Kozak Magdalena Nocarz 02 Renegat

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Mein lieber Freund, des Todesich m�chte Sie und Ihre reizende Es ist BluthochzeitFrau Lena Meine wei�en Dornen funklenin meinem Schloss in wie Diamanten im LichtTranssylvanien einladen meine Augen sind grau wie derdamit wir unsere �bereinkunft Nebel, der uns umh�lltbesiegeln k�nnen meine Seele so schwarz wie dieMein Kutscher wird Sie erwarten tiefe Nachtich freue mich �ber Ihre Ankunft meine Haut so wei� wie dasin meinem sch�nen Land Strahlen der SterneVlad Dracul bittet zum Fest, zum trinke meinen Saft des LebensFest des Blutes und erlange die UnendlichkeitEs ist Bluthochzeit die uns verm�hlt im Rausch derLustIch bin Dracula und hei�e SieEs ist Bluthochzeitwillkommen in meinen Schloss,Vlad Dracul bittet zum Fest, zumich hoffe, Ihr Aufenthalt wirdFest des Blutes Es ist Bluthochzeitangenehm sein.Die wahre Macht, die unsNachdem ich Sie auf Ihr Zimmerbeherrschtbegleitet habeist die sch�ndliche, unendliche,erwarte ich Sie anschlie�end imverzehrende, zerst�rende,gro�en Saalunstillbare Gier nach LiebeVlad Dracul bittet zum Fest, zumcupiditas.aviditas.Fest des Blutesador amoris.dolor amoris.Das Blut ist die Braut und Grafsanguis meus fervidus estDracul der Br�utigamsanguis meus avidus estEs ist Bluthochzeitsanguis tuus suavis estdein Blut an meinen Lippen istsanguis tuus iucundus estwie die Morgenr�teE Nomine Draculs Bluthochzeitein Biss von mir ist wie der K�ssDrogi przyjacielu, Oto wesele krwipragnąłbym Pana oraz Pańską Moje białe kły lśnią niczymczarującą żonę Lenę diamenty w świetlezaprosić do swego zamku moje oczy są szare, jak mgła, któraw Transylwanii nas otaczabyśmy tam mogli przypieczętować moja dusza czarna, jak najgłębszanaszą umowę nocMój woznica będzie Państwa moja skóra zaś biała jak światłooczekiwał gwiazdcieszę się z przybycia Państwa do pijcie mój sok życiamego pięknego kraju i przedłużajcie nieskończonośćVlad Dracul zaprasza na święto, która nas zaślubia w upojeniuświęto krwi pożądaniemOto wesele krwi Oto wesele krwiNazywam się Dracula i gorąco Vlad Dracul zaprasza na święto,witam Państwa w moim zamku święto krwi Oto wesele krwimam nadzieję, że Państwa pobyt Prawdziwa moc, która namibędzie przyjemnym zawładnęłaPo tym, jak już odprowadzę to bezwstydne, nieskończone,Państwa do pokojów pochłaniające, niszczące,oczekuję Państwa w wielkiej sali niespokojne pożądanie miłościVlad Dracul zaprasza na święto, żądza.namiętność.uwielbienie miłości.święto krwi ból miłości.Krew jest oblubienicą moja krew jest gorącaa oblubieńcem hrabia Dracul ma krew jest nienasyconaOto wesele krwi twoja krew jest słodkatwoja krew na moich wargach jest twa krew jest smacznaniczym jutrzenka E.Nomine Draculi wesele krwi" tłum.moje ukąszenie jest jak pocałunek M.KozakśmierciZwięto krwiSala oświetlona była a giorno.To zdanie przyczepiło się do Vespera i za nic nie mógł się zeń wyplątać.Pochodziło chybaz Pinokia , nie był nawet pewien, czy dokładnie tak właśnie brzmiało.Pamiętał tylko, że a giornooznaczone było gwiazdką, która je objaśniała na dole pod tekstem: rzęsiście jasno.I że pojawiło siębodajże w sytuacji, gdy Pinokio miał występować w cyrku.Chyba jako osiołek? Nie pamiętał już.Czytał to tak dawno, kiedy jeszcze był dzieckiem.Ludzkim dzieckiem, rzecz jasna.Niedługo po swoichpierwszych narodzinach.Jeżeli rzeczywiście chodziło wtedy o cyrk, to skojarzenie było jak najbardziej na miejscu.Wielka sala balowa jednej z konstancińskich willi oświetlona była dokładnie a giorno.Vesper nie mógł się oprzeć poczuciu pewnego podziwu dla przebiegłości Aranei.Zwiatło byłotak dobrane, żeby nie kłuło wrażliwych wampirzych oczu, a jednocześnie wywoływało na zewnątrzwrażenie ostentacyjnego niemalże blichtru.Słusznie zresztą: w tę sylwestrową noc byłoby raczejdziwne, gdyby towarzystwo siedziało w ciemnościach.Być może ludzie wzruszyliby tylkoramionami: a bo to mało dziwaków na świecie? może się lubią bawić po ciemku.Ale nocarze lubwatykańscy mieliby doskonale ułatwioną robotę.Jakby wywieszono wielki transparent z napisem: Bal Renegatów to tu.Wnętrze wyglądało jak średniowieczny zamek przyodziany w czerń i czerwień atłasów.Ciężkie hebanowe meble, gotyckie kandelabry z żarówkami naśladującymi pełgające płomyki świec.I niemalże wszechobecna symbolika krwi.Maskarada: bal przebierańców, w dzisiejszym roku obowiązuje stylizacja wampirza.Niesposób było odmówić Aranei poczucia humoru.A także sprytu w dobieraniu kamuflażu: najciemniejjest zawsze pod latarnią.Vesper westchnął lekko, stawiając kolejny krok.Jego zdaniem, Lord nie powinna była w ogóleorganizować tej imprezy.Spotykając się z taką liczbą prominentów w jednym miejscu,ryzykowali sporo, zwłaszcza w świetle ostatnich niepokojących wydarzeń.Najwyrazniej jednakLord Renegat postanowiła udowodnić szerokiej publiczności, że bynajmniej nie zamierza sięobawiać nikogo i niczego.No cóż, jeżeli chodziło o jej wizerunek, potrafiła być wyjątkowo uparta bez względu na okoliczności.Show must go on.A zatem posłusznie robimy show.Oto nachodzi osiołek.Proszę państwa, oklaski.Nowy generał maszerował na czele swojego oddziału.Wszyscy ubrani w jednakowe czarnemundury.Vesperowi robiło się niedobrze na widok tego wszechobecnego mroku, wolałby jakikolwiekinny kolor, nawet żółty w zielone grochy, byle nie tę nachalnie wręcz standardową czerń.Ale nie miałnic do powiedzenia.Lord Renegat chciała mieć kolejny czarny oddział i będzie go miała.Przysłałamundury i nakazała zakładać przy wszelkich uroczystościach.Na to mogła być tylko jednaodpowiedz: tak jest!Na ramionach połyskiwały srebrne odznaki: ichneumon wpijający pazury w bliżejnieokreślony gatunek węża.Vesper nie miał pojęcia, co Aranea chciała w ten sposób powiedzieć, żeniby co, jednostka ma walczyć z wężami, ze zdradą? To by bardziej pasowało do oddziału audytuwewnętrznego.Czemu wąż miałby symbolizować watykańskich? A nawet w ogóle: ludzi? LordRenegat używała czasem bardzo dziwnych, niezbyt zrozumiałych symboli i odniesień.I lepiej było toznosić bez szemrania.Generał Mangust.Jakże to idiotycznie brzmi.Ale cóż miał do powiedzenia, nic.Milczał więc i prowadził naprzód swój oddział.W końcu natyle spraw przymknął oczy, poszedł już na tyle kompromisów, że kolejny, w dodatku taki drobiazg,nie powinien już robić na nim większego wrażenia.Jestem cyborgiem, wezwał na pomoc swoją mantrę.Jak Terminator.Albo Robocop.Nie mamuczuć.Wykonuję zadanie.To ja.Dotarł do podium, na którym stała Pani Renegat w otoczeniu swej świty.Spojrzał na nią,serce załomotało niechętnym uznaniem.Wyglądała zabójczo w długiej, czerwonej, atłasowej sukni,przepięknie kontrastującej z jej białą cerą i czarnymi włosami rozsypanymi na ramionach.Wciąż niemógł się zdecydować, czy bardziej jej pragnie, czy nienawidzi.Delikatny snop światła padał na nią, kierujący reflektorem robił to dyskretnie, ale takprzemyślnie, że wydawało się, jakby była otoczona ledwo uchwytną aureolą.Niewiasta obleczona słońcem.Mulier amicta sole.Nagle, zupełnie nieoczekiwanie, Vesper pomyślał, że zamieniłby ten oszałamiający majestat naodrobinę codzienności.%7łe może piękniejsza wydałaby mu się bez makijażu i w złachanym mundurzezamiast skończenie eleganckiej sukni ale za to z prawdziwym uśmiechem [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki