H031. Marshall Paula Dynastia Dilhorne'ow 02 Niezwykłe podobieństwo

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- No to jesteśmy kwita - powiedział Alan do Eleanor, omi�jając wzrokiem zadowolonego z siebie Neda, który zaczynał goirytować.- Tak jest, między nami kwita - zgodziła się, podając Ala�nowi rękę, którą ujął z wielką przyjemnością.W zachowaniu Eleanor nie dostrzegał fałszu, mimo iż na po�zór mogła sprawiać wrażenie osoby zważającej na konwenanse.Alan spojrzał na Neda i powiedział na poły żartem:- Proszę cię, Ned, przedstaw mnie jak należy twojej siostrze,to niezwykła dziewczyna.W jego głosie zabrzmiała nutka rozkazująca i Ned już za�mierzał wykonać jego życzenie, kiedy drzwi się otworzyły i dosalonu weszła Almeria Stanton.Na jej twarzy pojawił się wyrazzaskoczenia, gdy ujrzała stojących obok siebie Neda i Alana,obu tak podobnych z twarzy i figury.Po chwili doszła do wnio�sku, że nie ma wątpliwości, który z nich to Ned.Twarz mło�dzieńca z prawej zdradzała zdecydowanie i siłę, których zupeł�nie brakowało jej ciotecznemu wnukowi.Almeria westchnęła.Kłopotliwe podobieństwo rzucało nie�kiedy cień na życie arystokracji, ale jeśli był to ten australijskigość, o którym wspominał przedtem Ned, to tym razem podo�bieństwo można zapisać na korzyść.Zapragnęła dowiedzieć się czegoś więcej o rodzinie nowegoznajomego Neda.- O ile wiem, Ned, masz zamiar zabrać dziś wieczór panaDilhorne'a do Cremorne Gardens.Chciałabym ci jednak przy�pomnieć, że poprzedniego wieczora wróciłeś bardzo pózno, do�piero nad ranem.Obawiam się, że twój dziadek nie pochwaliłbytakiego trybu życia.- Jestem już dorosły - odrzekł nadąsany Ned.Patrząc na niego, Alan pomyślał, że Ned pomimo swychdwudziestu paru lat zachowywał się dziecinnie.Taką samą opinię miała najwidoczniej jego surowa ciotecznababka.- Nie zapominaj, Ned, że jesteś na utrzymaniu sir Harta i żeniewiele robisz, aby okazać mu wdzięczność.Nie próbujesz na�wet nauczyć się administrowania posiadłością, którą w przy�szłości odziedziczysz.Poza tym, kiedy przebywasz u mnie, mu�sisz uwzględniać moje życzenia.Proponuję, żebyś zrezygnowałz wyjścia i zaprosił pana Dilhorne'a na obiad u nas.Co pan nato, panie Dilhorne?Alan odwrócił wzrok od czerwonej i zmieszanej twarzy Ne�da i spojrzał na Almerię Stanton, spokojną i pewną siebie.- Jeśli Ned zgodzi się na przełożenie naszej wyprawy doCremorne Gardens na inny dzień, będę czuł się zaszczycony,mogąc zjeść obiad z paniami, choć, jak wszyscy zauważyli, niejestem odpowiednio ubrany.- To drobiazg.Zadzwonię na Stainesa, żeby przygotował je�szcze jedno nakrycie.Wydawszy stosowne polecenie lokajowi, Almeria usiadłai zaczęła rozmowę z młodzieńcem, który był tak zaskakującopodobny do jej ciotecznego wnuka.- Ponieważ Ned jak zwykle zachował się nietaktownie i za�pomniał nas sobie przedstawić, muszę go wyręczyć.Nazywamsię Almeria Stanton, lady Stanton, jestem cioteczną babką Nedai Eleanor, a pan nazywa się Alan Dilhorne.Przypominam sobiez dzieciństwa w Yorkshire, że to nazwisko było tam popularne,ale nie spotkałam się z nim potem na południu.- Nie jest ono popularne tam, skąd pochodzę - odrzekłAlan.- Nie wiem nic o krewnych o tym nazwisku, żyjącychw Anglii.- Domyślam się, że przyjechał pan tutaj, żeby poznaćAnglię?- Niezupełnie - odpowiedział Alan, którego oczarowałabezpośredniość starej damy.Pomyślał, że Eleanor Hatton będziepewnie do niej podobna, kiedy dożyje jej wieku.- Przyjecha�łem, żeby załatwić dwie sprawy.Pierwsza ma związek z lon�dyńską filią naszego rodzinnego przedsiębiorstwa.- No tak! - Ned doznał nagłego olśnienia.- Biuro Dil�horne i Synowie".Ależ ze mnie zapominalski.Mój przyjacielGeorge Johnstone jest tam kierownikiem.- Właśnie - potwierdził Alan z lekkim uśmiechem.Pomy�ślał w duchu, że przyjazń to za duże słowo w odniesieniu doJohnstone'a.Almeria Stanton wiedziała, że nie wypada pytać człowiekaprzybyłego z Nowej Południowej Walii o pochodzenie jego ro�dziny, ale niewiele sobie robiła z ogólnie przyjętych konwenan�sów.Poza tym dziwne podobieństwo tego młodzieńca do jejwnuka zaczęło ją trochę niepokoić, uznała więc, że im więcejdowie się o tym tak doskonale panującym nad sobą gościu, tymlepiej.- Pochodzi pan zapewne z rodziny Dilhorne'ów, którzy, jakwiem to od mojego szwagra z Ministerstwa Handlu, prowadząduże przedsiębiorstwo w Sydney i okolicach.Proszę mi zdra�dzić, skąd pochodzi pański ojciec?Alana rozbawiło to pytanie, choć widział, że panna Hattonczuła się zaszokowana bezpośredniością ciotecznej babki.Ludzie, z którymi się dotąd spotykał, zręcznie unikali delikat�nego tematu jego pochodzenia [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki