Boccaccio Giovanni Dekameron t II

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Wkrótce i król podniósł się z pościeli, bowiem obudził goszmer kroków przy ładowaniu wozów i tupot koni.Po czym natychmiast całe towarzystwoobudzić przykazał.Promienie słońca jeszcze słabo ziemię oświetlały, gdy wszyscy już w drogę wyruszyli.Nigdy śpiew słowików i innego ptactwa milszy jak tego poranku im się nie wydawał.Towa-rzyszył im przez całą drogę, aż przy wejściu do Panieńskiej Doliny nowa jeszcze liczniejszakapela ich przywitała.Można by było pomyśleć, że ptaszkowie radują się z przybycia gości.Wszyscy rozeszli się w krąg po dolinie, aby jej się jeszcze raz przyjrzeć.O wczesnej porzednia jeszcze piękniejsza im się wydała nizli wczoraj wieczór, gdyż poranek zdawał się bar-dziej zgodny z jej urodą.Pokrzepiwszy się nieco ciastem i dobrym winem, zaczęli śpiewać,aby ptactwu nad sobą przewagi nie dawać.Pobliskie skały towarzysząc im powtarzały echemtony piosenek, a ptaki, jakby o zakład idąc, wytężały dzwięczne gardziołka.Gdy czas obiadu nadszedł, zastawiono stoły pod laurami i innymi drzewami, zgodnie zwolą króla tuż obok pięknego stawu, tak aby ucztujący mogli nasycić się widokiem tysiącaigrających rybek, które nie tylko oczy cieszyły, ale i do rozmowy materii jeszcze dostarczały.Po obiedzie, gdy ze stołów uprzątnięto, zabrzmiały na nowo jeszcze weselsze śpiewy.Tym-czasem marszałek rozkazał tu i tam po małej dolinie łoża porozstawiać, kobiercami je nakryći baldachimami osłonić, aby ci, których sen morzy, mogli wczasowi się oddać, a kto spać niechce, mógł wybierać wedle woli wśród zwykłych rozrywek.Gdy zaś po krótkim odpoczynkuwszyscy z powrotem się zgromadzili, rozkazał król niedaleko od brzegu stawu kobierce natrawie rozłożyć, na których wszyscy zasiedli, po czym rozpoczęcie opowieści Emilii polecił.Emilia z wesołym uśmiechem w te słowa zaczęła:36Opowi eść pi erwszaPOKUTUJCA DUSZAGianni Lotteringhi słyszy, że nocą ktoś do drzwi jego domu kołata.Budzi żonę, a ta prze-konywa go, że za drzwiami stoi zjawa.Bialogłowa wypowiada zaklęcie, po czym kołataniaustają. Milej by mi było, o królu, gdybyś był komu innemu powierzył zaszczyt rozpoczęciaopowieści na tak piękną materię, dzisiaj naznaczoną.Ponieważ chcesz jednak, abym jawszystkim towarzyszkom moim otuchy dodała, chętnie wolę twoją wypełnię.Pragnę, miłesłuchaczki, abyście z mojej opowieści choćby niewielki pożytek odniosły.Może być, że jeste-ście równie bojazliwe jak ja i może równą trwogę żywicie przed zjawami, których jednakożnigdy w życiu nie widziałam, ani nie spotkałam niewiasty, co by z nimi miała do czynienia.Wysłuchajcie mojej noweli, a nauczycie się skutecznej modlitwy i zaklęcia, którym każdązjawę przepłoszycie.�Za dawnych czasów we Florencji w dzielnicy św.Pankracego mieszkał pewien tkaczwełny, nazwiskiem Gianni Lotteringhi.Rzemiosło swoje znał niezle, chocia poza nim zbytniomądrością nie grzeszył.To zresztą nie stanęło na przeszkodzie, że nabożna konfraternia ko-ścioła Santa Maria Novella wybrała go na preceptora śpiewaków i powierzyła mu przełożeń-stwo nad ich ćwiczeniami.Gianni często różne podobne piastował godności, z których wielcesię chełpił.Przypadały mu zaś one, gdyż ludzie duchowni sprzyjali mu bardzo, jako że byłczłowiekiem bogatym i mnichom poczęstunków nie szczędził.Zwięci ojcowie wyłudzali odniego spodnie, opończe lub kaptury, a w zamian za to dostarczali mu ojczenasza po włosku,Pieśni o świętym Aleksym, %7łalów świętego Bernarda, Hymnu na chwałę błogosławionejMatyldy i wielu innych jeszcze andronów.Gianni wielce te wszystkie dary sobie cenił i pilnieprzechowywał dla zbawienia duszy swojej.Lotteringhi miał piękną, pełną powabu żonę imie-niem Tessa, córkę Mannucia z Cuculli, która dzięki sprytowi, jaki posiadała, poznała sięprędko na głupocie swego małżonka [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki