Silverberg Robert Czas trzeciego wiatru

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Pouczaj�ce byłoby dla niego te� przy-słuchiwanie si� moim wielodniowym zapewne negocjacjom z Pe-riandrosem.Ale rzeczywiScie nie powinienem gozaprasza�.Jakkol-wiek oddany był mnie, pracował tak�e dla Sunteila.Wykazałem si�339bezmySlnoSci�.Chorian musi trzyma� si� z daleka od Stolicy.Narazie.Ale miał jeszcze odegra� swoj� rol� w kataklizmie, który si�szykował.wi�c znów kryształowe schody i, wysoko w górze, platformaz tronem.Ile� to ju� razy stałem na tej wielkiej onyksowej płycie u pod-stawy wyniosłego tronu, i patrzyłem w gór�, na władc� wszystkichSwiatów gaje?Nigdy nie widziałem Trzynastego, nie osobiScie.Za jego pa-nowania szczyty władzy nawet mi si� nie marzyły.Był Imperato-rem w czasach mego dzieci�stwa, ale tak�e w czasach mojej mło-doSci.Zdawało si�, �e b�dzie �ył wiecznie.Widziałem go na tysi�-cach ekranów na wielu Swiatach: niski, zm�czony m�czyzna,o pooranej zmarszczkami twarzy, siedz�cy u szczytu tej wielkiejkryształowo-onyksowej piramidy.Kto mógłby pomySle�, �e b�dzie�ył tak długo?Czternasty to ju� zupełnie inna historia.Młody i pełen wigoru.Zasiadł na tronie z mocnym postanowieniem wymiecenia wszystkichpaj�czyn, które zasnuły k�ty Imperium podczas nie ko�cz�cego si�panowania jego poprzednika.To za jego rz�dów po raz pierwszyodwiedziłem dwór.Szczupły, smagły m�czyzna, niemal o karnacji Roma, o miłychzłotych oczach i sympatycznym uSmiechu.Ale za tym uSmiechemczaiła si� prawdziwa siła.Pochodził z Copperfield, jak pi�ciu jegopoprzedników.Skłamałbym mówi�c, �e dobrze go znałem, alespotkałem go osobiScie i rozmawiałem z nim dwa lub trzy razy.Zmarł nagle.Kr��yły plotki, �e ktoS mu w tym pomógł, bo w zbytkrótkim czasie chciał wprowadzi� zbyt wiele reform.I tak nastał Pi�tnasty Imperator, pasterz z Ensalada Verde, w póx-niejszych latach mój przyjaciel i partner.M�dry i dobry.I on te� ju� odszedł, a ja wci�� tu byłem.I stałem u podnó�akryształowych schodów, czekaj�c na wezwanie tego, który zwał sam340siebie Szesnastym Imperatorem, tego sk�pego Periandrosa, czwarte-go Imperatora w moim �yciu.O ile to był faktycznie Imperator, a nietylko zbyt pewny siebie pretendent.Czekałem na fanfary.Aha, oto były.Ale nie zagrzmiały z dawn�moc� i chwał�.To było raczej doS� n�dzne poSwistywanie.Kolejnamała oszcz�dnoS� Periandrosa? A mo�e po prostu bezlitosny czasczynił wszystko tylko cieniem i odbiciem dawnych dni?I ten głos heroldów Jakub Nirano Rom, Rom baro, Rex Roma-niorum!Tytuł i imi� były poprawne, ale w ich głosach brakowało tegoognia, tej siły.KiedyS nawiedziłem czasy Imperium Rzymskiego na Ziemi.Trze-ba wam wiedzie�, �e Imperium gaje stara si� wywodzi� sw� tradycj�właSnie z Rzymu, i sporo zapo�yczyło jeSli chodzi o terminologi�.Zjawiłem si� tam w jego ostatnich dniach, kiedy barbarzy�cy staliju� u bram.Człowiek rzadko zdaje sobie spraw�, �e �yje w czasachschyłku wielkiego imperium, czuje tylko, �e rzeczy nie maj� si� takdobrze, jak pono� było w przeszłoSci.RwiadomoS� ko�ca przycho-dzi dopiero po fakcie.Historycy potrzebuj� troch� czasu, aby obj��wszystko z wi�kszej perspektywy.Ale ci Rzymianie wiedzieli wtedy, �e to nie s� po prostu złeczasy, ale �e jest to w ogóle koniec wszelkich czasów.Widziałem tow ich oczach, w ich poszarzałych twarzach, w ich przygarbionychplecach.Wszystko w nich krzyczało, �e apokalipsa ju� czeka za ro-giem.I tu atmosfera była podobna.Wyczuwało si� w niej zmierzchimperium.Stary porz�dek ko�czył si�, i Bóg jeden wiedział, co te-raz miało nadejS�.I dlatego nawet fanfary i głosy heroldów były sła-be i chwiejne, jakby trawione w�tpliwoSciami. Szesnasty Imperator Wielkiego Imperium wzywa Króla Ro-mów do swego tronu! zaanonsował majordomus.I wtedy ruszyłem na te schody.Powoli.Który to ju� raz? W mo-ich krokach nie było ju� dawnej spr�ystoSci.Przygn�bienie i depre-sja, panuj�ce tutaj, okazały si� zaraxliwe.Postanowiłem, �e wyjad�st�d jak najszybciej, gdy sko�cz� rozmowy z Periandrosem.On sam, mimo dostojnych szat, wydawał si� jakiS skurczony,wychudły, przygn�biony.Periandros, jakiego pami�tałem, był pulch-nym człowiekiem, o gładkiej skórze, i wygl�dzie kogoS, kto lubi przy-jemnoSci �ycia, a nawet ich nadu�ywa.Było to zreszt� kompletniemyl�ce wra�enie.Bo w Periandrosie było tyle radoSci �ycia, co w ka-341wałku skały.MySl� nawet, �e niektóre kawałki skał przewy�szały gopod tym wzgl�dem.Wewn�trz tego mi�kkiego ciała siedziała twardai sroga dusza, jak krab czaj�cy si� wewn�trz słodkiego owocu.Bógjeden wie, dlaczego oni wszyscy tacy s�, ci z Sidri Akrak cała pla-neta obrzydliwie ponurych i oschłych typów, cierpi�cych na skamie-nienie serc.Teraz Periandros stracił nawet t� swoj� sympatyczn� powierz-chownoS� i pozostała mu tylko jego ponura akrijska dusza.Za jego plecami, w fotelach przeznaczonych dla Wysokich Lor-dów Imperium, siedziało trzech innych Akrijczyków.Mogłem podziwia� totalne przej�cie władzy, równie� totalnew swej głupocie.Zazwyczaj Imperator ma tyle rozumu, aby powie-rzy� te stanowiska obywatelom ró�nych, co wa�niejszych Swiatów,rozszerzaj�c w ten sposób sw� polityczn� baz�.Ale Periandros niewpadł na ten pomysł, chocia� potrzebował poparcia innych Swiatówbardziej ni� jakikolwiek Imperator przed nim.On otaczał si� wy-ł�cznie takimi, jak on sam.Trzej jego bracia.O ile wiedz� na Akrak,co to brat.Bo moim zdaniem ludzie tacy jak oni, raczej rodz� si�w probówkach, jak androidy [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki