Steel Danielle Samotny Orzeł Notatnik

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Niemniej jednak pochwili dodał ostrożnie: Choć nie musimy zanadto się spieszyć, możemy poczekaćjeszcze pół roku, rok, ot, żeby oswoić się z myślą.No i sądzę, że na raziepowinniśmy to zachować dla siebie. Zgoda szepnęła Kate.W milczeniu posiedzieli jeszcze kilka minut, potem przytuleni powoli ruszyli wstronę domu.ROZDZIAA XIIDecyzja o małżeństwie nieco zmieniła charakter ich stosunków.Kiedywrócili do New Jersey, aby znów pracować ramię przy ramieniu, Kate była bardziejpewna siebie i znacznie spokojniejsza.Joe zaś z wyraznym zadowoleniemStrona 73Steel Danielle - Samotny Orzełuczestniczył w rozmowach o przyszłości o domu, który kupią, miejscach, któreodwiedzą w podróży poślubnej.Po kilku jednak podobnych rozmowach zacząłzdradzać objawy irytacji, a niebawem doszedł do wniosku, że nie ma czasu myślećo małżeństwie.Planowano budowę drugiej fabryki, przedsiębiorstwo rozrastało sięz dnia na dzień; jesienią ewentualny ślub znalazł się na ostatnim miejscu listyspraw, które Joe uważał za istotne.Urwanie głowy mieli zresztą oboje, tak że tego roku nie dali rady się wyrwać doBostonu nawet na Zwięto Dziękczynienia i dopiero pomiędzy Bożym Narodzeniem aNowym Rokiem zdołali spędzić tydzień z rodzicami Kate.W tym czasie Elizabethbyła tak wściekła z powodu ich opieszałości w ogłaszaniu zaręczyn, żejakakolwiek wzmianka o małżeństwie działała na nią jak płachta na byka, wszyscywięc unikali w jej towarzystwie poruszania drażliwego tematu.Sama Kate długowmawiała sobie, że dopóki mieszka z Joem, wszystko jest w porządku, że Joe jestzbyt zapracowany, poza tym nieco wystraszony własną decyzją.To zreszta byłooczywiste: wkrótce po oświadczynach zaczął się wycofywać na swe dawne pozycje.Dopiero wiosną 1947 roku otwarcie zadała sobie pytanie, czy Joe naprawdę chcemałżeństwa, kiedy jednak nieśmiało poruszała tę sprawę w rozmowach z Joem, zreguły wykręcał się brakiem czasu lub innymi problemami na głowie.Po częścibyło to prawdą: w wieku trzydziestu sześciu lat Joe stał się największym rekinemw branży lotniczej, a jego istniejąca zaledwie półtora roku firma najprawdziwszą żyłą złota.Cały swój czas dzielił pomiędzy latanie a udział wnaradach.Kate pracowała już wtedy u niego oficjalnie jako rzeczniczka prasowa imiała stałą wysoką pensję, jak słusznie jednak podkreślali jej rodzice, niepotrzebowała pieniędzy bo tych mogli jej dać, ile zapragnie lecz męża.Ciarke przestał żywić jakiekolwiek złudzenia, że jego zeszłoroczna rozmowa zJoem wywarła pożądany efekt, Elizabeth zaś nalegała, aby Kate wróciła doBostonu.Nadeszło lato, a na temat małżeństwa Joe ciągle milczał jak zaklęty.Mijały dwa lata od powrotu Joego do kraju i rok od jego oświadczyn, gdy wreszcieKate przyparła go do muru i zapytała bez ogródek: Czy pobierzemy się kiedykolwiek, Joe, czy też całkowicie zarzuciłeś tenpomysł?Wtedy oświadczył po raz kolejny, że nie chce mieć dzieci.Wiele o tym rozmyślał,ważył rozmaite za i przeciw, zawsze jednak dochodził do wniosku, że nie nadajesię na ojca, a od życia spodziewa się czegoś zupełnie innego: swej pracy,samolotów, a w domu oczekującej jego powrotu Kate.Nie chciał dzieci i niepotrzebował małżeństwa, perspektywa domu pełnego rozwrzeszczanych niemowląt,którym trzeba zmieniać pieluchy, przepełniała go zgrozą.Nienawidził własnegodzieciństwa, nie miał zatem ochoty ani uczestniczyć w dzieciństwie innych, anibrać za nie odpowiedzialności.Po raz pierwszy tak otwarcie i szczegółowowyłożył swoje poglądy na ten temat, Kate jednak pragnęła, by postawił kropkę nadi, zapytała więc: Czy mi mówisz, że jeśli się nawet pobierzemy, nie będziemy mieć dzieci? Chyba to ci właśnie usiłuję powiedzieć odparł szczerze.Nigdy zresztą niemijał się z prawdą, unikał tylko podnoszenia określonych tematów. W istociewiem na pewno.Nie chcę dzieci.Wiedziała, że nie jest nastawiony entuzjastycznie do posiadania potomstwa, lecznawet jej przez myśl nie przeszło, że podjął w tej kwestii stanowczą decyzję. O rany westchnęła, opadając na oparcie krzesła w jego skromnie umeblowanymmieszkaniu.Słowa Joego zapiekły ją jak bolesny policzek. A ja zawszepragnęłam je mieć.Była w rozterce; wymagał od niej wielkiej ofiary, ona wiedziała, jak bardzo gokocha i jak bardzo się boi go utracić.W szczególności po owych dwóch wojennychlatach, kiedy była niemal pewna, że odszedł na zawsze.A może, pomyślała, poślubie zmieni zdanie.Gra jest warta świeczki, choć z drugiej strony ostatniedeklaracje dotyczące małżeństwa składał wiele miesięcy temu.Gdy po długiejchwili milczenia, w większym stopniu wtórując swoim myślom, niż nawiązując doprzebiegu rozmowy, rzuciła No i co sądzisz, Joe? , popatrzył na niązdezorientowany. O czym? zapytał. O małżeństwie.Czy ono również nie wchodzi w grę?Z jej głosu przebij ala irytacja.Joe nie postąpił uczciwie, mógł powiedziećwcześniej, że zdecydowanie nie chce dzieci.Troska o firmę, inne sprawy nagłowie to wszystko usprawiedliwiało go tylko częściowo. Nie wiem odparł [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki