[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Niebawem zmarł Michał IV w roku 1041 (zapiszmy, że śmiercią naturalną) a Zoe adoptowałajego synowca Michała V, któremu.po kilku miesiącach publicznie wyłupiono oczy! Jak gdyby zaginęław Bizancjum wszelka myśl! Zanim sam zginął, nowy cesarz ułaskawił Cerulariusza.Jako mnich, nie mógłjuż próbować gry o tron27).Doznano też nowych ciosów we Włoszech południowych, gdzie w latach 1040 i 1041 powstałynowe niepodległe księstwa i hrabstwa normandzkie: Apulii i Awersy.Lecz równocześnie panuje zamęt w kurii papieskiej.Wprowadził go na nowo Konrad II,nawracający ostro do bezwzględnego cezaropapizmu.Przeciwko niemu wystąpiły po raz pierwszy miastalombardzkie, lecz pokonane zaświadczyły tylko, że na terenie włoskim odbywa się również walka dwóchcywilizacyj.Walczą antypowie, jednych wyganiają, drudzy rezygnują i znów rezygnacje swe odwołują, ażpowstał pomysł rozpaczliwy: ażeby zwolennik ruchu kluniackiego mógł posiąść tiarę, musiał ją kupić,gdy inaczej nie można.W ten sposób został papieżem w roku 1045 Grzegorz VI.Lecz nie zdało się to nanic, mimo całej osobistej zacności i uczoności tego papieża.Symonii nie było danym wydać skutkówdodatnich i cel nie uświęcił bynajmniej środków.Aż doszło do tego, iż było równocześnie trzech papieży.Ruch kluniacki odniósł wówczas właśnie wielki triumf, lecz zgoła inną drogą.Propagandaprzeciwko mście zdobywała sobie okręg po okręgu, diecezję po diecezji aż wreszcie w roku 1041 stanęławe Francji Treuga Dei.Był to pierwszy praktyczny przykład supremacji siły duchowej nad fizyczną,przykład dobrodziejstw, mogących spłynąć z przodownictwa Kościoła.Francja poczyna przodować przezswój Kościół.Szczególne bywają, dziwaczne nieraz powikłania idei z rzeczywistością, gdy idea chce się przebićpoprzez rzeczywistość, by się móc zrealizować.Urządza wyprawę rzymską drugi z Salijczyków, HenrykIII (1039-1056), strąca wszystkich trzech papieży.Grzegorz VI wyjeżdża wtedy do Niemiec (zmarł wKolonii w roku 1048) a towarzyszy mu kapelan jego Hildebrand  ten, który miał stać się największymwykonawcą kluniacyzmu.Po śmierci swego zwierzchnika wyjechał do Francji i wstąpił do klasztoru wCluny.Tam przebył kilka wstrząsów, przez jakie przechodziła nadal kuria rzymska.Tam też poznał się zBrunonem Egisheim z Górnej Alzacji, a biskupem z Toul nad Mozelą we Francji północnej.I znowu duchkluniacki plącze się z duchem niemieckiego cezaropapizmu.Henryk III, podobnie jak Ottonowie, sprzyjał reformie Kościoła, byle Kościół pozostał od niegozależnym.Biskup z Toul stał się jego wybrańcem do tiary i przyjął tiarę z cesarskiej poręki.WtedyBenedykt IX, niefortunny ulubieniec Konrada II, którego pontyfikat był pasmem skandalów, usuwa się iwstępuje do klasztoru w Grotta Ferrata, przyjmując obrządek bizantyński28).Nowy zaś papież bierze zsobą w roku 1049 do Rzymu Hildebranda.Nie uważając cesarskiej nominacji za dostateczny tytuł donoszenia tiary, poddał się w Rzymie wyborowi przez kler i lud.Tu rozeszły się opinie Henryka III amężów z Cluny, a wybraniec cesarski stał się, jako Leon IX (1048-1054) pierwszym w szeregu papieży,oznaczanych jako  hildebrandini".Nareszcie Cluny zdobyło tron papieski.Natenczas bizantynizm zdobywa się na silny atak przeciw Rzymowi i cywilizacji łacińskiej.Wytwarza się wielki ruch historyczny w mocnych posunięciach, obmyślanych przez wybitnąindywidualność Cerulariusza.Zjawia się on ponownie na widowni w gronie zaufanych znanego z lekkomyślności magnata, którystaje się tegoż jeszcze roku 1042 trzecim mężem 64-letniej Zoy i panuje jako Konstantyn IX Monomach(1042-1054)29).Ani ten nie zajmował się rządami a Cerulariusz był u niego w łaskach.Sięga wprawdziepo władzę Maniakes, lecz po-27) B H 56-58.28) A 15.29) D M 548.Ostatnie lata życia Zoy są wielce charakterystyczne, lecz szkoda już miejsca na opisy tych bagien.D F246-389; D M 532-542; Z 181-183. 232legł w bitwie pod Ostrowem w Górnej Macedonii w lipcu 1043 roku.Tegoż roku Cerulariuszzostaje patriarchą carogrodzkim.Widocznie nie do opozycji należał, skoro otrzymał tę godność [ Pobierz całość w formacie PDF ]

  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • drakonia.opx.pl
  • Linki