Morderstwo Margaret Odell S.S van Dine

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Heath obrócił się nagle i spojrzał na niego z posępnymnamysłem. A więc cóż z tego? Pochodził z rozprutej kasetki albo ja jestem cesarzem chińskim. Oczywiście, że pochodził stamtąd mruknął Vance ipogrążył się w swym letargu. I o to właśnie chodzi oświadczył Heath odwracając się zpowrotem do Markhama. To łączy Skeela ze sprawąmorderstwa i rabunku. A co miał Skeel na ten temat do powiedzenia? Markham z uwagą pochylił się do przodu. Przypusz-czam, że pan go przesłuchał. Oczywiście, że tak odpowiedział sierżant, lecz w głosiejego czuło się zakłopotanie. Przez całą noc trzymaliśmy go wkrzyżowym ogniu pytań.Historia jego brzmi tak: twierdzi, że tadziewczyna dała mu pieścionek tydzień temu i że potem widziałją dopiero przedwczoraj po południu.Był u niej w mieszkaniumiędzy czwartą a piątą pamięta pan, że pokojówka właśniewtedy wychodziła wchodząc i wychodząc z domu przezboczne drzwi, które były wtedy otwarte.Przyznąje, że przyszedłznów tego wieczoru o pół do dziesiątej, lecz twierdzi, że niezastawszy jej, poszedł prosto do domu i tam pozostał.Jakoalibi podaje, że siedział ze swą gospodynią jeszcze po północyprzy grze w khun-khana i piwie.Pobiegłem tam dziś rano istara to potwierdziła.Ale to niczego nie dowodzi.Dom, wktórym mieszka, to zakazana melina, a ta gospodyni nie tylkojest nałogową pijaczką, lecz siedziała już parę razy za kradzieżew sklepach. Co Skeel powiedział o odciskach palców? Powiedział, oczywiście, że zostawił je podczas popo-łudniowej wizyty. A ten na klamce od szafy ściennej?Heath chrząknął szyderczo. I na to znalazł odpowiedz: zdawało mu się, że słyszy, jakktoś wchodzi, i zamknął się w szafie ściennej.Nie chciał, by gozobaczono, ze względu na Odell, by nie popsuć jej gry, jakąmożna prowadzić. To bardzo uprzejme z jego strony tak zejść z drogi swejpięknej bogdanki przeciągał słowa Vance. Wzrusząjąca lojalność, co? Pan mu chyba nie wierzy, panie Vance? zapytał Heathniemile zaskoczony Nie mogę powiedzieć, że wierzę.Ale jeśli nawet kłamie, tokonsekwentnie. Zbyt konsekwentnie, jak dla mnie mruknął Heath. Czy to wszystko, co pan zdołał z niego wyciągnąć? Było jasne, że Markham nie jest zadowolony z wynikówbadania trzeciego stopnia, zastosowanego przez Heatha wobecSkeela. To by było wszystko, panie prokuratorze.Przyczepił się dotej wersji jak pijawka. Nie znalezliście u niego dłuta?Heath musiał zaprzeczyć. Ale przecież nie można byłooczekiwać, że będzie przechowywał je jeszcze u siebie dodał.Przez parę minut Markham rozważał zebrane fakty. Nie widzę, byśmy tu zebrali dostateczny materiał, chociażmożemy być najzupełniej przekonani o winie Skeela.Jego alibimoże być słabe, lecz poparte stwierdzeniem telefonisty, ma, jaksądzę, szanse uzyskania wiary w sądzie. A co z pierścionkiem, panie prokuratorze? Heath byłprzygnębiony i rozczarowany. A co z jego grozbami,odciskami palców? A jego rejestr podobnych włamań? To wszystko są tylko czynniki pomocnicze wyjaśniłMarkham. Dla oskarżenia o morderstwo potrzebujemyczegoś więcej niż pierwszego wrażenia.Dobry adwokatprzeprowadzi jego uwolnienie w dwadzieścia minut, nawetgdybym zdołał wytoczyć mu sprawę.Nie jest niemożliweprzecież, że ta kobieta dała mu pierścionek tydzień temu.Przypominacie sobie, co powiedziała pokojówka, że żądał odniej w tym czasie pieniędzy.Nie można też udowodnić, żeodciski palców nie pozostały rzeczywiście z południowejbytności.Ponadto, nie możemy go w żaden sposób łączyć z tymdłutem, gdyż nie wiemy, kto dokonał owego włamania w lecieprzy Park Avenue.Cała jego historia doskonale pasuje dookoliczności, a my nie możemy przedstawić żadnych dowodówkontra.Heath wzruszył bezsilnie ramionami; w jednej chwili straciłcały animusz. Co mam z nim teraz zrobić? zapytał.Markham namyślał się on również był zniechęcony. Zanim odpowiem, chciałbym go sam jeszcze przebadać.Nacisnął guzik i polecił urzędnikowi wypełnić odpowiedninakaz.Po podpisaniu go wraz z kopią polecił Swackerowidoręczyć go Benowi Hanlonowi. Zapytaj go o te jedwabne koszule zasugerował Vance.I dowiedz się, jeżeli zdołasz, czy, jego zdaniem, do smokinganosić należy białą kamizelkę. To biuro nie jest domem mody męskiej odpaliłMarkham. Ależ mój drogi, od tego Petroniusza nie dowiesz się nicinnego.W dziesięć minut pózniej zastępca szeryfa z Tombs wszedłprowadząc aresztowanego w kajdankach.Tego ranka wygląd Skeela zaprzeczał jego przezwisku.Był wychudły i blady.Ciężkie przeżycia ostatniej nocypozostawiły na nim ślady.Był nie ogolony, włosy miał nieuczesane, koniuszki wąsów zwisały, krawat był przekręcony.Lecz mimo tego sponiewieranego stanu zachował buńczucznie-wzgardliwą postawę.Rzucił Heathowi wyzywające spojrzenie istanął przed prokuratorem z miną hardej obojętności.W odpowiedzi na pytania Markhama uparcie powtarzałhistorię opowiedzianą przedtem Heathowi.Wytrwale upierałsię przy każdym szczególe, z dokładnością człowieka, którymozolnie wykuł na pamięć lekcję i umie ją doskonale.Markham przekonywał, groził, szalał.Znikła zupełnie zwykłajego uprzejmość, był jak nieubłagana, dynamiczna maszyna.Lecz Skeel, którego nerwy zdawały się być ze stali, zniósł tenkrzyżowy ogień pytań bez zmrużenia oka i przyznam, że jegoodporność wzbudziła do pewnego stopnia mój podziw, mimoniechęci do niego i wszystkiego, co sobą reprezentował.Po pół godzinie Markham zrezygnował, zupełnie pokonany wswoich wysiłkach wydobycia jakichkolwiek obciążającychzeznań.Miał już właśnie zamiar odesłać Skeela, gdy Vancepodniósł się znużonym ruchem z fotela i podszedł do biurkaprokuratora.Przysiadłszy na krawędzi obejrzał Skeela zbezosobową ciekawością. Więc to pan jest zwolennikiem khun-khana, co? zauważył obojętnie. Głupia gra, co? Jednak ciekawsza niżconquain czy rum.Grają w nią zwykle w londyńskich klubach.Pochodzi z Indii, jak sądzę.Czy nadal gracie dwiema taliami zprzebijaniem?Skeel mimo woli zmarszczył czoło.Był przyzwyczajony dowybuchowych prokuratorów i dobrze mu były znane pałkarskiemetody policji, tu jednak spotkał się z przeciwnikiem ozupełnie nieznanej metodzie postępowania, co go zaskoczyło inapełniło obawą.Zadecydował więc przeciwstawić muironiczny uśmiech aroganckiego rozbawienia. Ale � propos mówił Vance dalej tym samym tonem czy ktoś ukryty w szafie ściennej przy saloniku Odell możewidzieć kanapę przez dziurkę od klucza?Nagle wszelki ślad uśmiechu znikł z twarzy Skeela [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki