Palmy na sniegu Luz Gabas(1)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Gdy skończyła, parę głosów wzniosło okrzyk: Y�i y�baa!Wszyscy, łącznie z Simonem, odpowiedzieli: H��!Kilian nie potrzebował żadnych tłumaczeń, by zrozumieć, że te radosne zawołaniaznaczą tyle co hip, hip, hurra!.Za trzecim razem, ulegając powszechnej euforii,odważył się dołączyć do chóru.Potem, pośród ogólnego gwaru, wszyscy zgromadzeni jeden po drugim podchodzilido nowożeńców, by im pogratulować i złożyć młodej żonie życzenia pomyślności.Dziewczyna dziękowała im lekkim uśmiechem i skinieniami głowy.Kilian ani się obejrzał, jak tra ł do kolejki i nie miał innego wyjścia, jak wzorempozostałych pokłonić się bohaterce dnia.Zastanawiał się przez chwilę, co właściwie mapowiedzieć nieznajomej, w dodatku nieznajomej z plemienia Bubi, z odległej tubylczejwioski położonej na krańcu świata.Potem jednak sam siebie poprawił: nie chodziło onieznajomą, lecz o córkę przyjaciela.I tak właśnie należało się do niej zwrócić: jak docórki przyjaciela.Podniósł oczy i odszukał wzrokiem Josego, który uśmiechnął się zdala, kiwając głową na znak aprobaty.Kilian poczuł przyjemną ekscytację.Proszę, proszę! Oto on, biały, uczestniczy wafrykańskich uroczystościach! Zależało mu przecież na tym, by poznawać lokalnetradycje, a trudno byłoby wyobrazić sobie lepszą okazję&Jak to opowie swoim wnukom, pewnie mu nie uwierzą!Znalazłszy się parę kroków od panny młodej, mógł przypatrzeć się jej z bliska, choćtwarz wciąż miała zasłoniętą kapeluszem.Wydała mu się bardzo młoda, musiała miećjakieś piętnaście lat.Zbyt młoda na ślub, pomyślał.Szczególnie na ślub z Mosim.Od dziewczyny dzieliły go już jedynie trzy czy cztery osoby, a Simón, który nieodstępował go ani na krok, tłumaczył, co mówią: Bu� pal� biut� w�l� n� �t� bi�m. Nie zapuszczaj się na nieznane tereny. E buar�, bu� p�l� tyóbo, bu� hel�pott�. Kobieto, nie wychodz z domu, nie włócz się po ulicy, nie szukaj towarzystwanieznajomych. Bu� pat� ty�b� yó mm�ri �. Nie potłucz delikatnych muszli odziedziczonych po matce.Skupiony na próbach pojęcia, co właściwie znaczą te wszystkie życzenia Kilian niezauważył, że panna młoda uniosła ręce, by jedną przytrzymać kapelusz, a drugą wyjąć zniego drewnianą szpilę.I oto już przed nią stał.Nagle zdenerwowany nie zdołałwykrztusić nic poza zwyczajową w Pasolobino formułką: Ja& To jest& Gratulacje! Dużo szczęścia.A wtedy dziewczyna zdjęła wreszcie kapelusz, uniosła głowę i popatrzyła białemuprosto w oczy.Trwało to tylko chwilę, ale świat się znienacka zatrzymał, śpiewy umilkły.Ogromne,inteligentne, niezwykle jasne oczy przeszyły Kiliana niby dwie włócznie.Poczuł się jakdrobny owad schwytany w gigantyczną i lepką sieć, czekający ze spokojem, jaki dajepewność nadchodzącej śmierci, aż pośród gwarliwego milczenia dżungli nastanieostateczny koniec.Wszystko w tej zaokrąglonej twarzy było idealnie harmonijne: duże czoło, szerokinosek, doskonałe policzki i podbródek, perfekcyjne karminowe wargi o lekkoniebieskawym połysku& I te oczy, wielkie, okrągłe, jaśniejsze niż najbardziejprzejrzysta żywica, istniejące po to, by hipnotyzować, a teraz, przez krótką chwilę,skupione wyłącznie na nim, Kilianie, i przelewające na niego swój smutek.Bo nie były to oczy szczęśliwej panny młodej.Brakowało w nich iskry, którapowinna rozświetlać kobietę w dniu ślubu.Lekki uśmiech, malujący się na wargachdziewczyny, czynił zadość wymogom sytuacji, lecz spojrzenie wyrażało żal, strach ijednocześnie determinację, jak gdyby w gruncie rzeczy buntowało się przeciw temu, cona pozór akceptowało.Jak to możliwe, że wcześniej jej nie zauważył? Była przecież olśniewająco piękna.Musiał jeszcze przez moment z nią zostać. Czemu w takim dniu twoje oczy są tak smutne? szepnął raczej do siebie.Dziewczyna usłyszała go jednak i aż się wzdrygnęła. Czy zrozumiałbyś, massa, nawet gdybym wyjaśniła? spytała doskonałąhiszpańszczyzną.Głos był delikatny, raczej wysoki. Nie sądzę.Jesteś biały i jesteśmężczyzną. Przepraszam rzucił Kilian, jak gdyby budząc się z transu. Na chwilęzapomniałem, że znasz mój język. Nie mogłeś tego wiedzieć. Zdał sobie sprawę, że dziewczyna zwraca się do niegona ty , i poczuł względem niej dziwną bliskość. Nigdy ze mną nie rozmawiałeś.Już miał wyjaśnić, że nie o to chodzi, ale Simón właśnie wtedy poklepał go połokciu, gestami i szeptami sygnalizując, że Mosi zaczyna się niecierpliwić,niezadowolony, że biały zbyt długo rozmawia z jego nową żoną, ta zaś go do tego niezniechęca.Kilian zwrócił się więc ku zazdrosnemu mężowi i Mosi wydał mu się naglejeszcze potężniejszy niż zwykle.Właściwe słowa jakoś długo się nie zjawiały. Gud foy�n.Powodzenia. T�nki, massa clak.Gdy składanie życzeń dobiegło końca, małżonkowie ruszyli w obchód po wiosce.Wślad za nimi, śpiewając uroczyście, postępowało kilka osób z drewnianymi dzwonkami owielu sercach.Po procesji zaczęła się uczta, w czasie której wszędzie rozlewano wino palmowe nacześć duchów.%7ływi też nie skąpili sobie tego mlecznobiałego trunku, zapijając nimweselne potrawy z ryżu, batatów, piersi dzikich gołębi, potrawki z gryzoni i antylop,suszonego na słońcu mięsa żmij, a także różnych owoców.Tańce trwały od dziewiątejwieczorem aż do rana, od czasu do czasu przerywane dodatkową konsumpcją alkoholu,który pomagał zregenerować siły i utrzymać świetny nastrój.Jos� osobiście troszczył się o to, by czarka Kiliana była zawsze pełna. �s�& Twoja córka, panna młoda& Ile ona ma lat? Kilian wciąż nie potra łotrząsnąć się z wrażenia, jakie na nim zrobiła. Zdaje się, że wkrótce skończy szesnaście. Wiesz co, �s�? Spędziliśmy tyle czasu na tym placu, który nazywacie ri�sa, a jachyba nie poznałem jeszcze wszystkich twoich dzieci. Dwie córki wyszły za mąż w innych wioskach zaczął nie bez pewnego wysiłkutłumaczyć Jos� a dwie w mieście, gdzie pracują razem z mężami u białych bogaczy.Tutaj, w Bissappoo, mam dwóch synów, którzy zajmują się uprawą ziemi& Ale& To ile ty masz dzieci? Kilianowi, który pamiętał też o chłopcu imieniemSóbe�po, coś się nie zgadzało. Jeśli wziąć pod uwagę także wnuki, to bardzo wielu spośród tu obecnych należy domojej rodziny. Jos� zachichotał. Dla ojca Rafaela mam cztery córki i dwóch synów [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki