Whitiker Gail Rozważna i czarujšca

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Nicola była pod każdymwzględem wyjątkową kobietą.Wyjątkowa była jej uroda,wdzięk, jej dar miłości.Czy naprawdę chciał wcielić sięw rolę pana i władcy i nastroić wrogo do siebie delikatnąistotę, która w zadziwiający sposób łączyła współczująceserce z wielkim animuszem?- Nie sądzę, wuju - odparł cicho.- Nicola dobrze wie,jak wygląda poprawne zachowanie.Nieraz mi tego dowiod�ła.Problem, jeśli w ogóle jest to problem - ciągnął zaduma�nym tonem - polega na tym, że Nicola reaguje na ludzi i sy�tuacje w bardzo emocjonalny sposób.Słucha podszeptówserca, zamiast odwołać się do rozsądku.- O ile pamiętam, mnie kiedyś oskarżyłeś o to samo -wypomniał mu z uśmiechem sir Giles.Dawid skrzywił się, uświadomiwszy sobie ironię losu.- Ty przynajmniej nie jesteś taki impulsywny.Nicola jest,i chociaż właśnie spontaniczność różni ją od innych znanychmi kobiet, to jednocześnie ta sama cecha przyczynia się dojej towarzyskich porażek.Dlatego mam nadzieję, że Nicolajednak się dostosuje, jeśli zapewnić jej dyskretną pomoc,i być może to i owo taktownie jej wytłumaczyć.- Ma się dostosować do twoich oczekiwań czy do ocze�kiwań naszej sfery? - spytał sir Giles i uśmiechnął się jesz�cze szerzej.Tym razem Dawid wybuchnął śmiechem.- Nie wiem, czy kiedykolwiek dostosuje się do tych ocze�kiwań, wuju, ale gdyby udało nam się zapobiec powstawaniuchaosu za każdym razem, gdy Nicola znajdzie się blisko ja�kiegoś zwierzęcia, byłbym szczęśliwy.- Zerwać nasze zaręczyny?!Dawid wpatrywał się w narzeczoną z taką miną, jakby za�proponowała mu wspólne otrucie króla.- Nie mogę uwierzyć, że pani mówi poważnie.Nicola siedziała na obitym brokatem krześle z wysokimiporęczami, w żółtym salonie Wyndham Hall.Dłonie miałaskromnie splecione na kolanach, spódnice w biskupim odcie�niu fioletu szeroko rozpostarte.Przed południem pokój byłzalany słonecznym blaskiem, który podkreślał miedziany od�cień włosów Nicoli, a oczom nadawał barwę szmaragdów.Nawet promienie słońca nie mogły jednak pokonać chłodu,który ściskał jej serce.Nicola była blada i jak zwykle opanowana.Odwzajemniłaspojrzenie narzeczonego i powiedziała:- Całkiem poważnie, milordzie.Obawiam się, że tak bę�dzie najlepiej dla wszystkich zainteresowanych.- Nie ma potrzeby tego robić!- Przeciwnie, po wydarzeniach, które zaszły w ostatnichdniach, widzę nie tylko taką potrzebę, lecz nawet koniecz�ność - odparła spokojnie.- Zhańbiłam pana, milordzie,a pan mnie upokorzył.- Upokorzyłem panią? Jak?- Okazując całkowity brak względów dla moich życzeń.Wyrażając żądanie, żebym.żebym zlekceważyła życiezwierzęcia tylko po to, by okazać panu posłuszeństwo.- Słucham? - zdumiał się Dawid.- Nic takiego nie zro�biłem.- Nie? Kazał mi pan rzucić Alistaira w środek sforykrwiożerczych psów i zejść z drzewa, jakbym była niegrze�cznym dzieckiem.- Kazałem pani zejść,- bo bałem się o pani bezpieczeń�stwo.Mogłaby pani spaść!- Banialuki! Dawniej wspinałam się na to drzewo setkirazy.Nic mi nie groziło.- Tak samo jak nic pani nie groziło ze strony tego ptaszydław sali bilardowej - odburknął.Zaczął chodzić tam i z powro�tem.- Była pani przynajmniej pięć metrów nad ziemią.- Najwyżej trzy.- Przez trzymanie tego przeklętego zwierzęcia mogła pa�ni spaść! Do diabła, mogła pani nawet się zabić!Nicola skupiła wzrok na śnieżnobiałym halsztuku i zaczę�ła podziwiać misterny węzeł.Wreszcie potrząsnęła głową.- I dlatego postanowił mnie pan ocalić.żądając, żebymskazała Alistaira na pewną śmierć?- %7łenię się z panią, nie z jakimś piekielnym lisem! - po�wiedział Dawid i spojrzał na nią przenikliwie swymi chmur�nymi, ciemnymi oczami.- Ale nie chodzi mi tylko o epizodz tym zwierzęciem.Dlaczego jechała pani sama z O'Donnel-lem, bez przyzwoitki?Nicola spuściła oczy.- Nie jechałam z nim.- Byliście razem na polanie.- Wyjechałam z domu, żeby nie natknąć się na myśli�wych - wyjaśniła cicho.- Na drodze przypadkowo spotka�łam pana O'Donnella.Gdy spytał mnie, czy może mi towa�rzyszyć, zgodziłam się, acz niechętnie, żeby dojechał ze mnądo zakrętu przed Wyndham Hall [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki