Lewis Jennifer Żona za milion dolarów(1)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Dzieciaki, zostawcie sobie te sentymentalne kawałki na pózniej. Dobrze, tato, zrobimy co w naszej mocy.Ale nie widzieliśmy sięprzez tydzień i mamy mnóstwo do nadrobienia. Jeszcze z tym zdążycie. To prawda. Gavin spojrzał Bree w oczy. Mamy przed sobą całeżycie. Prawdę mówiąc, jest w tym też i moja zasługa mruknął Elliott iruszył do drzwi.141RLTEPILOG Gotowa jestem, pomyśleć, że nie chcesz ze mną wracać do domu.Bree patrzyła na męża podejrzliwie.Po sześciu miesiącach małżeństwawciąż potrafił ją zaintrygować.Chodzili po mieście już całe popołudnie. Ja? Chciałem tylko kupić ci kolczyki.To zbrodnia? Kupiłeś mi już sukienkę, buty, seksowną bieliznę, jedwabnepończochy i koronkowe podwiązki.Tak jakbym miała się gdzieś wystroić.Wzruszył ramionami. Lubię zakupy.Interesy ostatnio dobrze idą, więc możemy sprawićsobie drobną przyjemność. Doceniam twoją hojność i jestem bardzo dumna z twoich sukcesów,ale chciałabym już wrócić do domu. Ich nowy dom nadal wymagał wielepracy, ale już był ich schronieniem od zgiełku codzienności.Położonywysoko na wzgórzu, z zapierającym dech widokiem na zatokę, miał szansęstać się domem doskonałym po kilku miesiącach remontu. Skoro nalegasz. Gavin uśmiechnął się tajemniczo. Wrócimy inapijemy się wina.W końcu jutro jest niedziela. Uff! Bree zarzuciła na ramię torbę z zakupami.Gavin niósł trzy pozostałe. Już się bałam, że będziesz mnie ciągał pomieście przez cały weekend. Ale musimy po drodze zajrzeć do mnie do biura.Bree westchnęła ciężko. Wiedziałam. Muszę zabrać ważne dokumenty. Błysk w jego oczach wzbudził jejpodejrzenia. Ale nie martw się, wezmiemy taksówkę.142RLTGavin poprosił taksówkarza, by poczekał na nich przed niewielkimdomem z brunatnego piaskowca, w którym wynajmował lokal.Kiedy weszlido środka, Bree zauważyła ze zdziwieniem, że w srebrnym wiaderku chłodzisię szampan. Skąd to się tu wzięło? A czy to ważne? Gavin otworzył butelkę i napełnił dwa kieliszki.Napijmy się.Bree zmarszczyła brwi i rozejrzała się.Ale nie, wszystko wokółwyglądało normalnie: zarzucone papierami biurko, stosy korespondencji,wielkie skórzane kanapy.Upiła łyk. Mmm, pyszne. Lekarze przepisują to po męczących zakupach.A teraz się przebierz. Zaczynasz się rządzić.Co się dzieje?Gavin wzruszył tajemniczo ramionami. Zaniosę twoje rzeczy do sali konferencyjnej, żeby cię nikt niepodglądał. Chwycił kolorowe torby i położył je na długim stole. Podglądał? Przecież jesteśmy małżeństwem. Wiem.Daj mi znać, gdy będziesz potrzebowała pomocy przywkładaniu bielizny. Z łobuzerskim uśmiechem zamknął za sobą drzwi.Gdy Bree wyszła z sali konferencyjnej, wygładzając na sobieszarozieloną sukienkę, szeroki uśmiech rozjaśnił mu twarz. Z kolczykami byłoby lepiej, ale i tak jest niezle. Przestań! Oparła dłonie na biodrach. Czy ta taksówka wciąż nanas czeka? Lepiej ją zatrzymaj, bo w tych szpilkach nie ujdę dalej niż dwieprzecznice. Wysunęła przed siebie zamszowy bucik Manolo Blahnika. W takim razie chodzmy. Wziął ją za rękę i poprowadził poschodach.143RLTW taksówce próbowała dowiedzieć się, co się dzieje, ale Gavin niepuścił pary z ust.W końcu taksówka zatrzymała się przed domem.Wszystkie okna były ciemne.Nie zauważyła nic podejrzanego. Po co kazałeś mi się przebrać? A dlaczego nie? Zapłacił taksówkarzowi i podszedł do frontowychdrzwi.Bree ledwo za nim nadążała w swoich nowych szpilkach. Ojej,zapomniałem kluczy.Masz swoje? Pewnie. Sięgnęła do torebki.To było podejrzane, bo Gavin nigdyniczego nie gubił ani nie zapominał.Przekręciła klucz w zamku.Gdyotworzyła drzwi, w oczy uderzyło ją jasne światło. Niespodzianka! Hol był pełen ludzi. To nasze weselne przyjęcie szepnął Gavin. Spóznione o paręmiesięcy, ale lepiej pózno niż wcale. Gavin! W oczach miała łzy, patrząc na twarze przyjaciół z liceum,ze studiów, a nawet z przedszkola.I jej dawna niania! Ludzie, których samazaprosiłaby na swoje wesele, gdyby mogła ich zawiadomić [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki