Stelios Galatopoulos Maria Callas. Boski potwor

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Jednym z bohaterów opowieści o kochankach Callas stał się PierPaolo Pasolini, twórca filmu Medea, zaprzysięgły homoseksualista, który artystkę rzekomorozkochał w sobie, upokorzył, a wreszcie porzucił - czysta fantazja nie poparta \adnymidowodami.Pasolini i Callas doskonale się rozumieli (tylko dlatego Maria zgodziła się zagraćw jego filmie), ale poza wspólnotą poglądów na sztukę nie łączyło ich nic, a po zakończeniupracy nad filmem ich znajomość się urwała - i to ju\ wszystko.Mnie osobiście daleko bardziej interesuje coś, co uwa\am za kwestię najistotniejszą -mianowicie czym Callas się kierowała, podporządkowując misji artystycznej wszystko, wtym sprawy osobiste.Sądzę, \e znałem ją dostatecznie dobrze, \eby przedstawić własnąinterpretację dotyczącą tego aspektu jej \ycia.Z Callas przyjazniłem się przez długie lata,odbyłem z nią wiele rozmów, tak\e w okresie, kiedy zakończyła ju\ swą karierę i spoglądającwstecz, mogła obiektywnie ocenić jej przebieg i wpływ na \ycie prywatne.Kiedyś \artem spytałem: gdyby dane ci było prze\yć \ycie raz jeszcze, co wybrałabyś -mał\eństwo, a więc szczytowy okres w karierze artystycznej {Anna Boleyn, 1957), czy raczejsagę (jak to kiedyś sama określała) z Onasisem."To pytanie hipotetyczne - odparła z lekką irytacją w jej głosie - a dając hipotetycznąodpowiedz, niczego konstruktywnego nie wniosę".Porzuciliśmy więc temat.Następnego dniaprzez telefon odśpiewała mi fragment z ostatniej sceny Anny Boleyn: "Al dolce gnidamicastel natio." ("Zabierz mnie do spokojnego rodzinnego zamku"), a na koniec zapytałajakby od niechcenia: "Rozumiem, \e cię to zadowala" i odło\yła słuchawkę, zanimzachwycony zdą\yłem zebrać myśli.Zastanawiając się nad naszą krótką rozmową, doszedłemdo wniosku, \e w odśpiewanym fragmenciezawarła odpowiedz na moje "hipotetyczne" pytanie - \e zamek, do którego pragnęłapowrócić, był sztuką.Zgodnie z przyjętą dewizą, \e dla artysty \ycie prywatne odgrywa rolę drugorzędną wobecsztuki, Callas dopóty szczerze kochała Meneghiniego, dopóki pomagał jej w spełnianiu misjiartystycznej.Natomiast w jej związku z Onasisem było więcej namiętności, poniewa\ zkońcem kariery artystycznej nie mogła wy\ywać się seksualnie i intelektualnie w pracy.Takie w gruncie rzeczy nieetyczne nastawienie świadczy o pewnych ułomnościach naturyCallas jeśli chodzi o jej stosunek do innych ludzi.Czy jako "czarny charakter" dorównywałaMeneghiniemu i Onasisowi? Myślę, \e odpowiedz winna brzmieć - tak.Ale jednocześnienale\y pamiętać, \e z nadludzkim samozaparciem na ołtarzu sztuki zło\yła całe swoje \ycieosobiste i wzbogaciła świat o nowe wartości.1 Callas i Meneghini zamieszkali razem na dwa lata przed zalegalizowaniem swego związku,co nastąpiło w 1949 r.2 Względnie "gdybym mogła mieć dzieci".3 Chodzi tu o niezidentyfikowaną z imienia osobę z wytwórni płytowej.4 Miniaturę przedstawiającą Marię Malibran podarowałem Callas na urodziny (2 grudnia), ajednocześnie z okazji rozpoczęcia nowego sezonu w La Scali (7 grudnia).Miało to miejscedwadzieścia lat przed przytoczoną tutaj rozmową.5 Aristotelis (Aristotle) Socrates Onasis (1906-1975) urodził się w Izmirze (staro\.Smyrna) wTurcji.Jego rodzice, Grecy, chrześcijanie wyznania prawosławnego, wywodzili się z Kayseri(Cezarea) poło\onej w Anatolii.Ojciec, zamo\ny kupiec handlujący tytoniem, zbo\em iskórami, zajmował się tak\e bankowością.Zamierzał wysłać syna na studia do Oksfordu, alepo zajęciu miasta przez Turków w 1922 r., wraz z tysiącami zamieszkałych w Turcji Greków,cała rodzina trafiła do tureckiego obozu.Szczęśliwcy, którym udało się zbiec z obozu,przedostawali się do Grecji, na Cypr, a tak\e do Egiptu, gdzie istniała spora kolonia grecka.Rodzina Onasisów osiadła w Atenach, a sam Aristotelis niebawem wyemigrował do BuenosAires.Początkowo cierpiał biedę i imał się ró\nych, dość poślednich zajęć.Po pewnymczasie, jako człowiek wyjątkowo przedsiębiorczy, otworzył własny interes tytoniowy, anastępnie zajął się transportem morskim, dzięki czemu ostatecznie stał się jednym znajbogatszych ludzi na świecie.Według bliskich krewnych mego ojca, Anny i Paminosa Kyrillos - z którymi Onasisprzyjaznił się w czasach izmirskich - Onasisowie zajmowali wysoką pozycję w miejscowejhierarchii społecznej.Była to zamo\na, kulturalna rodzina; w ich pięknym domu bywali znaniludzie, szczególnie dyplomaci.Aristotelisa opisywali jako czarującego "drania", który nascenie teatralnej radziłby sobie nie gorzej ni\ jako armator.6 Chodziło o kontrakt na ekranizację Toski z udziałem Callas, w re\yserii Zeffirellego.7 W 1981 r.Sarah Churchill, córka sir Winstona, powiedziała mi, \e Onasis był bardzozaprzyjazniony z jej rodziną: "W szczerej sympatii moich rodziców, a tak\e mojej, dlaOnasisa nie chodziło wyłącznie o nienaganną gościnność z jego i Tiny strony.Onasis nigdynie liczył na \adne specjalne względy, nigdy te\ nie wykorzystywał tej przyjazni dlawłasnych celów.Teraz, po jego śmierci, niektórzy próbują ująć mu chwały.To wszystkojedynie bezpodstawne plotki, a mo\e jeszcze i zawiść".8 Maggie van Zuylen, urodzona w Aleksandrii Syryjka, \ona barona Egmonta van Zuylena,jedna z czołowych postaci francuskiej i międzynarodowej socjety.Callas poznała ją przezOnasisa, dobrego przyjaciela Maggie.Szybko zaprzyjazniły się, a Maggie stała się powiernicąMarii.Poznałem ją w Londynie w 1967 r., gdzie towarzyszyła śpiewaczce podczas procesuVergottis kontra Callas i Onasis.Pózniej spotkaliśmy się raz w Pary\u.Potrafiła budzićstrach, a zarazem podziw (często mówiono o niej: zabójcza Maggie); miała wyjątkowopraktyczny stosunek do \ycia - ka\dy chciałby w niej mieć przyjaciółkę.Zmarła w 1972 r.wwieku 71 lat.ROZDZIAA 18ARTYSTKA I JEJ DZIEAOCallas niezmiernie rzadko wypowiadała się na temat własnej kariery, ale gdy ju\ dawała sięwciągnąć w rozmowę dotyczącą tych spraw, potrafiła ciekawie i jasno wyłuszczyć istotęswego podejścia do sztuki, tak jak miało to miejsce na przykład w wywiadzie dla DerekaProuse'a ("Sunday Times", 1961) lub w rozmowach telewizyjnych z lordem Harewoodem(BBC TV, 1968).Po ostatnich występach publicznych podczas tournee koncertowego w 1974roku w rozmowach, jakie z nią przeprowadzałem, poruszyła kilka nowych, istotnych wątkówi szczegółowo wyjaśniła mi swój pogląd na wcześniej ju\ omawiane aspekty sztuki operowej.Między innymi jeszcze raz mocno podkreśliła, \e karierę wielkiej primadonny zawdzięcza wrównym stopniu swej nauczycielce Elvirze de Hidalgo i dyrygentowi Tullio Serafinowi [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki