Musso Guillaume Kim bylbym bez ciebie

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Wszyscy kiedyś umrzemy stwierdził Archibald. Tak, ale ja umrę jutro rano! Masz rację, to niesprawiedliwe zgodził się Archibald. Je-stem od ciebie dwa razy starszy, i to ja, przyznaję, wciągnąłem cięw to wszystko.Nalał sobie kolejny kieliszek wina i postawił butelkę na stoją-cym obok małym stoliczku.Mouton-Rothschild 1945, roman�e-conti 1985 jak się okazało, był to również wieczór najprzedniej-szych win. Jesteś pewien, że nie chcesz spróbować burgunda? zacząłgo namawiać Archibald. Szkoda by było umrzeć, nie znając tejdoskonałości.306 Odpierdol się pan z tym swoim burgundem! odpowiedziałMartin twardo.Był zmęczony.Lizzie, z głową opartą o jego ramię, zasnęła na ławce.Przed niąstały resztki hamburgera Royal z podwójną porcją koziego sera ibekonu.Archibald wyciągnął z kieszeni pudełko z zapałkami i podręcz-nym nożem przygotował sobie wykałaczkę.Stary zwyczaj, którynie pasował do tego eleganckiego miejsca. Zastanawiam się, czy przed deserem nie skosztować jeszczepieczonego luzowanego gołębia z pasztetem z gęsich wątróbek.powiedział, przerzucając strony menu. Co o tym sądzisz?Tym razem Martin postanowił nie reagować na zaczepkę.Popatrzył przez okno na rozgwieżdżone niebo.Zafascynowałogo bardzo jasne ciało niebieskie, które najpierw wziął za Księżyc,ale być może była to Ziemia.Niebieska planeta, zawieszona gdzieśdaleko w przestrzeni, ze swoimi mieszkańcami, którzy się kochali,zabijali i metodycznie wzajemnie niszczyli.Ta planeta, na której zawsze czuł się samotny, ale której nie miałchęci opuszczać. Musimy porozmawiać, synku.Martin podniósł głowę.Spojrzenie Archibalda świeciło jak pło-mień ponad kryształowymi kieliszkami.Udręczona twarz jakbystwardniała.Wyglądało na to, że żarty się skończyły. O czym mianowicie? O Gabrielle.307Martin westchnął. Chce pan znać moje zamiary? Właśnie. Moje intencje były uczciwe, ale tak czy inaczej teraz nie mato żadnego znaczenia.Postanowił nalać sobie kieliszek wina. A poza tym, wie pan co? Pańska córka jest niebezpieczna.Tak samo niebezpieczna jak pan! To prawdziwa wariatka, którejcelem jest zniszczyć szczęście, jak tylko się ono pojawi!Podszedł kelner i zaczął sprzątać talerze.Archibald zrezygnowałz deseru i zamówił dwie kawy. Dziś wieczorem mam dla ciebie dwie nowiny, synku.Jednązłą, drugą dobrą.Martin westchnął. W mojej sytuacji niech pan zacznie od dobrej. Dobra to ta, że jesteś jedyną osobą, którą moja córka kiedy-kolwiek kochała. Co pan o tym wie? Przez trzydzieści lat w ogóle się pan niąnie zajmował.Pan jej nie zna. Tak myślisz.Ale coś ci powiem. Proszę, słucham. Nawet jeśli pozory są przeciwko mnie, znam Gabrielle lepiejniż wszyscy. Lepiej niż ja? To na pewno, bo o to nietrudno.Widząc złość w oczach Martina, Archie podniósł rękę na znakpokoju. Gabrielle jest fantastyczną kobietą.Najwyrazniej zauważyłeś308to mimo twojego młodego wieku, co liczy ci się zdecydowanie naplus.Wiedząc, że Archibald nie jest skory do komplementów, Martinprzyjął to stwierdzenie z satysfakcją. Gabrielle angażuje się we wszystko całkowicie, jest szczera,szlachetna ciągnął Archie. Może jest trochę skomplikowana, aletakie już są kobiety.Martin przytaknął.W tym wszyscy mężczyzni się zgadzali. Gabrielle jest kobietą jednego życia, klejnotem jeszcze rzad-szym od brylantu, który zamierzałem ukraść.Na stół wjechały dwie filiżanki espresso i taca ze słodyczami.Archie wziął z niej owocową galaretkę o smaku figi. Gabrielle ma charakter, ma osobowość, ale jeśli człowiekzdecyduje się sięgnąć głębiej, zauważy, że ona leczy rany przeszło-ści.Wydaje mi się zresztą, że z tego również zdałeś sobie sprawę. Do czego pan zmierza?! zirytował się Martin, połykającjednym haustem gorącą kawę. Do czego zmierzam, synku? Nie można powiedzieć, żegrzeszysz inteligencją.Gabrielle nie potrzebuje przy sobie jakiegośniedojrzałego maminsynka, niemogącego sobie poradzić z prze-szłością.Nie potrzebuje jeszcze jednego faceta, przez którego bę-dzie cierpieć może więcej niż przez innych.Potrzebuje mężczyzny,który byłby dla niej wszystkim: przyjacielem, kochankiem, powier-nikiem, ukochanym, a nawet czasami wrogiem.Rozumiesz, co toznaczy?309 Ja byłem takim mężczyzną, kretynie jeden, i byłbym nimnadal, gdybyś się nie wtrącił!Znużony i zirytowany Martin wstał od stolika i.*Szpital Lenox, 01.09 Pani doktor, proszę się obudzić!Pielęgniarka zapaliła neonowe światła małego pokoju, w którymodpoczywali lekarze dyżurni.Claire otworzyła oczy.Nie spała.Zresztą już od lat właściwie nie sypiała.Drzemała tylko i co chwilasię budziła.Ten brak snu powodował, że wciąż czuła się zmęczonai zbyt wcześnie dorobiła się trwałych cieni pod oczyma. Proszę, to są wyniki skanera Martina Beaumonta.Odmaśródczaszkowa!Claire włożyła okulary i spojrzała na zdjęcie pod światło.Wynikdrugiej tomografii komputerowej czaszki Martina był przerażający:między mózgiem a oponą twardą zebrała się krew, tworząc wylewniepokojącej wielkości.Dużo wypustek tętniczych musiało pęknąćw tym samym momencie, żeby utworzyć taki potężny krwotok,który uciskał mózg, i jeśli się temu od razu nie przeciwdziała, pozo-stałe naczynia krwionośne również się zatkają i pozbawią komórkimózgowe dopływu tlenu, wywołując nieodwracalne skutki.Trzeba natychmiast operować, spróbować odprowadzić tę krew,ale organizm Martina był już tak osłabiony, że Claire wątpiła, czyto przetrzyma.310 Proszę uprzedzić anestezjologa i przewiezć pacjenta na blokoperacyjny.*Strefa odlotów, 01.12Archibald pchnął drzwi prowadzące do Harry's Bar.Panująca tutaj przytulna, ciepła atmosfera przypominała nastrójlondyńskich klubów, z mahoniowymi boazeriami, fotelami chester-field ze starej skóry i kanapami pokrytymi bordowym aksamitem.Przeszedł przez palarnię i dołączył do Martina, który siedziałprzy barze, sącząc mojito.Na widok tego koktajlu Archibald podniósł brwi. Widzę, że pijesz damskie drinki! rzucił zaczepnie.Martin postanowił nie reagować [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki