Benton Frank Dorothea Pojednanie

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Jak się potem okazało, wcale nie musiała tego robić.Ruszyliśmy wstronę przystani, matka, Miss Sweetie, Miss Nancy, Eric i ja.Fotograf i624RSFrances Mae z Amelią czekali na nas nad wodą, a Trip, Millie i wielebnyMoore (z chudymi, owłosionymi nogami, wystającymi z nogawekbermudów z madrasu) w łodzi.Frances Mae runęła ku nam, otwierając szeroko ramiona.- O, Matko Wimbley, ilekroć przypominałam sobie, że tę sałatkęszynkową przyrządzam dla ciebie po raz ostatni, tyle razy łzy samenapływały mi do oczu.Miss Sweetie i Miss Nancy popatrzyły najpierw na siebie, a potemna matkę.- Powiedziałam coś niewłaściwego? - zapytała Frances Mae.- Frances Mae, przysięgam na Boga, że najchętniej skręciłabym cikark.Przynajmniej miała na tyle wstydu, żeby się zarumienić.Ameliaskryła się za jej plecami.Matka ujęła przyjaciółki pod rękę i we trzyskierowały się ku ogrodowym krzesłom.- Do licha - powiedziała Frances Mae - ja zawsze coś palnę.Czemunie zatkam sobie gęby piętą?- Bo dupa z ciebie, i tyle - rzuciłam, gwiżdżąc na jej uczucia.Bryza znad wody nawiewała mi włosy na twarz.Stałam, wlepiającwzrok we Frances Mae i myśląc, że z rozkoszą wytrzaskała-bym ją pogębie.Mała Amelia wysunęła się zza pleców matki.Przez momentwydawało mi się, że chce jakoś załagodzić sytuację.- Ciociu Caroline, moja mamusia to wcale nie dupa.Dupa to jesteśty.Oczy powiększyły mi się do rozmiarów półmisków.Pochyliłam się,tak że moja twarz znalazła się tuż obok twarzy mojej bratanicy.625RS- O, Amelio, nie sądzę, żeby tak było.Ale twoja matka to dupa.-Teraz już zupełnie nie dbałam o to, co wypada, a co nie.- Twoja matka tojedna wielka dupa, a ty druga.- Co? Ja nigdy!.- Frances Mae porwała córkę, w której złości byłotyle, że wszystkie aligatory w okolicy na jej widok gotowe były pierzchaćdo Everglades i jeszcze dalej, okręciła się na pięcie i runęła w stronęprzystani, wrzeszcząc wniebogłosy:- Trip! Kochanie! Bo twoja siostra.- A spadaj stąd, ty stara dupo, i to już.Nie dosłyszała moich słów, za to ja po ich wypowiedzeniu poczułamsię znacznie lepiej.Sama nie byłam pewna, co one właściwie znaczą, aleto nieważne.Zbliżyłam się do matki i jej przyjaciółek.-.bez was nie chciałam tego robić - mówiła matka.- Tu maszchusteczkę, trzymaj.Miss Sweetie i Miss Nancy, obie zapłakane, wzięły chusteczki iotarły sobie oczy.Otoczyłam ramieniem Miss Sweetie, której pierśwznosiła się ciężko, jakby przygniatał ją kamień.- Widzisz, Lavinio, my przecież wiedziałyśmy - mówiła MissSweetie - tylko nie byłyśmy do końca pewne.- Przecież znamy cię nie od dzisiaj.Oczywiście, że wiedziałyśmy -wtórowała jej Miss Nancy.- Powiedziałam Frances Mae coś brzydkiego - oznajmiłam.Podniosły na mnie wzrok.- Coś naprawdę brzydkiego.Poszła na-skarżyćna mnie bratu.- Zwietnie - orzekły chórem.626RS- Gdyby mnie kto pytał o zdanie, to Frances Mae przydałaby sięporządna chłosta - oświadczyła Miss Nancy.- Ona nie ma w swoim ciele ani jednego wrażliwego miejsca -dodałaMiss Sweetie.- Inteligentnego też nie - dorzuciłam.- Jeee, tej to mi naprawdę będzie brakowało, yanh - podsumowałamatka.- Chyba zacznę straszyć tę szpetotę.Chóralny wybuch śmiechu złagodził ból i napięcie.Miss Sweetie iMiss Nancy jeszcze nie straciły przyjaciółki, ja nadal miałam matkę.Dodiabła z rozczulaniem się nad sobą; szkoda na to każdej chwili.Odwróciłam się, słysząc szum silnika.Frances Mae odjeżdżała zmaksymalną prędkością, wzbijając tuman kurzu.Zaczęłyśmy chichotać.- Mam nadzieję, że nie zapomniała zabrać ze sobą swej obrzydliwejsałatki - powiedziałam.- O, jedzenia przywiozłam tyle, że wystarczyłoby dla pułku wojska -rzuciła Miss Sweetie.- A ja przyrządziłam kurczaka według mojego specjalnego przepisu.Tuczący jak diabli.- Zwietnie - zawyrokowała matka.- Chodzcie.Zajechał kolejny samochód.Wysiadł z niego Matthew, w szortach iw koszulce z krótkimi rękawami.Prezentował się zabójczo [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki