Zawada M. Elemanrarz Benedykta XVI

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Nie przezwycięża zła dialektyką uniwersalnegointelektu, zdolnego każdą negację przemienić w afir-maqę.Przezwycięża zło nie jakimś spekulatywnym, alenajzupełniej realnym Wielkim Piątkiem.Wkracza samw wolność grzeszących swoją większą nad nią wolnością miłości sięgającej otchłani.Ukazuje to naocznie rzeczy�wistość zła i jego konsekwenqi.Powstaje jednak pytanie,czy nie ukazuje zarazem odpowiedzi Bożej zdolnej prze�mienić wolność jako wolność w sobie.Odpowiedz kryje się w mroku zstąpienia Jezusa doszeolu, w nocy cierpienia Jego duszy.Człowiek nie zdo�146ła przeniknąć tej nocy.Poznaje ją tylko o tyle, o ile idziew ciemność za Chrystusem.222*Piekło, czyli istnienie w ostatecznym odrzuceniu, jest wy�miarem natury człowieka, przepaścią, w którą sięga.Dziświemy bardziej niż kiedykolwiek, że egzystenqa każdegoz ludzi dotyka tej przepaści.Ponieważ ludzkość ostatecz�nie jest j ednym człowiekiem", głębia ta dotyczy nietylko jednostki, lecz całego rodzaju ludzkiego, który jakocałosc musi dzwigać brzemię istnienia tej przepaści.223Wniebowstąpienie Chrystusa wskazuje na przeciwstaw�ny kres rozpiętej nieskończenie ponad siebie ludzkiej eg�zystencji.Jako przeciwbiegun radykalnego osamotnieniai zerwania kontaktu z odrzuconą miłością egzystencjaczłowieka niesie w sobie możliwość kontaktu z wszystki�mi innymi ludzmi poprzez kontakt z Bożą miłością, tak żeczłowieczeństwo odnajduje niejako geometryczne miejscewe wnętrzu Bożej samoistności.224Obie te możliwości człowieka, które wyrażają słowa nie�bo" i piekło", są jednak jego możliwościami w zupeł�nie różny sposób.Przepaść, którą nazywamy piekłem,wybiera sobie sam człowiek.Rzecz polega w istocie natym, że człowiek chce być całkowicie samodzielny.Piek�147ło to chcieć być tylko samym sobą", wynik zamknięciasię człowieka w sobie.I na odwrót do istoty tego, conazywamy niebem, należy, że można je tylko otrzymać,tak jak piekło można tylko dać sobie.Niebo, wypełnie�nie miłości, jest zawsze darem.Piekło jest osamotnieniemtego, który niczego nie chce przyjąć, odrzuca swój statusżebraka i chce polegać na sobie.225W historii świętych, przede wszystkim świętych ostat�nich stuleci, u Jana od Krzyża, w pobożności Karmelu,a szczególnie znowu u Teresy z Lisieux, słowo piekło"zyskało nowe znaczenie, zupełnie nowe ujęcie.Jest piekłow rozumieniu tych świętych mniej grozbą, którą rzuca sięinnym, a bardziej pobudką, aby w ciemną noc wiary cier�pieć z Chrystusem właśnie we wspólnocie z mrokiem Je�go zstąpienia w noc; zbliżyć się ku światłości Pana przezto dzielenie z Nim mroku, służąc zbawieniu świata.Tegorodzaju pobożność nie ujmuje niczego ze straszliwej rze�czywistości piekła, sięga tu przecież ona własnego istnie�nia człowieka.Nadzieję przeciwstawić jej można jedynieprzez współprzeżycie jej nocy u boku Tego, który przy�szedł przecierpieć noc wszystkich nas, ludzi.Nadzieja nierodzi się z neutralnej logiki systemu, z bagatelizowaniaczłowieka, lecz ze stawienia czoła całej rzeczywistościczłowieka przy boku Jezusa.Taka nadzieja nie staje sięjednak zuchwałą pewnością siebie.Składa bowiem swojebłaganie w ręce Pana i pozostawia je tam.Dogmat zacho�wuje swoją realną treść.Myśl o miłosierdziu, które pod148taką czy inną postacią towarzyszy mu w całej historii, niejest teorią, ale modlitwą cierpliwej i ufnej wiary226Zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa jako odsłonięcie Bo�ga samego: Bóg jest Bogiem życia, tego, co żyje jest toz pewnością pierwsze wrażenie, jakie się tu pojawia.Bógdaje przyszłość.On sam jest naszą przyszłością.I ponow�nie: On jest Mocą.Z pewnością, Stwórca okazuje swą mocnie w dziecinnych cudach, ale w tym stałym cudzie w peł�ni sensownego świata.Jednak to pełne sensu ukształto�wanie świata nie dokonało się wbrew Niemu, lecz tak, żeświat spoczywa wciąż w Jego rękach i że On sam otwieraten świat na swój sposób poza to, co w nim chwilowe.Aktualnym ustrojem świata jest śmierć.Jednak ta barieranie zniewala Boga.On może działać, może przezwyciężaćśmierć, i tak uczynił.Zmartwychwstanie nie jest jakimśokolicznościowym cudem, lecz początkiem ostatecznejprzyszłości świata.227Zmartwychwstanie jest obietnicą obejmującą przyszłośćczłowieka i całego kosmosu, a w tym sensie ogarniającąprzestrzeń, czas i materię.Dzieje i kosmos nie są czymś,co istnieje obok ducha po to, by zmierzać w bezsensownąwieczność czy utonąć w bezsensownej nicości.W zmart�wychwstaniu Bóg okazuje się właśnie Bogiem kosmosui historii.228teologia i duchowość,/ � , / /świętość,ewangelia błogosławieństw,mądrość, mistykaTeologia to zjawisko specyficznie chrześcijańskie, wyni�kające ze swoistej struktury chrześcijańskiego aktu wiary;szczególny kierunek rozwoju, wyróżniający kulturę euro�pejską wśród innych kultur świata, oraz szczególna pozy�cja, jaką ona zajęła, wiążą się ściśle z panującą tu strukturą.Dokładniej rzecz biorąc, teologia wyrasta ze stopienia siębiblijnej wiary i greckiego raq'onalizmu, na którym to sto�pieniu opiera się, już w Nowym Testamencie, historycznechrześcijaństwo.Stopienie to uwidacznia się bardzo wy�raznie w Ewangelii św.Jana, kiedy Ewangelista określaChrystusa jako Logos: w tekście tym wyraża się w tensposob przekonanie, ze w wierze chrześcijańskiej ujawniasię to, co rozumne, sam rozum podstawowy; co więcej,tekst ten chce nam powiedzieć, że podstawa bytu jest jakotaka rozumem i że rozum nie jest przypadkowym pro�duktem ubocznym w oceanie bezrozumności, z któregowłaściwie wszystko się wywodzi.Tak więc chrześcijańskiakt podstawowy ma podwójną wymowę:1.W wierze chrześcijańskiej ujawnia się r ozum; właś�nie jako wiara domaga się ona r ozumu.2.Rozum ujawnia się przez wiarę chrześcijańską; ro�zum zakłada wi ar ę jako swoją przestrzeń życiową.229153*Patrząc na dzisiejszą sytuację w teologii, można by cza�sem odnieść wrażenie, że tak jest uradowana z postępówna polu ekumenii, tak zadowolona, że udaje się jej usunąćstare kamienie graniczne (najczęściej po to, aby postawićje w innym miejscu), że traci z oczu życiowe problemyludzi współczesnych, nie mające większego związku zesporami pomiędzy poszczególnymi wyznaniami [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki