Lampoon Harvard Zmrok

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- Ruszaj się, ruszaj! - pokrzykiwał przy tym.- Musimyzdążyć na bal promocyjny wampirów!12110.BAL WAMPIR�WPędem pognałam schodami na górę, zerwałam z siebiebluzkę i cisnęłam ją na podłogę.- Mogę zaproponować, żebyś włożyła coś prostego? - rozległsię obojętny głos daleki od sugerowania czegokolwiek.Popatrzyłam w stronę okna i aż mnie zatkało.Josh!Błyskawicznie zasłoniłam rękoma podkoszulek z wyraznierysującym się pod nim stanikiem.Ale było za pózno, Josh i takwidział mnie w bieliznie.Zatem miał już pewność, że dbam owszelkie szczegóły damskiego stroju.- Nie chciałbym roztaczać kontroli nad każdym aspektemtwego życia - dodał, biorąc mnie za rękę i zamykając nią okno.-Wierzę jednak, że byłoby nierozsądne z twojej strony ubieraniesię w coś, co tylko niepotrzebnie przykuję wzrok.Tematem balujest Wyszukana Wenecka Maskarada , poza tym znajdziesz sięw sali pełnej wampirów.Dlatego najlepszy byłby materiałpozwalający ci się stopić ze ścianami albo podłogą.- Jak się tu dostałeś?- Przez okno.W końcu jestem wampirem!- Ale przecież moje okno ma zaledwie pół metra wysokości.- Nic prostszego, wiele razy robiłem podobną sztuczkę.Wystarczy się zmniejszyć za pomocą wampirzych promieni, apózniej w odwrotny sposób rozdąć do normalnych rozmiarów.Miałam już na końcu języka następne pytanie, gdy przerwało122nam głośne łomotanie pięścią w drzwi.- Gdzie on jest?! - wykrzyknął Jim.- Dobrze czuję, że jesttam wampir?Josh dopadł mnie jednym susem i zakrył mi dłonią usta.- Nie - szepnął basowym, typowo męskim głosem.- Jesteśtylko ty, ludzka córa, całkiem sama.Odsunęłam jego rękę.- Mylisz się, tato - odparłam.- Nie widzę tu żadnegowampira.Ale porozglądam się jeszcze! I obiecuję, że będę sięrozglądać dokładnie!Po dłuższej chwili doleciał nas odgłos jego ciężkich krokówna schodach.Odwróciłam się do Josha.- Aż nie chce mi się wierzyć, powiedziałeś mu, że jesteśwampirem! Jim nienawidzi wampirów!- Postawiłem cię w kłopotliwej sytuacji? - zapytał znapięciem w głosie.Znów złapał mnie za rękę i przyciągnął dosiebie.- O co znowu chodzi? - rzekł z naciskiem, po czymwykonał upokarzający taniec pingwina.- Nie.Ani trochę nie czuję się zakłopotana.Musimy tylko nazawsze zachować twój wampiryzm w tajemnicy przed moimiprzyjaciółmi i rodziną, jasne?Przestał tańczyć.- O rety! Na zawsze?Westchnęłam z irytacją.Edwart może i był ciemny, ale niezadawał nawet w połowie tylu pytań.- Tak, na zawsze.Oczywiście po tym, jak mnie już ugryzieszi uczynisz swą wampirzą partnerką.Cofnął się powoli.- Zaczekaj tutaj, Belle - rzekł, otwierając okno, do któregostał tyłem.- Muszę coś jeszcze zrobić.gdzie indziej.Kiedy usłyszałam, jak zapala silnik swego auta i odjeżdża zchrzęstem żwiru pod kołami, skoncentrowałam się na zawartościszafy.Co mam włożyć na tę maskaradę? Wyrzuciłam wszystkie123ciuchy na łóżko.Znalazłam osłonę prawej nogi, potem lewej,osłonę karku i poszczególnych palców.W końcuzadecydowałam, że włożę całą zbroję.Jakiś samochód zatrzymał się z piskiem opon przed naszymdomem.Po chwili doleciały mnie stłumione głosy z salonu.Wrócił Josh! Podkradłam się na palcach do drzwi i nastawiłamucha.Doleciał mnie brzęk tłuczonego szkła, który oznaczał, żeJim rozbił drzwiczki ściennej szafki i sięgnął po broń.Joshmusiał go jeszcze przekonywać, że nie jest wampirem, ponieważznów dotarł do mnie basowy, ledwie słyszalny odgłos wymianyzdań.- Zapewniam pana, panie Goose, że jestem wychowanytradycyjnie i postępuję zgodnie z zasadami - rzekł.- Oto umowa,którą spisał dla mnie mędrzec z sąsiedniego miasta.Mówi, że wzamian za jedną randkę z pańską córką dostarczę panu czterygąski nioski, paczkę klepek na baryłkę oraz możliwośćkorzystania z mojej największej kosy przez okres trzech tygodni.- To mnie zadowala - odparł Jim.- Jestem nadzwyczajpobłażliwym ojcem, któremu nigdy się nie śniło, żeby zażądaćtego rodzaju umowy, ale jestem też namiętnym kolekcjoneremklepek do baryłek [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki