de Gaulle Charles Pamiętniki wojenne 1940 1941(1)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Siedem z tychdziesięciu dywizji pancernych przebywszy Ardeny wyszło po trzechdniach nad Mozę.14 maja sforsowały ją pod Dinant, Givet, Montherm� iSedanem, podczas gdy cztery dywizje zmotoryzowane wspierały je iosłaniały, a niemieckie samoloty szturmowe nieustannie imtowarzyszyły, bombowce zaś rażąc linie kolejowe i szosy paraliżowałynasz transport.18 maja, wyminąwszy linię Maginota, przełamawszynasze szyki bojowe i zniszczywszy jedna z naszych armii zebrały się podSaint-Quention, gotowe każdej chwili uderzyć na Paryżlub na Dunkierkę.Tymczasem pozostałe trzy dywizje pancerne wraz ztowarzyszącymi im dywizjami zmotoryzowanymi działając w Holandii iBrabancji, gdzie alianci dysponowali armią holenderską, belgijską iangielską oraz dwiema armiami francuskimi, wniosły w tę masę 800 000żołnierzy zamieszanie, którego się już nie udało opanować.Możnapowiedzieć, że po upływie tygodnia los kampanii był przesadzony.Armia, państwo, Francja z zawrotną szybkością staczały się po równipochyłej, na którą dawno pchnęły nas nieprawdopodobne błędy.A przecież i my mieliśmy trzy tysiące nowoczesnych czołgów iosiemset samochodów pancernych.Niemcy nie mieli ich więcej.Tylkoże nasze, zgodnie z ustalonymi poprzednio planami, były rozproszone naróżnych odcinkach frontu.Przy tym przeważnie już z racji swejkonstrukcji i uzbrojenia nie nadawały się w ogóle do tego, by działaćjako zmasowana siła manewrowa.Nawet tych kilka dywizjizmechanizowanych, którymi dysponowaliśmy, wprowadzono do akcji zosobna.Trzy lekkie dywizje pchnięte w kierunku Li�ge i Breda narozpoznanie musiały się szybko cofnąć i zostały użyte do obrony frontu, ldywizja pancerna, którą przydzielono jednemu z korpusów piechoty i 16maja na zachód od Namur pchnięto samą jedna do kontrataku, zostałaokrążona i zniszczona.Tego samego dnia jednostki 2 dywizji pancernej,przerzucone koleją do rejonu Hirson, w miarę jak je wyładowywano ztransportów, ginęły kolejno, wciągane jedna po drugiej w wirpowszechnego chaosu.Siły dopiero co sformowanej 3 dywizji pancernejzostały od razu podzielone pomiędzy bataliony jednej z dywizji piechotyi już poprzedniego dnia utknęły w nieudanym kontrataku na południe odSedanu.Połączone zawczasu w jedną całość dywizje te mogłyby mimowszystkich swych braków zadać najezdzcy okrutne ciosy.Ale działałyone w odosobnieniu i już w sześć dni po rozpoczęciu niemieckiej ofen-sywy pod naporem niemieckich kolumn pancernych pozostały z nichtylko żałosne resztki.Co do mnie, to stopniowo na podstawiefragmentarycznych wiadomości ukazywał mi się prawdziwy obrazsytuacji; dałbym wszystko za to, by moja ocena okazała się niesłuszna.Ale w bitwie, choćby i przegranej, żołnierz już nie należy do siebie.Teraz przyszła kolej na mnie.11 maja otrzymałem rozkaz objęciadowództwa 4 dywizji pancernej, która zresztą jeszcze nie istniała, alektórej poszczególne oddziały przybywając z bardzo odległych okolicsukcesywnie przechodziły pod moje rozkazy.Z V�sinet, gdzie na razieznajdowało się moje stanowisko dowodzenia, zostałem 15 majawezwany do kwatery głównej, by otrzymać swe zadanie bojowe.Zakomunikował mi je szef sztabu naczelnego wodza generałDoumenc.Zadanie było poważne. Dowództwo powiedział generał pragnie stworzyć frontobronny wzdłuż rzek Aisne i Ailette, aby zagrodzić drogę do Paryża.Nalinii tej rozwinie się 6 armia pod dowództwem generała Touchonasformowana z oddziałów wycofanych z wschodniego odcinka frontu.Pańskie zadanie polega na tym, aby wysunąwszy się ze swą dywizją doprzodu i działając samodzielnie w rejonie Laonu zyskać czas potrzebnydla rozwinięcia tej armii.Generał Georges, dowódca frontu północno-wschodniego, pozostawia panu całkowitą swobodę co do sposobudziałania.Zresztą zależeć pan będzie tylko i bezpośrednio od niego.Major Chomel zapewni z nim łączność.Z kolei przyjął mnie generał Georges.Był spokojny, serdeczny, aleznać na nim było przygnębienie.Potwierdził mi, czego się ode mniespodziewa, po czym dodał: A więc do dzieła, de Gaulle! Pan, który od dawna głosił metodystosowane dziś przez przeciwnika, ma teraz okazję do działania.Właściwe sztaby zrobiły wszystko, co mogły, by skierować do Laonprzeznaczone dla mnie oddziały.Stwierdzam, że w owych strasznychdniach, gdy nieoczekiwane uderzenia przeciwnika powodowały coraz tonowe zmiany sytuacji, sztab generalny, stojąc przed niezliczonymiproblemami związanymi z ruchami i przerzucaniem wojsk, doskonalewywiązywał się ze swych zadań.Mimo to można było wyczuć, żenadzieje pierzchają i że sprężyna jest złamana.Udałem się natychmiast do Laon, zainstalowałem swe stanowiskodowodzenia w Bruy�res, na południowo-wschodnim krańcu miasta, izapoznałem się z okolica.Z wojsk francuskich znalazłem tu kilkarozproszonych jednostek należących do 3 dywizji kawalerii, garstkęludzi stanowiących załogę cytadeli w Laon i przypadkowo zapomnianytu 4 samodzielny dywizjon artylerii, który miał rozkaz, by w raziepotrzeby użyć chemicznych środków walki [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki