Karon Jan W moim Mitford Nowa piesn

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.— Zadzwoń do mnie, gdy już ustalisz termin, postaram się z tobą wybrać.— No cóż.— rzucił, ponieważ nic innego nie przychodziło mu do głowy.— Przyniosę dla nas wiaderko kurczaka — obiecał Otis, wypluwając drobiny kubańskiego tytoniuna rabatę kosmosów.Kiedy on zajmował się swoją częścią sprzątania w kuchni, Cynthia nosiła Jonathana, terazzmęczonego i płaczliwego, po domu i na tylny ganek.T L R— Mamusia! Chcę mojej mamusi! — łkał.Ojciec Tim stanął w kuchennym oknie i obserwował ich, jak zbliżają się do karmnika na tylnympodwórku.Jego żona usiłowała pocieszyć i odwrócić uwagę płaczącego dziecka.— Chcę Babette i Jasona!— Już dobrze, Jonathan.Zobaczysz wkrótce mamę i Babette, i Jasona, obiecuję.O, spójrz na tegoptaka na płocie, ciekawe, jak się nazywa.Przyglądał się jej, jak przytula chłopca, klepie go łagodnie po plecach, i zobaczył, jak dzieckokładzie na jej ramieniu główkę.Gdy obróciła się, żeby spojrzeć w stronę domu, dostrzegł też w jej oczachłzy.Jego żona posiadała naturalny dar „weselenia się z tymi, którzy się weselą, płakania z tymi, którzypłaczą", jak polecił święty Paweł Rzymianom.Uniósł dłoń i pomachał do nich nieśmiało, gdy znikali z pola jego widzenia.Cynthia coraz bardziej przywiązywała się do chłopca, nie miał co do tego żadnych wątpliwości.Nigdy nie mogła mieć własnych dzieci; w istocie, jej poprzedni mąż spędzał większość czasu, jak mu sięzwierzyła: „robiąc dzieci z innymi kobietami".Bezpłodność była dla niej wielką tragedią, jej cierniem.Dokończył zmywanie w czasie, gdy Cynthia po raz kolejny niosła Jonathana tą samą drogą, którązazwyczaj pokonywali, gdy chłopiec płakał za swoją rodziną.Słyszał, jak szepta do niego czule, nucącfragmenty opowieści i piosenek.To prawdziwa tortura dla wszystkich, pomyślał, gdy Cynthia wchodziła ciężko po schodach,wyglądając na zmęczoną.Z pewnością za tydzień Babette i Jason wrócą z wizyty u kolejnej części rodzinyw Beaufort i będą mogli ich pożyczyć na popołudnie.Stanął w drzwiach, gdy Cynthia opuściła chłopca na łóżko, a Barnaba wskoczył i położył się u jegostóp.Patrzył, jak odgarnia wilgotne jasne włosy z czoła Jonathana, i ujrzał nieskończoną czułość w jejoczach.— Jaki dobry chłopiec — szepnęła.Następnie odwróciła się i poklepała Barnabę.— I jaki dobry pies! — zawołała.Czując, że i jego ogarnia niespodziewane zmęczenie, usiadł przy telefonie w gabinecie i wybrałnumer Emmy.— Udało ci się coś znaleźć?— Ojej, są setki, a może nawet tysiące osób o nazwisku Ed Sikes.To tak, jakbym szukała BobaJonesa albo Johna Smitha! W samym Wesley są dwie osoby o tym nazwisku, jeden to Edmund, drugiEdward, ale Harold zna ich obydwu i mówi, że żaden z nich absolutnie nie mógł uciec z niczyimdzieckiem, jeden jest diakonem w kościele prezbiteriańskim, a drugi jeździ na połowy żab z bratemHarolda.Ponadto wolałbyś nie wiedzieć, ile innych imion może mieć skrót Ed.— Ile?T L R— Sprawdziłam w Internecie i znalazłam trzynaście — Edison, Edrick, Edgar, Edwin, Eduardo,żeby wymienić tylko kilka.W Internecie można znaleźć wszystko, powinieneś korzystać z Internetu,przydałoby ci się to do kazań.Wydaje mi się, że skoro nauczasz niedziela po niedzieli, to musiszrozpaczliwie potrzebować nowego materiału.Emma Newland wróciła do jedzenia Little Debbies, na kilometr potrafił wyczuć histerię wywołanącukrem.— A więc.— rzucił, szukając drogi odwrotu.— Więc tym razem będziesz musiał wymyślić jakąś inną sztuczkę — obwieściła.Zadzwonił do Pauline.— Zapomniałam ojcu o czymś powiedzieć — wyznała.— Był ze stanu Oregon albo może jechał doOregonu.— Wspaniale! Cudownie!— Ojcze.— Tak?— Od jakiegoś czasu.bardzo się czegoś boję.— Czego się boisz?— No cóż.widzi ojciec, wydaje mi się, że na to wszystko.nie zasługuję.— Na co dokładnie? Wzięła głęboki oddech.— To.szczęście [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki