LP. IV VI. Swift Jonathan Podróże Gulliwera

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Dwudziestu chirurgów Jego Cesarskiej Mości przy-tomnych będzie, by dopilnować operacji, która zostanie dokonana przez zręczne puszczeniewielu ostrych strzał w zrenice twych oczu, gdy będziesz na ziemi leżał.Do ciebie teraz należy przyzwoite przedsięwziąć kroki, jakie twój rozum uzna za najlep-sze, ja zaś dla zapobieżenia podejrzeniom muszę się stąd oddalić tak sekretnie, jak tu przy-szedłem.Zostawił mnie ów pan zanurzonego w niespokojności.Był to zwyczaj przez monarchę pa-nującego i jego ministra wprowadzony (bardzo różny, jak mi powiadano, od zwyczajów daw-nych), że kiedy dwóch osądzi kogo na okrutne stracenie dla dogodzenia urazie monarchy albozłości faworyta, Cesarz powinien mieć do całej rady mowę, sławiąc wielką litość swoją i ła-godność jako przymioty znane i uznawane przez cały świat.Mowa cesarska o mojej osobiewkrótce rozgłoszona była po całym państwie i nic tak nie przerażało ludu, jak te pochwałylitości Cesarza, bo doświadczono, że im bardziej się rozwodził nad swą łagodnością, tymokrutniejsza kara była, a większa niewinność skazanego.Co do mnie, przyznać się muszę, żeani z urodzenia, ani z edukacji nie będąc przeznaczony na dworaka, tak się mało znałem naprowadzeniu spraw, iż nie umiałem dostrzec łagodności i łaski w dekrecie na mnie wydanym,a mniemałem (może błędnie), że więcej w nim surowości niż dobroci.Z początku chciałempoddać się sądowi, bo choć nie mogłem zaprzeczyć oskarżeniom wymienionym w artykułach,mogłem mieć niejaką nadzieję na okoliczności łagodzące.Lecz napatrzywszy się dawniejwielu spraw podobnych, wiedziałem, że się zawsze kończą podług zamysłu sędziów, i nieważyłem się w tak poważnej chwili polegać na ich wyroku mając równie możnych oskarży-cieli.Miałem mocne chęci bronienia się, ponieważ będąc wolny nie obawiałem się całej tegopaństwa potęgi i mógłbym łatwo kamieniami stołeczne miasto rozbić i zburzyć, ale natych-miast zamysł ten ze wstrętem porzuciłem, przypominając sobie przysięgę, którą złożyłemJego Cesarskiej Mości, dobrodziejstwa, które odebrałem, i wysoką godność nardaka, którązostałem zaszczycony.Nadto nie nabrałem tyle ducha dworskiego, żebym wyperswadowałsobie, że Cesarza Jegomości obecna surowość uwalnia mnie od wszystkich obowiązków, któ-re byłem mu winien.Na koniec chwyciłem się sposobu, który słusznie zganiony być może, ponieważ sam wy-znaję, że jeno przez pośpiech i brak doświadczenia zdołałem zachować moje oczy, wolność iżycie.Gdybym znał lepiej charakter monarchów i ministrów stanu, których potem obserwo-wałem po różnych dworach, i gdybym więcej wiedział o ich sposobach postępowania zoskarżonymi mniej niżeli ja winnymi, byłbym się bez trudności tak łagodnemu poddał ukara-niu.Ale ogniem młodości uniesiony i mając pozwolenie Jego Cesarskiej Mości na udanie siędo Króla Blefusku, pośpieszyłem przed upłynieniem trzech dni z przesłaniem listu do megoprzyjaciela sekretarza stanu, w którym mu doniosłem, iż przedsięwziąłem tego samego dniapłynąć do Blefusku podług pozwolenia, które otrzymałem.Nie czekając odpowiedzi udałemsię w stronę wyspy, gdzie stała flota.Pochwyciłem jeden wielki okręt wojenny, przywiązałemdo przodu linę, podniosłem kotwicę, zdjąłem z siebie odzienie i położyłem na okręcie wraz zkołdrą, którą w ręku przyniosłem, i ciągnąc raz w bród, drugi raz wpław, przybyłem do kró-lewskiego portu Blefusku, gdzie na mnie od dawnego czasu lud czekał.Dano mi dwóchprzewodników dla pokazania drogi do stołecznego miasta, które tegoż co i kraj było nazwi-39ska.Trzymałem ich na ręce, aż pókiśmy nie zbliżyli się do bramy o sto prętów.Natenczasprosiłem ich, ażeby donieśli któremu z sekretarzy stanu o moim przybyciu i oznajmili, żeczekam rozkazów Jego Królewskiej Mości.W godzinę odebrałem odpowiedz, że Król Jego-mość idzie na spotkanie ze mną z całym swoim domem i dworem królewskim.Postąpiłemjakie pięćdziesiąt kroków.Król i dworzanie zsiedli z koni, a Królowa i damy wysiadły z kareti nie postrzegłem po nich żadnej bojazni.Położyłem się na ziemi dla ucałowania rąk Króla iKrólowej.Powiedziałem Jego Królewskiej Mości, że czyniąc zadość obietnicy mojej przy-szedłem za pozwoleniem Cesarza, pana mego, ażeby mieć honor widzieć tak mocnego mo-narchę i ofiarować mu wszystkie należne usługi, które by obowiązkom, jakiem winien monar-sze mojemu, nie były przeciwne; ale o niełasce mojej nic nie nadmieniłem, ponieważ nie by-łem o niej oficjalnie powiadomiony, a mniemałem, że sam Cesarz nie odkryje tej tajemnicy,kiedy opuściłem już jego cesarstwo.Wkrótce jednak okazało się, że się pomyliłem.Nie będę nudził czytelnika opisywaniem przyjęcia mego na tym dworze; odpowiadało onowspaniałości tak wielkiego króla.Nie wyliczam niewygód, które poniosłem, to tylko powiem,że nie mając mieszkania ani łóżka musiałem sypiać na ziemi, kołdrą moją okryty.40ROZDZIAA �SMYGulliwer szczęśliwym zdarzeniem znajduje sposób porzucenia Blefusku i po niejakichtrudnościach powraca do swej ojczyzny.W trzy dni po moim przybyciu przechadzając się przez ciekawość przy północ-no-wschodnich brzegach wyspy, postrzegłem o pół mili na morzu coś podobnego do prze-wróconej łodzi.Zdjąwszy trzewiki i pończochy, szedłem wodą jakieś dwieście do trzystu łok-ci.Widziałem, że ten statek morze napędza ku brzegom, i poznałem natenczas, że to byłaprawdziwa2 szalupa, która, jak sądziłem, oderwała się podczas burzy z nieznanego okrętu.Powróciwszy do miasta prosiłem natychmiast Króla Jegomości, aby mi pożyczył dwadzieściaokrętów większych, które po utraconej flocie pozostały, tudzież trzy tysiące majtków podrozkazami wiceadmirała.Flota, wyszedłszy pod żagle, krążyła koło brzegów, a ja tymczasempośpieszyłem jak najkrótszą drogą w tę stronę, gdzie pierwszy raz łódz ujrzałem.Przypływjeszcze ją bliżej ku brzegom zapędził.Wszyscy majtkowie zaopatrzeni byli w mocne liny,które przedtem sam poskręcałem.Gdy okręty nadeszły, zdjąwszy z siebie odzienie wszedłemw wodę i tak może o pięćdziesiąt prętów zbliżyłem się do łodzi, potem musiałem płynąć, do-póki się do niej nie dostałem [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki