Kuhn Krystyna Podpis mordercy

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Czy czegoś dotykałeś? indagował Ron. Tylko Helenę. Jak dobrze ją znałeś? wtrącił się Henri. Przez jakiś czas mieszkała u nas we Frankfurcie jako moja opiekunka.Po śmierci mamy, gdy przeniosłem się do taty.Mój ojciec jest bardzo zajęty,dużo podróżuje, wykłada. Mieszkała u was? Miriam rozejrzała się po pokoju, by nie musieć jużoglądać strachu w oczach chłopca.Jej wzrok zatrzymał się nad łóżkiem, nadktórym widniał kiczowaty klown.Taki sam znajdował się nad łożem, w którymumierała jej matka.Dziś, podobnie jak wtedy, najchętniej zerwałaby goze ściany. Tak.W naszym domu jest małe mieszkanie z osobnym wejściem.Mój ojciecwynajmuje je czasem studentom. Myślałem, że była tancerką zdziwił się Ron. Tak, owszem, ale nie mogła znalezć pracy.Ona nigdy nikogo nieskrzywdziła.Dlaczego? Dlaczego to się stało? Chciała przecież tylko jednego.Tańczyć! Tym żyła i.Miriam słyszała zduszone łzy w głosie chłopca.Zaraz potem ucichł.Oderwaławzrok od klauna.Ron, Henri i David wpatrywali się w drzwi.Odwróciła się.Mężczyzna był bardzo szczupły, co podkreślało jego młodzieńczy wygląd.Przy wzroście metr dziewięćdziesiąt ważył chyba niewiele ponad sześćdziesiątkilo.Skóra i kości.Chodzący szkielet.Gęste brązowe włosy miał starannieprzystrzyżone.Tylko jeden kosmyk opadał na twarz.Oczy były tak jasne,że wydawały się prawie białe, co nadawało im wyraz nieruchomości.Ze stłumionym zdenerwowaniem spoglądał to na Davida, to na Rona,aż wreszcie zatrzymał wzrok na Miriam, mocno się w nią wpatrując. To Justin oznajmił David. Justin Brandenburg.Teraz on zajmujemieszkanie do wynajmu. Przyniosłem twoje rzeczy. Justin uniósł wyżej torbę podróżną, podszedłdo szafy i zaczął starannie układać w niej ubrania, ręczniki i przybory do mycia.Potem odwrócił się i ustawił obok łóżka torbę z laptopem. Znał pan Helenę Baarovą? zagadnął go Ron.Justin potrząsnął głową. Właściwie nie.Spotkałem ją tylko kilka razy u Milana, to znaczyu profesora Husa. Jest pan Amerykaninem? Tak. Czy ona pracowała jako prostytutka? zapytał Ron.Do licha, jak zwykle nie potrafił się opanować, pomyślała Miriam.Zapomniało obecności chłopca? Ron! krzyknęła, ale ten zignorował ją. Prostytutka? Justin drgnął przestraszony. Prostitute, moll, bitch? Ron odezwał się ostrzegawczo Henri.Zanim Justin zdołał odpowiedzieć, David z przejęciem zawołał: Helena nie była taka.nie była.prostytutką.Oddychał coraz szybciej.Wszyscy przyglądali mu się z zatroskaniem, mógłdostać kolejnego ataku. Była studentką odparł Justin szybko. Studiowała u profesora Husa.Tokoleżanka.Po prostu koleżanka. Myślałem, że chciała zatrudnić się jako tancerka zauważył Ron. Tak przyznał Justin. Ale to nie było takie łatwe. Jeżeli pan z nią studiował, musiał ją pan lepiej znać. Ona.ona rzadko przychodziła na wykłady.Naprawdę.Widziałem ją tylkodwa lub trzy razy. Czy są jacyś inni studenci, którzy lepiej ją znali?Justin potrząsnął głową. Nie mam pojęcia.Powinni państwo raczej porozmawiać z profesoremHusem, gdy tylko wróci. A gdzie profesor teraz przebywa?Justin zwlekał, rzucając jednocześnie spojrzenie Davidowi.Zdawał sięczekać, aż chłopiec udzieli odpowiedzi, ale ten nie zmienił nawet wyrazu twarzy. W Pradze odparł w końcu Amerykanin. Ma tam wygłosić wykład. Kiedy wraca? Za cztery dni.Przypominał Miriam jednego z tych wyczynowych sportowców.W jegospojrzeniu czaiło się coś w rodzaju zaszczucia, jakby sam zbyt wiele od siebiewymagał w obawie, że coś zrobi zle.%7łe zawiedzie. O czym ten wykład? O Kafce.O Franzu Kafce. Kafka? zapytał Ron. Czy to nie ten obłąkany pisarz? Nie bardziej obłąkany niż pan czy ja odparł Justin. Niż my wszyscy.6Miriam nieustannie myślała o ciemnych pręgach na udręczonym ciele HelenyBaarovej i o ultimatum Henriego.W tych warunkach nie potrafiła sobiewyobrazić samotnego powrotu do swojego mieszkania, w którym na dodatek niebyła od wielu dni.Pośpiesznie przeszła przez Ro�markt, by wejśćdo największego sklepu obuwniczego we Frankfurcie [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki