Zabojcze cialo Kate White

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Wyjaśniłam krótko, o co chodzi, i poprosiłam stażystkę, żeby odnalazła Carsona T.Bal-larda, mającego mniej więcej trzydzieści osiem lat i być może mieszkającego w Kalifornii, orazHarolda Ballarda, około trzydziestu sześciu lat, mieszkającego nie wiadomo gdzie.Powiedziałamteż, że chcę mieć te informacje do końca dnia.Potem zadzwoniłam do recepcji i zapytałam Natalie, kiedy Rich zjawi się po raz kolejnyw zajezdzie. Chce pani zamówić u niego następną lekcję? zapytała. Nie.Chcę z nim porozmawiać.Może dałoby się go złapać po zakończeniu lekcji. Był tutaj rano i to chyba było wszystko na dzisiaj.Zaraz sprawdzę& Nie, chwileczkę.Ma wrócić o czwartej trzydzieści.Może pani tam pójść tuż przed lekcją albo po niej. Dzięki.A przy okazji, czy Danny jest gdzieś w pobliżu? Wydaje mi się, że przez większość dnia była w spa.Ale powinna wpaść tutaj pózniej. Bądz tak dobra i powiedz jej, że wróciłam i że bardzo bym chciała porozmawiać z niąw pewnej sprawie.Powiedz, że mam kilka nowin.Teraz najważniejsze było odszukanie Piper.Mówiła o wyjezdzie w weekend.Miałam na-dzieję, że nie postanowiła tego przyspieszyć.Zadzwoniłam do spa, modląc się, żeby nie odebrałJosh.Słuchawkę podniósł jakiś facet, który powiedział, że Piper nie jest już zatrudniona w Zajez-dzie Cedr.Przebrałam się szybko w niebieskie dżinsy, wyszłam przez zachodnie drzwi zajazdui ruszyłam w stronę stodoły.Naciskając domofon Piper, miałam złe przeczucia.Stojąc w przedsionku, widziałamprzez szklane drzwi korytarz na parterze stodoły.Wydawał się wymarły i pusty.Nikt nie odpo-wiedział na mój pierwszy dzwonek, podobnie jak na drugi i trzeci.Widocznie jej nie zastałam.Gdy odwracałam się, żeby odejść, usłyszałam za sobą jakiś hałas.To Cordelia, która poja-wiła się ni stąd, ni zowąd, otwierała właśnie od środka drzwi przedsionka.Nie miała na sobie służbowego uniformu, tylko elastyczne spodnie i wydekoltowanągórę, która ściskała jej piersi w coś, co w dziale mody Gloss określano jako biust � la tyłek.Ten strój oraz pomalowane na czerwono usta sprawiały, że niebezpiecznie przypominała AnnęNicole Smith.Kiedy mnie rozpoznała, jej oczy rozszerzyły się. Mogę w czymś pomóc? zapytała, jakby chciała się usprawiedliwić. Prawdę mówiąc, szukałam Piper powiedziałam. Chyba już odjechała.To znaczy, na zawsze.Po lunchu widziałam, jak pakuje swój sa-mochód.Wie pani, że ona zwolniła się ze spa. W porządku, dziękuję.Byłam na siebie bardzo zła.Powinnam jej była poszukać, zanim pojechałam do Walling-ford. Mam nadzieję, że nie obwinia mnie pani o to, co stało się wczoraj powiedziała Corde-lia oschłym tonem. A kogo, według pani, powinnam obwiniać? Nie mam pojęcia.Jeśli jest to panią w stanie pocieszyć, to Danny solidnie mnie obje-chała za to, że zostawiłam panią samą.Miałam ochotę powiedzieć, że raczej tego po niej nie widać, ale nacisnęłam tylko klamkęi wyszłam na zewnątrz, puszczając drzwi za sobą.Zamiast wrócić do zajazdu, przeszłam na tyły budynku, w stronę parkingu, łudząc się, żemoże Piper nadal pakuje się do samochodu.Nie było jej widać, ale gdy przeszłam wzdłuż krót-kiego rzędu aut, dostrzegłam żółtego volkswagena garbusa, którego tylne siedzenie zapełniałyzwinięte w kłębki ubrania, worki marynarskie, torby na zakupy oraz inne rupiecie, dziwnie przy-pominające bałagan, który widziałam wcześniej na podłodze pokoju Piper.Pobiegłam na front zajazdu i weszłam do środka głównym wejściem.Przy recepcji stałodwoje gości, wypełniających formularz meldunkowy pod okiem Natalie.Zaczekałam z boku, sta-rając się nie przytupywać z niecierpliwości.Kiedy już recepcjonistka wezwała boya i para ruszy-ła za nim w stronę schodów, podeszłam bliżej. Czy masz jakieś pojęcie, gdzie może być Piper? zapytałam. Cordelia mówiła mi, żejuż odjechała, ale chyba widziałam jej samochód na parkingu. Jest tutaj, w zajezdzie odparła Natalie. Danny pozwoliła jej zatrzymać się w wolnympokoju. W którym? Muszę z nią porozmawiać. Dwadzieścia siedem.To na drugim piętrze.Pobiegłam na górę, przeskakując po dwa stopnie.Drugie piętro miało układ identycznyjak pierwsze, z tym, że było nieco niższe i sprawiało trochę przytłaczające wrażenie.Odnalazłampokój 27 i zapukałam do drzwi. Kto tam? usłyszałam ze środka.Rozpoznałam głos Piper. To ja, Bailey.Muszę z tobą porozmawiać.Usłyszałam ciężkie westchnienie, a potem ciche kroki.Kiedy mi otworzyła, było widać,że jest bardzo wkurzona. Czy ty musisz mnie prześladować? zapytała podniesionym tonem. Dlaczego nie zo-stawisz mnie w spokoju?Miała na sobie niebieskie dżinsy i top z zielonego dżerseju, a rude włosy opadały jej naramiona w nieładzie. To ważne.I zabiorę ci tylko minutę powiedziałam. No dobrze, ale streszczaj się.Zrobiła krok do tyłu, żeby mnie wpuścić, a potem, zanim zamknęła drzwi, wyjrzała nakorytarz, spoglądając w lewo i w prawo.Pokoik był mały i miał pochyły sufit.Wystrój utrzyma-ny w odcieniach żółci i bieli.Sądząc po zmiętej pościeli i bosych stopach, domyślałam się, że za-nim przyszłam, Piper leżała na łóżku. Co ty tutaj robisz? zapytałam. Danny powiedziała, że mogę się tu zatrzymać, bo pokój nie był zajęty.Wyjeżdżam dzi-siaj, ale czekam na znajomą z miasta, która ma mi oddać pieniądze.Nie chciałam zostawać w tejstodole ani sekundy dłużej. Dlaczego wyjeżdżasz już dzisiaj? Może o tym nie słyszałaś odpowiedziała, kołysząc się do przodu i do tyłu z rękami za-łożonymi na piersiach ale kręci się tutaj zabójca, który preferuje masażystki. Przecież mówiłaś, że wyprowadzasz się dopiero w weekend.Skąd to przyśpieszenie?Skierowała twarz w bok, nie patrząc na nic określonego, a potem znowu spojrzała namnie i pokręciła głową. To miejsce mnie wpienia.Nie podoba mi się sposób, w jaki Josh mnie ostatnio traktuje. Jest wobec ciebie złośliwy? Nie.Z tym bym sobie poradziła.Jest obrzydliwie miły.Nie wiem, czy się boi, że mogła-bym powiedzieć glinom, co robiłyśmy z Anną, czy sądzi, że podejrzewam go o jej zabicie i chcemnie przekonać, że jest najsympatyczniejszym gościem na ziemi. Myślisz, że to mógł być on? Mówiłam ci już milion razy: nie mam pieprzonego pojęcia, kto zabił Annę. Odrzuciłagłowę do tyłu i westchnęła głęboko. Dobrze, uspokój się.Usiłuję jedynie pomóc Danny. Wiem, ale maglujesz mnie przez cały tydzień. No więc pewnie nie będziesz zachwycona, ale mam do ciebie jeszcze jedno pytanie [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki