Nora Roberts Zagubieni w czasie

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- A ty? - usłyszała.- Co ja?- Byłaś zakochana?Spojrzała na niego szczególnie wrogo.Spirala czasu 295- Trzymaj się z daleka od mojego życia osobistego.- Przepraszam.- Nie powiedział tego szczerze.Musiał sprawić, by to ona wyszła na głupią, nie on.- Poprostu mówiłaś o tym z taką znajomością rzeczy,jakbyś zdobyła duże doświadczenie.Nie masz jednakpary, to znaczy, nie jesteś zamężna, prawda?Celny strzał, bez pudła.Sunny nie była nigdyzakochana, choć kilkakrotnie próbowała.Uwaga Jaco-ba jeszcze bardziej rozpaliła jej gniew.- To, że ktoś nie jest zakochany, nie oznaczajeszcze, że nie może docenić wartości tego uczucia.- Odwróciła się, wściekła, że została zepchnięta dodefensywy.- Nie mam męża wyłącznie z wyboru.- Rozumiem.Sposób, w jaki to powiedział, sprawił, że mimowol-nie zacisnęła zęby.- Poza tym nie rozmawiamy o mnie, a o Libbyi.Calu - dodała.- Myślałem, że rozmawiamy ogólnie o miłości.- Rozmowa o miłości z pozbawionym uczuć gbu-rem to strata czasu, a ja nie lubię swojego marnować.- Oparła rękę na biodrze.- Oboje jednak interesujemysię Libby i Calem, więc wyjaśnijmy sobie wszystko.- W porządku, wyjaśnijmy.Nie potrzebował bazy danych, żeby poznać znacze-nie słowa gbur".Nieważne, to tylko jeszcze jednaobelga, za którą ona zapłaci.- Zakładasz z góry, że moja siostra, kobieta, pod�stępnie nakłoniła twojego brata, który jest tylko męż�czyzną, do małżeństwa.Nie widzisz, jak przestarzałyjest taki sposób rozumowania?296 Nora Roberts- Naprawdę?- Idiotycznie staroświecki, szowinistyczny i głupi.Pogląd, że marzeniem każdej kobiety jest wyjście zamąż i zamieszkanie w domku z ogródkiem wyszedłz mody razem ze spódnicą bombką.Choć zastanawiał się przez chwilę, kto o zdrowychzmysłach użyłby bomby w charakterze spódnicy, zro�zumiał, że chodzi o coś innego.- Głupio - upewnił się.- Idiotyczny.W dzisiejszych czasach tylko idiotamoże wyznawać poglądy godne neandertalczyka.Chyba przespałeś kilka ostatnich dziesięcioleci, aleświat się zmienia.Kobiety mają teraz wybór.Oświece�ni mężczyzni rozumieją i doceniają zalety takiegostanu rzeczy.Oczywiście, nie tacy nadęci megalomanijak ty.Twoja strata.Powoli wstał, demonstracyjnie, tak że gdyby niebyła wściekła, mogłaby się zaniepokoić.- Tak, Hornblower, od chwili kiedy się zjawiłeś,próbujesz przedstawić małżeństwo brata jako wynikspisku uknutego przez moją siostrę.- Zrobiła krokw jego kierunku.- Teraz cię zażyję, Hornblower.Tylkogłupiec dałby się wbrew swej woli zmusić do małżeńst�wa, a Cal nie robi na mnie wrażenia głupca.W tymwłaśnie punkcie kończy się wasze rodzinne podobień�stwo.Niestety.Dupa wołowa, gbur, a teraz głupiec.Tak, pomyślał,ona mi za to zapłaci.- Dlaczego więc ożenił się tak szybko, zanim jesz�cze porozmawiał na ten temat z rodziną?- - mruknąłzłośliwie.Spirala czasu 297- Zapytaj jego-odparła.-Może nie chciał, żebyściego przesłuchiwali.W mojej rodzinie nie wywiera sięw takich sprawach nacisku.A kobiety radzą sobiedoskonale bez usidlania nieostrożnych mężczyzn.Ro�zumiesz, Hornbloweri My, kobiety, nie potrzebujemytakich jak ty.Tym razem to on zbliżył się o krok.- Nie?- Nie.Ani do zarabiania na chleb, ani do rąbaniadrewna czy wynoszenia śmieci.Ani.ani do naprawia-nia opiekaczy - dodała, wskazując bałagan na stole.Same radzimy sobie ze wszystkim.- Zapomniałaś o czymś.- Niby o czymśSzybkim ruchem położył dłoń na jej karku, żeby niemogła się odsunąć, i pocałował ją.Spodziewała się raczej lewego sierpowego, toteżdała się zaskoczyć.Mruknęła coś; czuł ustami ruch jejwarg.Moje imię, pomyślał.Był zły, bardziej niż zły.Nigdy przedtem działanie pod wpływem impulsu niepostawiło go w tak niezręcznej sytuacji.Mimo to lekkomyślnie odrzucił logikę i myślio konsekwencjach.Przyciągnął Sunny bliżej.Wy�rwała ręce z kieszeni.Trzymała go za ramiona,może w geście oporu, może w geście poddania.Pragnął jednego albo drugiego, wszystko jedno.Pocałował ją mocniej, usłyszał głośne westchnienierozkoszy.Nie walczyła.Przez chwilę przenikał ją prąd emanu�jący z jego ciała.Nie myślała, myśli roztapiały się jakrysunki zrobione kredą na deszczu.298 Nora RohertsGdy przywarła do niego, poczuła, że ramiona męż�czyzny stężały, usłyszała, jak wciąga głęboko powiet�rze i wzdycha.Czuła się, jakby ożywała w jego ramionach.Onczuł, że żadna kobieta, której dawał rozkosz, aniktóra dawała ją jemu, nie pasuje do niego tak bardzojak ta.Dotknął jej jedwabistych włosów.Przesunął dłońpo satynowej szyi.Pogłębił pocałunek i jęknął, gdySunny stosownie do tego zareagowała.Nigdy jeszcze żądza nie pozbawiła go tak szybkozdolności do panowania nad sobą, nie osiągnęła taknieznośnego natężenia.Cierpiał.Nigdy przedtem nie cierpiał, przynajmniejnie z pożądania.Przestraszył się.Czuł, że coś ważnegowymyka się mu z rąk.Gwałtownie odsunął ją od siebie, przytrzymywałmocno, żeby nie mogła się zbliżyć.Oddychał szyb�ko, jakby właśnie wbiegł na szczyt wysokiego, stro�mego wzgórza.Nie odezwała się, widział tylko jej wielkie, pociem�niałe nagle oczy.W słabym zimowym świetle jej skórawydawała się jasna i czysta.Sunny stała nieruchomojak posąg, nadal milczała.Potem zaczęła drżeć.Oderwał ręce od jej ramion, jakby parzyły.- Zakładam.- Ponieważ głos zabrzmiał słabo,Sunny głęboko odetchnęła.- Zakładam, że w tensposób chciałeś coś udowodnić.Poczuł się głupcem, właśnie tak, jak go przedtemnazwała.- Miałem do wyboru to i lewy prosty - wyjaśnił.Spirala czasu 299Tak czy inaczej, znokautował ją.Już spokojniejsza,skinęła głową.- Jeśli nadal zamierzasz tu mieszkać, musimy usta�lić pewne zasady.Szybko doszła do siebie, pomyślał z rozczarowa�niem, które go zaskoczyło.- Rozumiem, że ty je podyktujesz.- Tak.- Wolałaby usiąść, zmusiła się jednak, by staći patrzeć mu w oczy.- Możemy się spierać, ile tylkozechcesz.Lubię ciekawe spory.- Gdy się kłócisz, jesteś czarująca i uwodzicielska.Nikt jej tego nigdy nie powiedział.- Myślę - odparła - że musisz się nauczyć nad sobąpanować.- W tym właśnie nie jestem najlepszy.- Albo odejść stąd przez śnieg, którego napadało jużze trzydzieści centymetrów.Spojrzał w kierunku okna.- Popracuję nad tym.- To dobrze.- Znów wzięła głęboki oddech.- Jestdość oczywiste, że się za bardzo nie lubimy, ale pókijesteśmy skazani na swoje towarzystwo, możemy sięzachowywać w sposób cywilizowany.- Dobrze powiedziane.- Miał ochotę dotknąć jejpoliczka, lecz zwalczył tę pokusę.- Czy mogę zadaćpytanie?- Możesz.- Zawsze reagujesz tak żywiołowo na ludzi, któ�rych nie lubisz?- Nie twoja sprawa.- Myślałem, że to bardzo cywilizowane pytanie.300 Nora Roberts- Uśmiechnął się i zmienił taktykę.- Cofam je jednak,gdyż jeśli zaczniemy się znów kłócić, wylądujemyw łóżku.- Ze wszystkich mężczyzn świata.- Co? Chcesz się przekonać, czy tak będzie? Nie,chyba nie, żartowałem [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki