Niewolnica Nazer Mende, Lewis Damien

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Robi się to, naciskając włącznik w ten sposób.Zamknęła drzwi i usłyszałam klucz obracający się w zamku.Rozejrzałam się po pokoiku.Był potwornie brudny, jakby przezlata go nie używano.Poszukałam czegoś, czym można by sięprzykryć.Znalazłam brudne prześcieradło zwinięte w kącie.Wyciągnęłam je, strzepnęłam i położyłam na materacu.Usiad�łam, podciągnęłam nogi pod brodę, otoczyłam kolana ramiona�mi i zaczęłam cicho płakać.W mojej głowie kłębiły się myśli.Myślałam o Ashy, dziew�czynkach, które spały teraz skulone w piwnicy Abdula Azzima.Potem zaczęłam myśleć o ojcu i mamie, śpiących w naszejmałej przytulnej chacie z gliny.Myślałam o moim bracie Babo,Ajece i pozostałych śpiących w domu dla mężczyzn.O Kunyanti jej mężu, śpiących w pobliżu we własnej chacie.I myślałamo mojej kotce, Uran, zwiniętej samotnie w kącie, zamiast spaćmocno na moim brzuszku.Myślałam też o napadzie.Czy ktoś z mojej rodziny jeszczeżyje? Czy nasza wieś wciąż istnieje? Przejął mnie żal, alebardziej niż cokolwiek innego dokuczała mi bezgranicznasamotność.Przez całe życie otaczała mnie miłość i dobroć,135a teraz byłam całkowicie i kompletnie sama.Wreszcie przewa�żyło wyczerpanie i wsunęłam się pod prześcieradło.Ta nocbyła pierwszą z wielu, kiedy własny płacz ukołysał mnie do snu.Nie spałam długo, ponieważ do szopy przesączył się nocnychłód.Usiadłam, włożyłam zapasową sukienkę na tę, którąmiałam na sobie, i zwinęłam się jak kot, próbując się zagrzać,ale wciąż było mi zimno.W końcu położyłam się w poprzekmateraca, naciągnęłam na siebie dolną połowę i zwinęłam sięw środku.Nadal jednak marzłam i przez całą noc to zapadałamw sen, to się budziłam.Wcześnie rano zostałam obudzona przez Rahab, otwierającądrzwi. Chodz.Wstawaj, yebit.Idz do łazienki i się obmyj.Niechcę, żebyś zasmrodziła dom.Przy końcu alejki, pod wysoką ceglaną ścianą, która biegławokół domu, znajdował się prysznic i toaleta podobne do tychw domu Abdula Azzima.Obmyłam oczy.Gdy szłam z po�wrotem do szopy, Rahab zobaczyła mnie przez kuchenne okno. Skończyłaś mycie, yebit? zawołała.Skinęłam głową. To wejdz do środka.Rahab siedziała z mężem przy stole w kuchni nad herbatąi biszkoptami. Dzień dobry powiedział jej mąż, kiedy weszłam, niepodnosząc wzroku znad gazety, ale Rahab syknęła na niegoz dezaprobatą i wskazała na stołek. Usiądz tam nakazała.Wręczyła mi starą filiżankę,miskę i talerz. Te są twoje wyjaśniła do jedzenia i picia.Otworzyła jedną z szafek. Tu będziesz je trzymała.A tubędziesz siedziała.Rozumiesz? Wskazała metalowy stolikw kącie.Skinęłam głową. A teraz słuchaj ciągnęła. Będziesz tu mieszkałai pracowała dla mnie.Zostaniesz ta przez resztę życia.Rozu-136miesz? Teraz możesz napić się herbaty.Kiedy skończysz,pokażę ci dokładnie, co masz do zrobienia.Gdy usiadłam z herbatą, zaczęła mnie instruować, co mamrobić w ich domu.Miałam ochotę zwinąć się w kłębek i zapaśćsię pod ziemię.Chciałam umrzeć. Mam dwie dziewczynki, którymi musisz się opiekować.Musisz je bardzo dobrze traktować.Musisz sprzątać dom i utrzy�mywać porządek i czystość.Masz sprzątać dziedziniec i patiood frontu.Powiedziała mi, że mam też prać ubrania i prasować je".Nie wiedziałam, co to prasowanie, ale pamiętałam, co przyka�zała mi Asha, więc tylko kiwałam głową i mówiłam: Tak,proszę pani".Kiedy skończyłam pić herbatę, kazała mi pozmywać pośniadaniu.Pokazała, jak używać kurków i środka do myciai jak wyciągać korek, żeby wypuścić wodę.Pokazała, jakwszystko spłukiwać i ustawiać na suszarce. Kiedy raz ci pokażę, jak coś się robi dodała niezamierzam tego powtarzać.Jutro masz wstać i sama zacząćpracę.Zostawiła mnie przy zlewie.Wszystko pokryte było śliskimimydlinami i musiałam bardzo uważać, żeby niczego nie upuścić.Byłam przerażona, że mogłabym coś stłuc, bałam się też, żeprzyjdzie Rahab i nakrzyczy na mnie, że tak długo to trwa.Cała się trzęsłam.Gdy skończyłam, sprawdziła, czy wszystkojest czyste. Tak powiedziała dobrze.Tu się chowa filiżanki, tutalerze i inne naczynia.Masz ściereczkę.Wytrzyj wszystkie terzeczy i ustaw je na miejscu.Po wytarciu naczyń musiałam posprzątać kuchnię.Zdumiałomnie, jakie wszystko było brudne.Podłoga lepiła się od poroz�lewanego jedzenia.Nawet wnętrze szafek było zabrudzone.Mama nauczyła mnie czystości i porządku.Mieszkaliśmy w gli�nianej chacie z podłogą z ubitej ziemi, ale za to codzienniezamiataną.137\Zaczęłam sprzątanie kuchni około wpół do ósmej i nieskończyłam aż do południa.Do tej pory umierałam już z głodu.Rahab przyszła w towarzystwie dwójki dzieci, żeby mniesprawdzić.Jedna dziewczynka wyglądała na jakieś dwa lata,a druga na cztery.Gdy tylko mnie zobaczyły, zapytały: Mamo, kto to jest? Ma na imię Mende odparła Rahab. Będzie terazz nami mieszkała. Będziesz sprzątała dom i prała nasze ubrania? Jak Sadhia?Czy Sadhia już nie wróci, mamo? zapytała starsza dziew�czynka. Nie, nie.Nie tak jak Sadhia powiedziała Rahab.Sadhia pojechała do domu zamieszkać z rodzicami.Wychodziza mąż. Ale mamo, ona sprząta i pierze ubrania tak samo jakSadhia, więc dlaczego nie jest jak Sadhia? upierała sięmniejsza. Chodz, kochanie, wypij trochę mleka poleciła Rahab,sadzając dziewczynki przy stole. Kiedy zjecie śniadanie,pójdziemy do salonu i wszystko wam wyjaśnię. Rahabposadziła sobie mniejszą dziewczynkę na kolanach i zaczęła jąkarmić chlebem z masłem i dżemem oraz jajkami.Potem odwróciła się do mnie. Kiedy skończysz sprzątanie, możesz to zjeść oznaj�miła, wskazując miskę orzechów.Zaczęłam się zastanawiać, kim była Sadhia? Gdzie zniknęła?Po skończonym jedzeniu Rahab pokazała mi resztę domu.Byłto długi, parterowy budynek z kuchnią od frontu.Obszernysalon ciągnął się niemal przez pół jego długości.Obok znaj�dował się mniejszy salonik dla pań", do użytku Rahab i jejprzyjaciółek, oraz oficjalna jadalnia.Na drugim końcu łazienka,sypialnia Rahab i oddzielna sypialnia dla dziewczynek.Dom Rahab był mniejszy niż dom Abdula Azzima, alerównież pięknie umeblowany.W każdym pokoju stały ciężkiedrewniane sofy i wymyślne lampy oraz wazony.W głównym138salonie ogromny telewizor, wideo i urządzenia do odtwarzaniamuzyki [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki