Rahlens Holly Jane Nieskończonoć. Poza czasem

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- Spędzasz za dużo czasu nad tym pamiętnikiem.Trzy�majmy się, proszę, wytycznych.Profesor Grossmann na nasliczy.Potrzebna nam mapa.- Wskazała w kierunku kios�ku.- Pójdziesz po nią? Niemiecki nie jest mocną stroną tejkobiety.- I co z tego? Przecież to tylko gra.Rouge potrząsnęła głową.- To byłaby strata czasu.- Jak sobie życzysz.Wzruszył ramionami i podszedł do kiosku.W okienkusiedziała ze znudzoną miną kobieta koło pięćdziesiątki.- Tak? - zapytała.- Ten podróżnik chciałby kupić mapę - powiedział Finn.Mówił powoli i wyraznie, zadowolony ze swoich starań.Kioskarka popatrzyła na niego i wychyliła się nad ladą,jakby szukała czegoś, co było poza zasięgiem jej wzroku.- Jaki podróżnik? - zapytała.- Ten podróżnik.Zmrużyła oczyFinn się zaczerwienił.- Och, najmocniej przepraszam - powiedział, gdy zrozu�miał swój błąd.- Ten mężczyzna miał na myśli.chciał po�wiedzieć.Ja.- Przerwał na chwilę, odchrząknął, zebrał153myśli.Czuł się jak uczeń wywołany nagle do tablicy, którynie zna odpowiedzi na pytanie.Tak niepokojące było dla nie�go używanie pierwszej osoby liczby pojedynczej.- To zna�czy chciałbym.- Chce pan mapę? - zapytała kobieta z wyraznym znie�cierpliwieniem.- Tak - skapitulował.- Jaką? Mapę Berlina? Mapę metra? Mapę Niemiec?Czy nocnych autobusów?- Ten kupujący.To znaczy tak, poproszę.Chciałbymkupić mapę Berlina.Plan miasta.Sięgnęła na półkę, zdjęła mapę i plasnęła nią o ladę.- Mam tylko takie.- Finn zauważył, że wyglądała jakksiążka i tak się też otwierała.- To wszystko?Wzrok Finna padł na stojak z gumami do żucia.- Nie, ten kupujący.och.Poproszę Hubbę Bubbę.- Jaki smak? - zapytała kioskarka i czytnikiem nabiłamapę na kasę.- Smak? - powtórzył Finn.Westchnęła.- Czerwoną czy żółtą?Finn był lekko zdezorientowany.Poza tym to były kolo�ry, nie smaki.- Może.czerwoną?- Może? Czy na pewno?- Tak, poproszę.Dziękuję.Zeskanowała gumę i położyła ją na ladzie.- Razem siedem euro i trzydzieści centów.Finn wyciągnął portfel, zapłacił kioskarce i wrócił dostojącej na rogu Rouge.154- Jesteśmy teraz właścicielami mapy Berlina - oznajmił,z dumą wręczając przyjaciółce zakup, niczym pies myśliw�ski, który rzuca martwego ptaka u stóp swego pana.- Pa�nie i panowie, z radością przedstawiamy państwu, werble,proszę! - powiedział, naśladując dzwięk bębnów - paczkęHubby Bubby! - Pokazał Rouge gumę.- Och - rzekła i wzięła ją do ręki.Obejrzała opakowanie, przeczytała skład, powąchała,zmarszczyła nos i oddała ją Finnowi.On też powąchał gumę.Miała chemiczny, niezbyt zachę�cający słodki zapach.- Otworzymy? - zapytał i w tej samej chwili po prawejstronie głośno zatrąbił samochód.Finn rozejrzał się po za�tłoczonym skrzyżowaniu.- Gdzie jesteśmy?- Stoimy na rogu Kurfurstendamm i Schliiterstralse -odparła.- Co to właściwie jest ta guma balonowa?Finn wzruszył ramionami.- To coś słodkiego.Można ją żuć i robić z niej balony.Eliana dostała ją na urodziny od koleżanki.Może powinni�śmy ją otworzyć pózniej? Po lunchu? Na deser? - Finn scho�wał gumę do kieszeni kurtki na piersi i otworzył plan miasta.Czasem w pracy miał do czynienia z mapami.Pomyś�lał, że gdzieś w środku powinien się znajdować indeks ulic,oczywiście jeśli Projekt Czas był dopracowany w najdrob�niejszym szczególe.Nie mylił się.Na końcu był indeks.Finn znalazł bulwar Kurfurstendamm", lecz miał prob�lem z rozpracowaniem mechanizmu mapy.Składała się jakakordeon, prostopadle i poziomo.Można ją było czytać jakksiążkę, przewracając strony wzdłuż osi wschód-zachód,155albo pociągnąć strony w dół i przejść do osi północ-połu-dnie.W indeksie sprawdził, że Kurfurstendamm znajdowa�ła się w pozycji KL11, lecz KL leżało dokładnie na prze�cięciu dwóch stron, więc niełatwo było odczytać tę sekcję.Finn musiał składać i rozkładać mapę do góry i do dołu,aby znalezć Kurfurstendamm, a potem w poprzek, ale niemógł znalezć 11, więc przewrócił dwie kartki, a wtedy ma�pa przypadkiem się rozłożyła i wszystkie strony otworzyłysię naraz.W kwietniowej mżawce dziesięć minut zajęło Fin-nowi i Rouge złożenie jej z powrotem we właściwy sposób.Już mieli wyrzucić tę przeklętą mapę, gdy nagle Finn za�uważył znajomą nazwę ulicy.Zszokowany podniósł wzrok.- Kantstralse! - powiedział.- Tu jest Kantstralse! I tocałkiem niedaleko! Tylko kilka przecznic stąd.- PokazałRouge długą ulicę, która przecinała na pół zachodnią częśćmiasta.- Musimy tam pójść!Kantstralse nie była ładna.Po obu stronach ulicy bezdrzew stały w rzędzie szare i zmęczone budynki mieszkal�ne.Ale okolica okazała się ruchliwa, z małymi sklepikamiściśniętymi jeden obok drugiego wzdłuż chodnika, i moż�na było tu wiele zobaczyć: chińską restaurację z wiszący�mi w oknach martwymi kaczkami, wypożyczalnię filmówwideo z dosłownie tysiącami celuloidów na dyskach i stu�dio pielęgnacji paznokci, gdzie przyklejano kobietom nowepaznokcie.- Dziwne - skwitowała Rouge.Finn zdumiał się na widok gmachu, w którym w jegoczasach mieściło się Muzeum Pojazdów na ulicy KFZ.Oka�zało się, że KFZ dawniej nosiła nazwę Kantstralse.A możeto był błąd? Będzie musiał to sprawdzić.156Gmach był ciemny i wilgotny, cały w graffiti.Na par�terze mieścił się warsztat samochodowy i stacja benzyno�wa, na górze zaś wielopoziomowy garaż.Finn zastanawiałsię, czy ten charakterystyczny budynek, jeden z niewieluw Charlottenburgu, które przetrwały Mroczną Zimę, rze�czywiście tak wyglądał w 2004 roku.Lecz najbardziej zdumiewającym odkryciem Finna, gdyzmierzali Kantstralse do deptaka handlowego i punktu wyjś�cia, okazał się sklep z azjatyckimi towarami: były tam wiet�namskie lampiony, kambodżańskie kapcie, orientalna biżu�teria, błyskotki z Hongkongu, japońskie kimona, chińskiejedwabne torby i sakiewki.Sklep był wypełniony po brze�gi, przedmioty wyłożono także na chodniku, rozrzucone nastołach i na ulicy, jak na targu w prowincji chińskiej.Pośródtego radosnego bałaganu Finn ze zdumieniem dostrzegł ta�ką samą torebkę, jaką Eliana dostała w prezencie na trzyna�ste urodziny: różowo-niebiesko-czerwoną, z wyhaftowany�mi na niej pagodami i kwiatami wiśni.Właśnie tam, w chwili gdy jego wzrok padł na haftowa�ną torebkę, Finn zrozumiał, jak działa gra W poszukiwaniustraconego czasu: jego myśli były najwyrazniej paliwem na�pędzającym grę, jak we śnie, gdy podświadomość śniącegowywołuje obrazy i tworzy z nich historie.Jego wyobrazniastworzyła torebkę, Kantstralse, gumę do żucia, a nawet tędatę tego dnia - 24 kwietnia 2004 roku!Ale jak to było możliwe, że Rouge doświadczała tego sa�mego co on? Ona też widziała torebkę, gumę i ulicę.Były to zdumiewające odkrycia, ale Finn szybko o nichzapomniał, ponieważ jego uwagę przykuła witryna sklepo�wa z pomocami ortopedycznymi, silikonowymi wkładkami157do biustonoszy i protezami [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki