Eo Andersen, Hans Christian Fabeloj 1 (2)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.”Estas terure, kiel malpure estas çi tie!” diris la jura konsilisto.”La tuta trotuaro kvazaû malaperis, kaj çiuj lanternoj estas estingitaj!”La luno ne levi¸is ankoraû sufiçe alte, krom tio estis iom da nebulo, tial regis tia mallumo, ke oni ne multe povis distingi.Tamen çe la plej proksima angulo pendis lanterno antaûbildo de la Sankta Virgulino, sed la lumo estis preskaû kiel nenio, tiel, ke li ¸in rimarkis nur tiam, kiam li staris tute sub¸i, kaj liaj okuloj tute mirigite trafis la pentritan bildon de la patrino kun la infano.”Çi tie certe trovi¸as ia muzeo”, li pensis, ”kaj oni forgesis depreni la elpendaîon!”Kelkaj homoj, vestitaj laû la tiuepoka modo, preteriris preter li.”Kiel strange ili aspektas! Ili certe venas de maskobalo!”Subite eksonis tamburado kaj fajfado, kaj çiam pli kaj plialproksimi¸adis lumo de torçoj.La jura konsilisto ekmiregis kaj ekvidis nun strangan procesion.Antaûe marÿis tuta taç-mento da tamburistoj, kiaj batadis laûtan ruladon; ilin sekvis korpogardistoj kun pafarkoj kaj arbalestoj.La plej eminenta 116FABELOJ 1eLIBROen la procesio estis altranga ekleziulo.Mirigite la jura konsilisto demandis, kion tio signifas kaj kiu estas tiu homo?”Tio estas la episkopo de Zelando,” oni respondis.”Ho Dio, kio al la episkopo venis en la kapon?” diris la jura konsilisto kaj balancis la kapon.Tio certe ja ne povis esti la episkopo.En profunda meditado pri tio kaj ne rigardantedekstren nek maldekstren, la jura konsilisto iris tra la Orienta strato kaj trans la Alipontan placon.La ponto, kiu kondukas al la Palaca placo, estis netrovebla.En malfortaj konturoj nur montri¸is al li plata bordo, kaj fine li alvenis al du homoj, kiuj sidis en boato.”Çu sinjoro deziras, ke ni ÿiptransigu lin al Holm?” ili demandis.”Al Holm?” diris la jura konsilisto, kiu ja ne sciis, en kiu epoko li faras sian noktan promenadon; ”mi volas iri al la Kristiana haveno en la malgrandan Torfan straton.”La homoj rigardis lin mirigite.”Diru al mi nur, kie estas la ponto?” li diris plue.”Estas hontinde, ke çi tie brulas nenia lanterno, kaj krom tio estas çi tie koto kaj ÿlimo, kvazaû oni irus en março!”Ju pli longe li parolis kun la boatistoj, des pli nekompreneblaj ili fari¸is por li.”Mi ne komprenas vian Bornholman paroladon!” li finediris kolere kaj turnis al ili la dorson.La ponton li ne povis trovi, balustrado ankaû ne ekzistis.”Fi, estas peko kaj honto, kia ordo estas çi tie!” li diris.Neniam li trovis sian epokon pli mizera, ol en tiu nokto.”Plej bone estos, se mi prenos droÿ-kon!” li ekpensis.Sed kie staras la droÿkoj? oni ne vidis eç unu.”Mi devas decidi iri returne ¸is la Nova Re¸a Bazaro, tie 117FABELOJ 1eLIBROkredeble staras veturiloj, alie mi kredeble neniam venos al la Kristiana haveno!”Li iris returne al la Orienta strato kaj laûlonge trairis ¸in jam preÿkaû tutan, kiam eklumis la luno.”Mia Dio, kian strangan stratbaron oni tie starigis!” li ekkriis, ekvidinte la Orientan pordegon, kiu en tiu tempo staris çe la fino de la Orienta strato.Fine li tamen rimarkis nefermitan pordeton kaj venis tra ¸i sur nian Novan Bazaron, kiu tamen tiam estis ankoraû granda herbejo.Elstaris nur apartaj arbetaîoj, kaj laûlar¸e de la herbejo tiri¸is lar¸a kanalo aû rivereto.Kelkaj mizeraj lignaj budoj por Holandaj ÿipistoj, laû kiuj la loko estas nomita ”Holanda Herbejo”, staris sur la transa bordo.”aû mi vidas veran fata-morganon, kiel oni tion nomas, aûmi estas ebria!” ekkriis la jura konsilisto.”Kio do tio estas? Kio tio estas?”Li iris denove returne, firme kredante, ke li estas malsana.Kiam li denove iris sur la straton, li rigardis la domojn pli atente, — la plimulto el ili estis el traboj, kaj multaj havis nur pajlan tegmenton.”Ne, mi estas forte malsana!” li ¸emis, ”kaj tamen mi trin-kis ja nur unu solan glason da punço; sed mi ne povas ¸indigesti! Tio estis efektive stranga ideo doni al ni punçon kaj varman salmon; mi tion diros al nia mastrino.Çu eble mi iru returne kaj rakontu, kiel mi fartas? Sed tio aspektus ja iom absurde, kaj cetere kiu scias, çu ili ankoraû ne dormas!”Li tamen komencis serçi per la okuloj la domon, sed li ne-nie povis ¸in trovi.”Estas ja terure! Mi ne povas plu rekoni la Orientan stra-ton! Neniu magazeno çi estas! Mi vidas malnovajn, mizerajn, 118FABELOJ 1eLIBROkadukajn kabanojn, kvazaû mi trovi¸us en provinca urbeto.Mi estas malsana; mi ne devas min ¸eni.Sed kien, al la diablo, malaperis la domo de mia mastro? ¯i ne estas plu la sa-ma! Sed interne almenaû homoj ankoraû ne dormas.Ha, micerte estas malsana!” Fine li trafis ne tute fermitan pordon, kie lumo penetris tra fendo.Tio estis unu el la tiuepokaj gas-tejoj, speco de bierejo.La çambro havis la aspekton de Holsti-nia vestiblo.Sufiçe multe da homoj, apartenantaj al la pli bonstataj klasoj, maristoj, Kopenhagaj bur¸oj kaj ankaû kelke da scienculoj sidis en vigla interparolado çe siaj kruçetoj kaj malmulte atentis la eniranton [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki