Jordan Robert Sciezka sztyletow

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Przewidziałam, że Caddar być może spróbuje nas zdradzić powiedziała za-miast tego.Rhiale wytrzeszczyła niebieskie oczy, słysząc takie oświadczenie, a Tion ażotwarła usta.Sevanna mówiła dalej, nie pozwalając, by któraś jej przerwała: Wolały-byście pozostać na Sztylecie Zabójcy Rodu i dać się tam zabić? Pozwolić, by cztery kla-ny, których Mądre potrafią robić dziury w powietrzu bez pomocy szkatułek podróż-nych, polowały na was jak na zwierzęta? Wszak znajdujemy się w samym sercu spole-gliwej i bogatej krainy, bogatszej nawet nizli ziemie zabójców drzew.Popatrzcie, ile zdo-byliśmy w ciągu zaledwie dziesięciu dni.Czy zdobylibyśmy więcej w którymś z miastmieszkańców mokradeł? Boicie się Seanchan, bo jest ich tak wielu? To przypomnij-cie sobie, że zgromadziłam przy sobie wszystkie Mądre Shaido, które potrafią przeno-sić. Ostatnimi czasy rzadko kiedy pamiętała, że sama nie potrafi przenosić, a zresz-tą już niebawem ów brak miał zostać wyrównany. Dysponujemy taką samą siłą, jakąmogą nam przeciwstawić ci mieszkańcy bagien.Nawet jeśli rzeczywiście mają latającejaszczurki. Prychnęła głośno, by zademonstrować, co ona o tym myśli! %7ładna z nichnie widziała dotąd takiego stwora, nie widział ich też żaden ze zwiadowców, ale niemalkażdy jeniec dostarczał mnóstwo tego rodzaju niedorzecznych informacji. Kiedy jużznajdziemy pozostałe szczepy, wezmiemy tę krainę w posiadanie.Całą! A Aes Sedai za-płacą nam dziesięciokrotną wartość tego, co są nam dłużne.I znajdziemy też Caddara,będzie umierał, wrzaskiem dopraszając się litości.Tymi słowy powinna przecie znowuż zgromadzić je po swojej stronie, odzyskać ichserca, tak jak to bywało już wcześniej.A jednak nie dostrzegła zmiany na ich twarzach.Na żadnej twarzy. Pozostaje jeszcze Car a carn zauważyła spokojnie Tion. Chyba że zrezygno-wałaś z planu jego poślubienia. Z niczego nie zrezygnowałam odparła z irytacją Sevanna.Ten mężczyzna, a coważniejsze, władza, którą uosabiał, na pewno stanie się kiedyś jej własnością.Nieważne212jak.Jakoś.Niezależnie od kosztów, jakie będzie miała ponieść.Spokojniejszym już gło-sem ciągnęła dalej: Rand al �or na razie raczej się nie liczy. Przynajmniej dla tychślepych prostaczek.Mając go w garści, będzie ją stać na wszystko. Nie zamierzam tutkwić cały dzień i dyskutować o swoim wieńcu ślubnym.Muszę dopatrzyć spraw, któ-re są rzeczywiście ważne.Kiedy oddalała się od nich, wędrując przez mrok w stronę wrót stajni, tknęła ją na-gle pewna niemiła myśl.Była sama wśród tych kobiet.Jak dalece mogła im teraz ufać?Zmierć Desaine pozostawała aż nadto żywa w jej pamięci, Mądra została.zarzezana.przy użyciu Jedynej Mocy.A uczyniły to między innymi te kobiety, które stały teraz zajej plecami.Od tej myśli skręcił jej się żołądek.Nadstawiła uszu, oczekując cichego sze-lestu słomy, który by oznaczał, że idą za nią, ale nic nie usłyszała.Stały tak tylko i patrzy-ły? Nie chciała oglądać się przez ramię.Stawianie równych, niespiesznych kroków kosz-towało ją zaledwie odrobinę wysiłku nie okaże strachu, nie ściągnie na siebie takiejhańby! A jednak kiedy otwarła jedno z wysokich skrzydeł zawieszonych na dobrze na-oliwionych zawiasach, nie potrafiła się pohamować i odetchnęła z ulgą.Przed stajnią krążyła Efalin, w shoufie udrapowanej na szyi, z łukiem na plecach,z włóczniami i tarczą w ręku.Siwowłosa kobieta odwróciła się błyskawicznie, widok Se-vanny tylko w nieznacznym stopniu rozproszył niepokój widoczny na jej twarzy.Przy-wódczyni Panien Shaido, a pozwala sobie okazywać zdenerwowanie! Nie zaliczała siędo Jumai, ale przyłączyła się do Sevanny, wykorzystując wymówkę, że to Sevanna prze-mawia jako wódz, aż do czasu, nim zostanie wybrany nowy wódz Shaido.Sevanna byłapewna, że Efalin podejrzewa, iż nigdy do tego nie dojdzie.Efalin wiedziała, przy kim jestwładza i kiedy lepiej się nie odzywać. Zakopcie go głęboko i zamaskujcie grób poleciła jej Sevanna.Efalin przytaknęła, dając znak Pannom otaczającym pierścieniem stajnię, że mają siępodnieść, po chwili wszystkie zniknęły w jej wnętrzu.Sevanna przyjrzała się budynko-wi z jego spiczastym czerwonym dachem i niebieskimi ścianami, a potem stanęła twa-rzą do rozciągającego się przed nim pola.Niski kamienny murek, tuż przed stajnią, ota-czał krąg twardo ubitej ziemi o średnicy mniej więcej stu kroków.Mieszkańcy mokra-deł tresowali tutaj konie.Nie przyszło jej na myśl, by zapytać poprzednich właścicieli,czemu wytyczono go tak daleko od wszystkiego, w otoczeniu drzew tak wysokich, że jejsamej nawet jeszcze teraz zdarzało się czasem na nie gapić, ale to odosobnienie służyłodobrze jej celom.To Panny pod dowództwem Efalin pojmały tego Seanchanina.Nikt,kto tu nie trafił, nie wiedział nawet, że on w ogóle istniał.Ani też nikt nie miał się o tymdowiedzieć.Czy inne Mądre gadały? O niej? W obecności Panien? Co mówiły? Nie bę-dzie czekała ani na nie, ani na nikogo!Wyszły ze stajni dokładnie w tym samym momencie, w którym ruszyła w stronęlasu, i maszerowały tak za nią aż do drzew, kłócąc się o Seanchanina, o Caddara, o to,dokąd posłano pozostałych Shaido.Nie na jej temat, ale z kolei nie robiłyby tego tam,213gdzie mogła je słyszeć.A jednak to, co usłyszała, wystarczyło, by wywołać grymas na jejtwarzy.Jumai towarzyszyło ponad trzysta Mądrych i wystarczyło, by zeszły się trzy albocztery, a zaraz zaczynały gadać o tym samym.Gdzie są pozostałe szczepy, czy Caddarto włócznia ciśnięta przez Randa al �ora, ilu jest tych Seanchan, czy rzeczywiście do-siadają jaszczurek? Jaszczurki! Te kobiety były z nią od samego początku.Kierowała ichruchami, krok za krokiem, ale one uważały, że pomogły na każdym etapie planu, wie-rzyły, że znają cel.Jeśli je utraci.Las ustąpił miejsca wielkiej polanie, która mogłaby ogarnąć pięćdziesiąt takich krę-gów jak tamten przed stajnią, i na ten widok Sevanna poczuła, że zły nastrój ją opusz-cza.Na północy wznosiły się niskie wzgórza, a góry w odległości kilku lig za nimi byłyspowite chmurami, wielkie masy bieli przeplecionej ciemną szarzyzną.W życiu nie wi-działa tylu chmur na raz.A tuż pod ręką, znacznie bliżej, miała tysiące Jumai, którzyuwijali się przy swoich codziennych pracach.Dzwięczały młoty uderzające o kowa-dła w kuzniach, zarzynano owce i kozy na wieczorny posiłek, ich beczeniu wtórowałśmiech uganiających się w zabawie dzieci.Dzięki temu, że mieli więcej czasu na przy-gotowanie ucieczki ze Sztyletu Zabójcy Rodu, Jumai mogli sprowadzić stada zdobytew Cairhien i tutaj dodatkowo je powiększyć.Wielu ludzi rozstawiło swoje namioty, mimo iż wcale nie musieli.Kolorowe kon-strukcje wypełniały niemal całą polanę, jak w wielu innych wioskach mieszkańców ba-gien, w tym wysokie stodoły i stajnie, duża kuznia i płaskie dachy, które dawały schro-nienie służbie, wszystkie pomalowane na czerwono i niebiesko i wszystkie skupionewokół samego wielkiego dachu [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki