Delany Samuel R. Babel 17 (GTW)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Nie ma śladu po żadnej z nich.- Generał cofnął się wstronę drzwi.- Dała jednoznacznie do zrozumienia, że chce rozmawiać wyłącznie z panem.Będę zaraz obok.- Zamknął drzwi.- Chyba raczej wiem, kim nie jesteś - powiedział T mwarba po chwili.Kobieta zamrugała i odezwała się:- Wiadomość od Rydry Wong, przekazywana dosłownie, niezrozumienie znaczenia.-Nagle na jej twarzy pojawił się znajomy wyraz, jak animacja.Jedną ręką ujęła drugą ipochyliła się lekko do tyłu.- Mocky, cieszę się, że tu jesteś.Nie mogę tego utrzymać zbytdługo, więc słuchaj.Babel-17 przypomina z grubsza Onoff, Algol, Fortran.Jednak jestemtelepatką, tylko że nauczyłam się, jak to kontrolować.Rozwiązałam.rozwiązaliśmy problemprób sabotażu z użyciem Babel-17.Tylko że jesteśmy więzniami, a jeśli chcesz nas wydostać,zapomnij o tym, kim jestem.Użyj tego, co jest na końcu tej taśmy, i dowiedz się, kim on jest!- Wskazała na Rzeznika.Animacja znikła i jej rysy zesztywniały.Cała transformacja sprawiła, że T mwarbiebrakło tchu.Potrząsnął głową i zaczął znów oddychać.Po chwili wkroczył do gabinetu generała.- Kim jest ten więzień? - spytał rzeczowym tonem.- Próbujemy to ustalić.Miałem nadzieję, że dostanę raport dziś rano.- Coś na biurkubłysnęło.- O, właśnie jest.- Otworzył szufladę w biurku i wyjął teczkę.Rozerwał pieczęć iznieruchomiał.- Powie mi pan, co to są Onoff, Algol i Fortran?- Na wszelki wypadek podsłuchiwał pan przez dziurkę od klucza.- T mwarba westchnąłi usiadł w nadmuchiwanym fotelu przed biurkiem.- To starożytne, dwudziestowieczne języki- sztuczne języki, których używano do programowania komputerów, zaprojektowanespecjalnie dla maszyn.Onoff był najprostszy.Sprowadzał wszystko do kombinacji dwóchsłów, on i off , włączone i wyłączone , czyli do systemu dwójkowego.Inne byłybardziej skomplikowane.Generał skinął głową i dokończył otwieranie teczki.- Ten facet przyleciał z nią statkiem pająkiem.Załoga bardzo się oburzyła, kiedyspróbowaliśmy umieścić ich w oddzielnych pomieszczeniach.- Wzruszył ramionami.- Tojakieś szaleństwo.Po co ryzykować? Zostawiliśmy ich razem.- Gdzie jest załoga? Nie próbowali panu pomóc?- Oni? To jak próba rozmowy ze zjawą z koszmarnego snu.Transportowcy.Kto bychciał z nimi gadać?- Rydra chciała - odparł doktor T mwarba.- Ja też mogę spróbować.- Jeśli ma pan ochotę, proszę bardzo.Trzymamy ich w Kwaterze.- Otworzył teczkę, poczym skrzywił się.- Dziwne.Mamy jego dokładny życiorys w pięcioletnim okresie, któryzaczął się od jakiejś drobnej kradzieży, czynów brutalnych, a potem następuje eskalacja doparu morderstw i obrabowania banku.- Generał ściągnął usta i pokiwał głową z aprobatą.-Dwa lata przebywał w jaskiniach karnych na Titinie, uciekł - o rany, musiał być niezły.Zniknął w Rozpadlinie Specellego, gdzie albo zginął, albo zaciągnął się na statek cień.Cóż,na pewno nie zginął.Ale wygląda na to, że przed grudniem sześćdziesiątego pierwszego -generał zmarszczył brwi - w ogóle nie istniał.Nazywano go zwykle Rzeznikiem.Generał rzucił się nagle w stronę szuflady i wyjął z niej kolejną teczkę.- Kreto, Ziemia, Minos, Callisto - przeczytał, po czym klepnął teczkę wieczkiem dłoni.-Aleppo, Rhea, Olimpia, Paradise, Dis!- Co to? Trasa Rzeznika, zanim znalazł się na Titinie?- Na to wygląda.Ale także miejsca, gdzie dochodziło do aktów sabotażu, które zaczęłysię w grudniu sześćdziesiątego pierwszego.Jakiś czas temu ustaliliśmy ich powiązanie zBabel-17.Dopiero analizowaliśmy ostatnie przypadki, ale pojawił się ten wzorzec z ostatnichlat.Raporty o jakichś transmisjach radiowych.Sądzi pan, że panna Wong przywiozła nam tutego sabotażystę?- To możliwe.Tylko że Rydry tu nie ma.- Cóż, rzeczywiście.Sądziłem, że właśnie pan to powie.- Z podobnych powodów przypuszczałbym, że ten dżentelmen, który z nią przybył, to nieRzeznik.- W takim razie kto?- Jeszcze nie wiem.Ale uzyskanie tej informacji jest bardzo ważne.- Wstał.- Gdziemogę znalezć załogę Rydry?3.Odlotowe miejsce! - oświadczył Calli, gdy wysiedli z windy na ostatnim piętrze WieżySojuszu.- Fajnie - rzekła Mollya - że można sobie pospacerować.Ma�tre d h�tel w białym kitlu podszedł do nich po dywanie z cywety, spojrzałniepewnym wzrokiem na Mosiądza i zapytał:- To pańscy goście, doktorze T mwarba?- Zgadza się.Rezerwowałem stolik w niszy przy oknie.Może pan od razu podać drinki,już zamówiłem.Kelner skinął głową, obrócił się i zaprowadził ich pod wielkie łukowate okno, którewychodziło na Plac Sojuszu.Kilku gości obejrzało się za nimi.- Kwatera Główna Sojuszu może być bardzo przyjemnym miejscem - uśmiechnął sięT mwarba.- Jak ma się pieniądze - odparł Ron.Wygiął szyję, by spojrzeć na niebiesko-czarny sufit,na którym umieszczono światełka tak, by wyglądały jak gwiazdozbiory widziane z Rymiku, izagwizdał cicho.- Czytałem o takich miejscach, ale nigdy w żadnym nie byłem.- Szkoda, że nie mogłem zabrać dzieciaków - rzekł Zlimak.- Kolacja u barona zrobiła nanich wrażenie.We wnęce kelner odsunął krzesło dla Mollyi.- Barona Ver Dorco w Stoczni Wojennej?- Tak - odparł Calli.- Pieczona baranina, wino śliwkowe i najpiękniejsze pawie, jakiewidziałem w ciągu ostatnich dwóch lat.Szkoda, że nawet nie spróbowałem.- Jednym z drażniących zwyczajów arystokracji - zaśmiał się T mwarba - jest to, że jejczłonkowie przy najmniejszej prowokacji zmieniają się w przedstawicieli mniejszościetnicznych.Ale niewielu z nas już zostało, a większość jest na tyle dobrze wychowana, że nieużywa tytułów.- Zwiętej pamięci Mistrz Broni z Armsedge - poprawił Zlimak.- Czytałem informacje o jego śmierci.Rydra tam była?- Wszyscy byliśmy.Dość zwariowany wieczór.- Co tam się właściwie stało?Mosiądz potrząsnął głową.- Cóż, ani ka itan oszła tam trochę wcześniej.- Opowiedział całą historię, a pozostalidorzucali różne szczegóły.Doktor T mwarba rozsiadł się wygodnie na krześle.- W gazetach opisywali to inaczej.Pewnie nie mogli napisać prawdy.Co to był ten TW-55?Mosiądz wzruszył ramionami [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki