Christine Mrok 02 Mroczne po da

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- Szybko uczysz się chronić siebie gdy jestes odmieńcem, gdy nie odważasz się zapraszaćkolegów do domu, bo twoja matka zapomina że istniejesz, zapomina o całym świecie.Czasami stała całymidniami przy oknie, dniami, rozumiesz.Nie zauważała mnie.- zamilkła na chwilę.- Czy mogę się stać takajak ona, Jacques? Dlatego że jestem z tobą, mogę być jak ona?- Nie dosłownie taka - odpowiedział tak szczerze, jak tylko potrafił.- Niektóre części mojej pamięci są zbyt strzaskane, bym mógł wyciągnąć z nich informacje.Wiem, że partnerzy wybierają razem, albo życie, albośmierć.Ale jeśli mają dziecko, pamiętają o zapewnieniu mu wszystkiego, zarówno fizycznie, jak ipsychicznie.- Nie mógł jej powiedzieć o partnerach oddających swe dzieci po śmierci drugiego nawychowanie innym parom, dlatego, że nie mogli żyć bez swej drugiej połowy.Wiedzieli, że dziecko będziepod dobrą opieką, kochane, ponieważ większość Karpatianek traciła dzieci jeszcze w pierwszym roku ichżycia, bądź traciły ciążę.- Znam cię, Sheo.Nie ważne, jak coś jest dla ciebie trudne, zawsze dążysz doprawdy.Nigdy nie opuściłabyś naszego dziecka, tak jak twoja matka.Nasze dzieci będą chronione ikochane w każdym momencie życia.Jestem tego pewnien.Złapała go za ramię, uniemożliwiając wyjście na deszcz.- Przyrzeknij mi, że jeśli będziemy mieli dziecko, i coś mi się stanie, ty zostaniesz by je wychować.Będziesz je kochał i chronił, tak jakbyś postępował ze mną.Obiecaj mi to, Jacques.- Karpatiańskie dziecko jest kochane i chronione przed złem.Nie znęcamy się nad dziećmi.- To nie jest to, o co cię prosiłam.Zamknął oczy na chwilę, niezdolny do okłamania jej.Zbyt długo był sam.Nigdy nie mógłby pozostawaćżywy bez niej.- Partnera znajdujemy tylko raz w życiu, Wiewióreczko.- Nasze dziecko, Jacques.Jeśli coś się wydarzy, nie chcę by wychowywali je obcy.- Sheo, czasem inna para spragniona dziecka, jest dużo lepsza niż oszalały ze smutku partner życiowy.Jej szybki wdech, zatrzaśnięte z hukiem myśli, zablokowane tak silnie, przerażająco, że zrozumiał, że dla niej miało to większe znaczenia niż dla niego.- Czy nigdy nikomu nie przyszło do głowy, ze dziecko też odczuwa żal? Że rodzice uspokajają je i patrzącw przyszłość ma to ogromną wartość.Wybierając śmierć, gdy żyje twoje dziecko lub inny człownekrodziny, okazujesz się chorym egoistą.- Oceniasz nas według ludzkich standardów.- powiedział łagodnie.- Nie masz pojęcia co pociąga za sobątaka więź.- Splótł swe silne palce z jej, podnosząc złączone ręce do góry, by móc pocałować miękkiwierzch jej dłoni.- Powinniśmy odłożyć tę dyskusję na bardziej odpowiedni czas.Gdy będziemybezpieczni i Byron również.Odmówiła spojrzenia mu w oczy.- Jestem pewna, że masz rację.- Popłynęły łzy, ale Shea usprawiedliwiła je wrażliwością na światło, a nie rozmową.Podążyła w dół za Jacquesem bez szemrania, uważnie utrzymując silną blokadę tak, by nie mógł czytać jejmyśli.Mogła zrozumieć dlaczego wybrałby śmierć gdyby coś jej się stało.Tak długo był sam, że niepotrafiłby żyć bez jasnego i wyraźnego powodu.Może miał rację; był zbyt niebezpieczny dla świata.Alejeśli by to zaakceptowała, wiedziała, że nie będzie w ich wspólnej przyszłości dzieci.Wieczność byładługim okresem by żyć z tą wiedzą.Ale nie mogła wydać na świat dziecka z takim podejście Jacquesa.Niemogła podjąć takiego ryzyka.Shea przygryzła wargę potykając się lekko ze zmęczenia.Automatycznie złapała Jacquesa w pasie dlautrzymania równowagi.Przez moment myślała, że ma szansę na normalne życie, może nie takie jak innych,ale rodzinne, z mężem i dzieckiem.- Sheo, nie.Teraz nie mamy czasu by cię uspokajać, rozwiewać obawy.Zostaw to.Zaskoczona, że pokonałjej blokadę, spojrzała na jego twarz, tak hipnotyzującą, przystojną iuwodzicielską, mimo zniszczeń jakich dokonało niewyobrażalne cierpienie.Jego oczy, nie chronione przezokulary, spoczęły na jej dłoni by po chwili przenieść się na twarz.Widziała w nichmiłość i posiadanie, mroczną obietnicę na wieczność.Palcami dotknął jej brody, wysyłając spiralny płomień wzdłuż kręgosłupa.Kciukiem potarł dolną wargę adreszcz seksualnej przyjemności zwinął się w dole jej brzucha.- Należysz do mnie, Sheo.Dwie połówki tej samej części.Jesteś światłem w mojej ciemności.Mogę mieć luki w pamięci, mogę być szalony, ale w sercu i duszy wiem, że nie mogę żyć bez ciebie.- Ustami delikatnie musnął jej powieki.- Nie jest mnie łatwo zabić, Wiewiórko, i nie oddam łatwo tego, co jest moje.Latacierpienia sprawiły, że moja wola jest potężna.Potarła twarz o jego dłoń, tworząc zagłębienie by wtulić twarz.- O wszystkim myślimy inaczej, Jacques.Tyle nas dzieli.Łatwo jest powiedzieć w ogniu namiętności, że wszystko będzie dobrze, ale życie razem może być bardzo trudne.Jesteśmy tak różni.Jego ramię otoczyło jej talię zmuszając do schronienia się pod osłoną drzew.Deszcz siekł nieprzewanie,przemaczał ich.Chmury, ciemne i masywne, wirowały nad nimi.Ale czuł jak pierwszy promień słońcaprzebija się ponad ciemną masą zalegającą na niebie.Wczesno poranne słońce osłabiało go, uświadamiałoogromną wrażliwość.Zakładając ciemne okulary ruszył długimi, szybkimi krokami.Gdyby tylko przyjęłakrew uzdrowiciela, miałaby siłę na zmianę kształtu i znaleźliby się w chatce w jednej chwili.Jacques wiedział, że myślała, że jej blokada umysłu utrzyma go z daleka od jej myśli, ale nie był w stanie opuścić jej zupełnie.Jakaś część jego zawsze jej towarzyszyła, cicha niczym cień, ale ciągle obecna.Często śniła o dzieciach, o miłości jaką ich obdarzy, taką której sama nie doświadczyła.Teraz wiedziała, że nie ma nadziei na spełnienie tego snu.Pytania o dziecko były dla niej ogromnie ważne, a partnerzy nie są w stanie oszukiwać, okłamywać siebie nawzajem.Mógł się tylko modlić, by wybierając śmierć dokonał wyborułatwo, bez zwątpienia, bez zastanawiania, co się stało z Sheą.Obawiał się, że mógłby pozwolić zwyciężyćdrzemiącej w nim, tuż pod powierzchnią bestii [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki