Lena Oskarsson Zima w bikini

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Klient nie odpowiada.W milczeniu idzie do wieszaka. Chce mnie pan ukarać, bo nie dałam się obściskiwać?Svensson wychodzi bez słowa.Havermann zdaje sobie sprawę, że okazał jej swoją sympatię, a uczynił to niewprawnie, botylko tak potrafił.Dał wreszcie wyraz uczuciu, lecz ona potraktowała go z wyższością,wyszydziła ten gest.Ale co, miałam dać się wyrypać, żeby mój klient poczuł wreszcie łączność ze swoimiemocjami?!Położyła się na kozetce i zrzuciła buty.Niepokoiła ją pewna myśl.Wreszcie odkryła, co to jest.W relacji do Svenssona zachowałasię tak, jak Selma w stosunku do niej.Upokorzyła go.Przynajmniej dziś był ten pierwszy raz.Wieczorny ruch i kiepska pogoda wymuszały wolną jazdę.Znowu śnieżyło.Utknęław korku.W samochodzie obok jakaś dziewczyna nicią dentystyczną regulowała sobie brwi.Matildzie zachciało się płakać.Znowu ruszyła do przodu i ponownie musiała przyhamować.Samochodem zarzuciło od huraganowego podmuchu wiatru.Zacisnęła dłonie na kierownicy, ażzbielały jej palce.Przekręciła głowę.Obok, w subaru, młody mężczyzna w garniturze.Obgryzałpaznokcie i był smutny.Wyciągnęła z torebki elektroniczny notes.Ten prosty sposób polecała swoim klientom.Zapispozwalał uporządkować myśli.Rzeczywiście dzieliła nas spora różnica wieku.Kiedy ja przyszłam na świat pointerwencyjnym cesarskim cięciu, Mikael dostał angaż w TV w programie dla dzieci.Grał rolęogona smoka.Był to szczyt jego aktorskiej kariery, jeśli nie liczyć kilku offowych przedstawieńna przedmieściach Sztokholmu.Kiedy natomiast on się rozwodził, ja szłam po raz pierwszy doszkoły.Kiedy obchodziłam dzień świętej Aucji, paradując zawstydzona z płonącym wiankiem nagłowie, on stracił siostrę.Kiedy na pierwszym roku psychologii zaszłam w ciążę i ogarnęła mniepanika, jemu znów zawalił się świat: przeszedł niegrozny wypadek i nie chodził przez dwamiesiące.Rehabilitacja była kosztowna i szybko skończyły się pieniądze ze sprzedaży ziemi porodzicach.Nie znaliśmy się wtedy, ale mieliśmy podobny dylemat: Co dalej? Spotkaliśmy sięprzypadkowo na basenie.Ja codziennie pływałam, by pozbyć się chronicznych bólów krzyża pourodzeniu Selmy, on pokonywał dziesięć długości basenu dziennie z powodu obsesyjnej dbałościo kondycję.W barze najpierw pożyczył mi krople do oczu, a potem przy kawie opowiedziało swoim życiu.Nie było spektakularne, ale umiał ciekawie mówić o przeciętności.Na momentzapomniałam o poporodowym smutku i o tym, że narzeczony mnie zostawił, a mój ojciecadwokat płaci za dwie babysitterki, żebym tylko skończyła studia.Staliśmy się parą.Naturalnie do siebie lgnęliśmy.Frustracja do frustracji.%7łal do żalu.Jednodla drugiego było i podporą, i bluszczem.Po jakimś czasie Mikael zrobił kursy z fizjoterapii i przejął część obowiązków opieki nadSelmą.Mój ojciec nagle się nim zachwycił, a że uczucia zawsze wyrażał poprzez dawanie alboskąpienie pieniędzy, to kupił nam mieszkanie.Jednak od czasu do czasu lubił gderać, że Mikaeljest droższy niż dziewczyna do dziecka, a ja wtedy odpowiadałam, że do niej Selma nie mogłamówić tatusiu.Mała chwaliła się, że ma dwóch tatusiów, a Mikael powtarzał ze śmiechem, żesukces ma zawsze wielu ojcówNie postawiła kropki, tylko wrzuciła notebook na tylne siedzenie.Ruszyła do przodu.Wyglądało na to, że korek się rozładował.Ciasno upakowane samochody posuwały się jedenprzy drugim z niewielką prędkością.Była słaba widoczność, należało uważać.Teraz Selmie został jeden ojciec.Biologiczny.Neurotyczny Kurt, który zajmuje siętworzeniem portretów psychologicznych postaci z gier komputerowych.Ojciec Piotruś Panbardzo jej odpowiadał.Havermann dotarła do celu.Niedaleko od bramy znalazła wolne miejsce do parkowania.Mieszkała w starym domu z 1880 roku w przytulnym SoFo na S�dermalmie.Kiedy się tuwprowadziła, było to całkiem eleganckie i zadbane miejsce, już wtedy zamieszkane głównieprzez starszych lokatorów.Teraz, po latach, klatka schodowa wymagała remontu.Kamiennaposadzka kruszyła się, a schody były niebezpiecznie wyślizgane.Poręcze chybotały się podnaciskiem dłoni.Przypominały bardziej liny czepne niż metalowe konstrukcje.Panowała cisza.Wydawało się, że wszyscy lokatorzy kamienicy już dawno śpią.Napierwszym piętrze przepaliła się żarówka.Havermann wchodziła wolniej niż zazwyczaj.Stresostatnich dni odbierał jej energię.Skręcając na ostatni odcinek schodów, zatrzymała się.W szparze pomiędzy drzwiami do jej mieszkania a futryną dostrzegła dużą szarą kopertę.Coś jej przypominała.O pomyłce nie mogło być mowy, to był jedyny lokal na czwartym piętrze.Pospiesznie przeskoczyła po dwa schody, złapała kopertę i jeszcze na klatce schodowej, jak piesszarpiący kawał mięsa, rozerwała papier.W środku był kostium bikini.Z bistoru.Stary i sprany.Na bawełnianej wkładce wszytejw kroku widać było żółtawe ślady.Zapewne po wydzielinie z pochwy.Zajrzała do środka.Nic więcej.Zebrała z podłogi resztki poszarpanej koperty.Oznaczonabyła jednym słowem wyklejonym literami wyciętymi z gazety: HAVERMANN.Tylko nazwisko.Bez imienia.I bez adresu.Mikael dostał podobną kopertę z używanym bikini, którą przypadkowo przechwyciła Selma,ale wtedy nadawca znał nie tylko nazwisko, ale i imię jej męża.Weszła do środka.Zamknęła drzwi na zasuwę.Usiadła na brzegu sofy.Domowej ciszytowarzyszył irytujący stłumiony szum wody w kaloryferach.Przesunęła się z sofy na fotel.Poomacku sięgnęła po leżącą na stoliku paczkę papierosów.Wyjęła jednego, zapaliła i natychmiastzgniotła go w popielnicy.Pobiegła do szafy Mikaela.Trzymał tam domowe rachunki, ale też swoje papiery, teczkii skoroszyty potrzebne do pracy.Przeszukała wszystko nerwowymi ruchami, lecz nie znalazłaśladów dawnych przesyłek.Ani kopert, ani bikini.Adresat: Havermann.To do niej.Selma nosi nazwisko ojca: Lamberg.Dlaczego ten ktoś nie posłużył się jej imieniem? Czyżby go nie znał, ale chciał, by bikinitrafiło do żony Havermanna?Mikael nie zostawił właściwie nic w spadku.Ale może odziedziczyłam po nim, cudząnienawiść? pomyślała.Nalała sobie czerwonego wina, sięgnęła po notebook i znowu opadła na fotel.Chciaławiedzieć, jak ma pamiętać Mikaela [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki