze" w swoje nabożne lektury.Znaleziono taką zabazgraną książkę.Kiedyodkryto winowajczynię, królowa Anna wyniośle "ją upomniała" za wpisywanietakich, "bezsensownych głupstw do modlitewnika".Można chyba powiązać tenincydent z flirtem króla z panią Shelton, który według Chapuysa zaczął sięw lutym 1535 roku.W każdym razie Madge Shelton nie była pierwsządziewczyną, która zwróciła na siebie uwagę króla, odkąd urodziła sięksiężniczka Elżbieta.Chapyus wspomina o "bardzo ładnej młodej damie" jesienią 1534 roku.Okazywała ona przywiązanie "księżniczce" - Chapuys nazywał tak oczywiścieMarię, nie Elżbietę - i z tego powodu zmienny dwór zaczął traktować Marię zwiększym szacunkiem.Potem była Madge, która cieszyła się łaskami królachyba około sześciu miesięcy; gdyż pózniej, w 1535 roku król upodobał sobieinną panią - tym razem Joannę Seymour.Bardzo możliwe, że przypadła mu dogustu, kiedy po raz pierwszy znalazł się pod dachem jej ojca, sir JohnaSeymoura, w Wolf Hall, koło Marlbourough w Wiltshire.Zatrzymał się tam zdworem na tydzień w początku września, w czasie podróży, w której miałdotrzeć na południe aż do Southampton, a potem na zachód, aż do Bristolunajbardziej wysuniętej na zachód miejscowości, do jakiej Henryk Viiikiedykolwiek zajechał).Jest mało prawdopodobne, że król zetknął się z Joanną Seymour po razpierwszy w Wolf Hall.*2 Seymourowie była to dworska rodzina: najstarszybrat Joanny, Edward, był giermkiem przybocznym króla.Joanna przebywała nadworze królowej Katarzyny od przynajmniej 1529 roku; nie jest pewne, czybyła w Calais w 1532 (jak jej ojciec i brat), ale bez wątpienia służyłaAnnie Boleyn jeszcze przed jej koronacją.Lecz nagłe namiętności królaprzebiegały według wzoru, na który nie miała wpływu poprzednia znajomość.Ostatecznie Anna Boleyn była damą dworu przez co najmniej cztery lata,zanim wznieciła miłość króla.Bessie Blount przebywała na dworze pięć lat,zanim nawiązała romans, z którego urodził się jej syn; Madge Shelton,kuzynka żony Henryka, także nie mogła mu być obca.Wszystko to martwiło królową Annę - nic w tym dziwnego, skoro pamiętałaokoliczności własnej kariery - ale nie musiało okazać się katastrofalne.Miała własną broń, by odbić cios.Jesienią 1534, na przykład, zrobiłakrólowi scenę o "bardzo ładną młodą damę" skarżąc się, że tamta nie odnosisię do niej z szacunkiem "w słowach i czynach".Król wybiegł wściekły.Alez pomocą swojej bratowej, wicehrabiny Jane Rochford, łatwo było jeszczekrólowej usunąć rywalkę z dworu.Płocha Madge Shelton, która po niejdostąpiła królewskiej łaski, nie przedstawiała, jak się zdaje,niebezpieczeństwa; z powodu bliskich związków Sheltonów z Boleynamipodejrzewano nawet, że to królowa Anna podsunęła królowi swoją ślicznąkuzynkę (nie ma jednak na to dowodu i nie pasuje to do znanej zazdrościkrólowej).Nastroje królowej Anny wciąż były kapryśne, a jej obelgi soczyste:swojego wuja Norfolka miała jakoby zwymyślać "jak psa", za co on zemściłsię nazywając ją (za jej plecami) la grande putain - wielką dziwką.NawetThomasowi Cromwellowi trochę się dostało, chociaż mieli zbieżne poglądy,zarówno w sprawie rozwodu, jak sympatii religijnych.W czerwcu 1535 rokuCromwell powiedział Chapuysowi, że królowa Anna zagroziła mu ścięciem głowy- grozba raczej niezbyt właściwa na dworze Tudorów [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki