Ford Ford Madox Saga o dżentelmenie

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.! Dzielny człowiek.69- Ja zaś - powiedział Macmaster - nienawidzę tej parszywej gry.- Ja też - odparł Sandbach.- Pójdziemy sobie spacerkiem za ni-mi.IVWyszli na zalaną światłem przestrzeń, pod wysokie niebo, gdziecały układ pola widniał nakreślony z pryzmatyczną regularnością.Stanowili niewielką, siedmioosobową grupę - Tietjens nie chciał ko-rzystać z usług kadiego - czekając na płaskim polu pierwszej roz-grywki.Macmaster podszedł do Tietjensa i zapytał:- Czyżbyś naprawdę posłał tę depeszę?.Tietjens odparł:- Teraz już jest w Niemczech!Pan Sandbach kuśtykał od jednego do drugiego, objaśniając wa-runki swego zakładu z panem Waterhousem.�w założył się z jednymz grających z nim młodych panów, że dwa razy trafią piłeczką w plecydwóch panów z miasta, rozgrywających tuż przed nimi.Ponieważminister przyjął dość wyrównane stawki, pan Sandbach uznał, żepotrafi zachować się po sportowemu.Posunęli się spory kawałek w pierwszej rozgrywce i podchodzili wokolice dołka.Po prawej były wysokie wydmy, a z lewej droga,wzdłuż której porastały trzciny i biegł wąski rów.Dwóch panów zmiasta oraz ich dwóch kadich stało nad brzegiem rowu, grzebiąc wtrzcinach.Nad wydmami pojawiły się i znikły dwie dziewczyny.Poli-cjant spacerował drogą, równolegle do pana Waterhouse'a.Generałoznajmił:- Chyba możemy już iść.- Wodnisty będzie w nich celował przy następnej rozgrywce.Są wrowie - rzekł Sandbach.Generał uderzył piłkę mocno i poleciała prosto.Akurat Macma-ster się zamachnął, gdy Sandbach krzyknął:- Na Boga! Prawie się mu udało.Ale ten facet podskoczył!Macmaster obejrzał się przez ramię i syknął z irytacją przez zęby:- Nie wie pan, że nie krzyczy się, podczas gdy ktoś bierze za-mach? A może nie grał pan nigdy w golfa?Pospieszył za swoją piłką.Sandbach zwrócił się do Tietjensa:- Niech to! Ten człowiek ma charakter!70- Tylko przy tej grze - odrzekł Tietjens.- Zasłużył pan na to.- Owszem.ale nic mu nie przeszkodziłem.Posłał piłkę dalej ocałe dwadzieścia jardów niż generał.- Gdyby nie pan, byłoby sześćdziesiąt - stwierdził Tietjens.Czekali, aż reszta grupy rozegra piłki.Sandbach powiedział: - NaJowisza, pański przyjaciel już rozgrywa do drugiego.Trudno było uwierzyć, taki n i e d u ż y człowieczek! - i dodał: -Niewiele w nim klasy, nieprawdaż? Tietjens spojrzał z góry.- E, w okolicach naszej klasy - rzekł.Nie założyłby się, który trafiw tych z przodu.Sandbach nienawidził Tietjensa za to, że jest Tietjensem z Groby,Tietjensa oburzało istnienie Sandbacha, który był synem uszlachco-nego burmistrza z Middlesborough, mniej więcej siedem mil odle-głego od Groby.Gorzały bardzo zajadłe waśnie pomiędzy clevelandz-kim ziemiaństwem a plutokracją.- Aha, zapewne pomaga panu wyplątać się z wpadek męsko-damskich i podatkowych, a w zamian pan wozi go ze sobą - powie-dział Sandbach.- To praktyczna kombinacja.- Podobnie jak huty Pottle Mils i Stanton - powiedział Tietjens.Operacje finansowe związane z połączeniem tych dwóch stalowniprzyniosły ojcu Sandbacha wiele złej sławy w okolicach Cleveland.- Słuchaj no, Tietjens.- zaczął Sandbach, ale zmienił zdanie ipowiedział: - Lepiej grajmy.- I uderzył piłkę niezgrabnym ruchem,ale nie bez znajomości rzeczy.Faktycznie zagrał dalej niż Tietjens.Posuwali się wolno, gdyż obajgrali nierówno, a Sandbach był bardzo kulawy, i zanim zeszli z rzutnina trzeci dołek stracili z oczu resztę grupy, która skryła się za chata-mi straży przybrzeżnej i za wydmami.Z powodu swej kulawej nogiSandbach często podkręcał piłkę w prawo.Tym razem podkręcił jąprosto w ogródek przy jednej z chat i poszedł z kadim przeszukiwaćkartoflisko za niewysokim murkiem.Tietjens leniwie podbijał swojąpiłeczkę po trasie i, ciągnąc torbę z kijami za pasek, podążał dalej.Choć Tietjens nienawidził golfa podobnie jak nienawidził każdegozajęcia wywołującego konkurencję, podczas ćwiczebnych wypadów z71Macmasterem mógł zatopić się w matematycznych obliczeniach tra-jektorii.Towarzyszył Macmasterowi, ponieważ sprawiało mu przy-jemność, że istnieje dziedzina, w której jego przyjaciel niewątpliwiesię wybijał, a nieustanna miażdżąca przewaga Tietjensa była nudna.Jednakże zastrzegł sobie, że będą zwiedzać przynajmniej trzy nie-znane pola każdego golfowego weekendu.Wówczas interesował sięrozkładem pola, nabywając nadzwyczaj specjalistycznej wiedzy ogolfowej architekturze; czynił też zawiłe kalkulacje dotyczące lotupiłek uderzonych skośnie ściętą główką kijka, energii wydatkowanejprzez ten czy ów mięsień w zależności od jego wagi w funtach orazteorii ruchu wirowego.Dość często opowiadał przygodnie spotka-nym, przyzwoicie przeciętnym graczom, że Macmaster też jest przy-zwoicie przeciętnym graczem.Potem spędzał popołudnie w klubie,studiując rodowody i formy koni wyścigowych, ponieważ w każdymklubie można było znalezć egzemplarz przewodnika Ruff s Guide.Na wiosnę wyszukiwał i badał ptasie gniazda, gdyż interesowały gosprawy domowe kukułki, choć nienawidził historii naturalnej i bota-niki.Tym razem sprawdził notatki dotyczące uderzeń kijem numerpięć, wsunął notes z powrotem do kieszeni i złożył się do strzału żela-znym, wyjątkowo chropowatym kijkiem, który miał kształt siekiery.Zdjął przy tym ze skórzanego uchwytu mały palec i palec serdeczny.Dziękował niebu, że Sandbach miał zajęcie na co najmniej dziesięćminut, gdyż Sandbach nie odpuścił zgubionej piłki.Powolutku pod-nosił piątkę do połowy wysokości, biorąc cel.Uświadomił sobie, że ktoś stanął nie opodal i obserwował go, dy-sząc ciężko z głębi niewielkich płuc.Spod daszka swej czapki do-strzegał czubki białych chłopięcych butów sportowych.Nie przeszka-dzało mu wcale, że ktoś na niego patrzy, gdy zagrywał, nie pragnął tużadnej osobistej sławy.Odezwał się głos:- Przepraszam.Nadal patrzył na piłkę.- Przykro mi, że przeszkodzę - ciągnął głos.- Ale.Tietjens całkiem opuścił kijek i wyprostował plecy.Patrzyła naniego pilnie jasna młoda kobieta z marsem na twarzy.Była ubrana wkrótką spódnicę i trochę dyszała.72- Przepraszam - powiedziała.- Niech pan idzie i zobaczy, czy niezrobią nic złego Gertie.Zgubiłam ją.- Wskazała za siebie, na wy-dmy.- Wydaje się, że są wśród nich bestie.Byłaby zupełnie zwyczajną dziewczyną, gdyby nie ten mars [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki