Obcy kraj Charles Cumming

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Do domu? Knight odsunął się od kierownicy i wy prostował.Barbara dostrzegła w jegooczach głęboką urazę.Miał przy ty m, o dziwo, ten sam nieszczęsny wy raz twarzy co po niemalkażdej rozmowie z ich błądzący m trzy dziestosześcioletnim sy nem. Nie zostawię cię samej w hotelu z obcy m człowiekiem, żeby ś pracowała po nocy przyjakichś dziwaczny ch kombinacjach& Skarbie, raczej trudno uznać, że to obcy człowiek. Nie podoba mi się jego wy gląd.Zachowuje się też dziwnie. On najwy razniej tak samo odbiera ciebie.To by ł jej drugi błąd.Knight zrobił ostry wdech przez nos i odwrócił się do okna.Po chwiliuruchomił silnik i zaczął Barbarze wy raznie dawać do zrozumienia, by wy siadła. Nie złość się powiedziała, jedną rękę opierając na drzwiach, drugą wciąż trzy mając nahamulcu ręczny m.Pragnęła wejść już do hotelu, zameldować się w pokoju i wy pełnićpowierzone jej zadanie.Nieustanne biadolenie jej męża niczemu nie służy ło, a ty lko utrudniałosprawę. Wiesz przecież, że to nic osobistego.Mężczy zna z wy razną nadwagą, ubrany w dres i białe adidasy minął wejście do hotelu, skręciłna rogu w lewo w Rue Alberti i zniknął. Absolutnie nic mi nie grozi.Zadzwonię do ciebie za niecałą godzinę.Jeśli się o mniemartwisz, to po prostu zaczekaj w kawiarni.Tom prawdopodobnie za parę godzin odeśle mnie dodomu. Jakiej kawiarni? Na litość boską, ja mam sześćdziesiąt dwa lata.Nie mogę pójść i siedziećw kawiarni.Knight w dalszy m ciągu gapił się przez okno.Przy pominał odtrąconego kochanka. A zresztą, nie opowiadaj głupot.Nie mogę przecież porzucić stanowiska.Facet chce, żeby mpilnował ty ch pieprzony ch drzwi.Zaczęło padać.Barbara pokręciła głową i sięgnęła do klamki.Nie lubiła, kiedy jej mążprzeklinał.Na ty lnej kanapie mercedesa leżała podłużna torba z materiału, której Knightowie naogół uży wali do wy noszenia puszek i butelek do pojemników na odpady segregowane.Barbarawcisnęła teraz do niej wy mięty egzemplarz Nice-Matin , starą czapkę i parę kaloszy, po czy mwy siadła z bagażem z samochodu. Pamiętaj, że mieliśmy kupę zabawy przez ostatnich parę dni i jeszcze nam za to świetniezapłacili. Jej słowa chy ba nie przy niosły żadnego wy raznego efektu. Zadzwonię do ciebie,gdy ty lko wejdę do pokoju. Pocałowała go delikatnie w policzek. Obiecuję.9Kell wy żłopał ostatniego Johnnie Walkera i sięgnął po telefon stojący na stoliku przy łóżku.Wy brał zero, by połączy ć się z recepcją.Portier odebrał po drugim sy gnale. Oui, bonsoir, monsieur Uniacke.Należało zacząć rozkręcać przedstawienie.Hotelowe Wi-Fi nie chce łapać w pokoju, zaczął.Czy recepcjonista mógłby sprawdzić działanie sy stemu? Chłopak przeprosił za utrudnieniai przedy ktował Kellowi przez telefon nowe hasło do sieci.Miał nadzieję, że ty m razem panuUniacke owi poszczęści się z połączeniem.Nie stało się tak.Po dziesięciu minutach Kell zabrał laptopa i zjechał windą na parter.Holopustoszał.Dwoje gości, którzy pili wcześniej koniak, poszło najwy razniej spać.Stolik by ł jużposprzątany, a światła przy gaszone.Barmanka zniknęła.Kell podszedł do lady recepcy jnej.Stał tam przez kilka sekund, nim siedzący w biurze nazapleczu portier oderwał się od lektury podręcznika, zerwał z krzesła i przepraszając za nieuwagę,stanął naprzeciw niego. Pas de probl�me powiedział Kell.Zawsze warto by ło zwracać się do Francuzów w ichojczy sty m języ ku.Pozwalało to znacznie szy bciej zdoby ć ich zaufanie i szacunek.Otworzy łlaptopa i wskazując na ekran wy jaśnił, że wciąż ma trudności z połączeniem. Czy jest w hotelu ktoś, kto mógłby mi w ty m pomóc? Niestety nie, proszę pana.Do piątej jestem tu sam.Ale proszę zwrócić uwagę, że sy gnałw holu jest silniejszy.Proponuję, żeby usiadł pan w barze i spróbował połączy ć się stamtąd.Kell rozejrzał się po zaciemniony m holu.Recepcjonista jakby czy tał mu w my ślach. Mogę zaraz zapalić światła.Może ma pan też ochotę na coś z baru? Chętnie.Miło z pana strony.Chwilę pózniej chłopak otworzy ł niskie drzwiczki odgradzające część holu ze stolikami i zniknąłza barem.Kell sięgnął po laptopa, szy bkim ruchem przesunął misę potpourri o piętnaściecenty metrów w lewo i ruszy ł za nim. Co pan czy ta? zapy tał, zająwszy miejsce przy stoliku z częściowy m widokiem na hol.Portier uruchomił ozdobną tablicę świetlną obok oznaczenia wy jście ewakuacy jne.Kellw dalszy m ciągu nie wy patrzy ł żadny ch kamer monitoringu. To na studia odparł chłopak, podnosząc nieco głos, by gość miał szansę go usły szeć. Mamzajęcia z mechaniki kwantowej.Kell wiedział na ten temat bardzo niewiele ty le, ile wy niósł z kilku na wpół zapamiętany chrecenzji książek i przy padkowo wy słuchanego w radiu BBC wy wiadu.Dał jednak radępodtrzy mać przez parę chwil rozmowę o czarny ch dziurach i Stephenie Hawkingu.Chłopakprzy niósł mu ty mczasem szklankę wody mineralnej i przedstawił się jako Pierre [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki