Virginia C. Andrews Cutler 2 Sekrety poranka

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Nie powiedziałaś chyba ni�komu, że idziesz do mnie? spytał, z niepokojem mru�żąc oczy. Ależ nie. To dobrze uśmiechnął się i wskazał mi miejscena kanapie. Nie powinienem częstować cię koktajlem mówił lecz myślę, że mogę zaproponować ci trochę białego wina.Masz ochotę? Z przyjemnością. Rozgość się, proszę.Usiadłam pośrodku kanapy.Byłam tak zdenerwowa�na, że nie wiedziałam, co począć z rękoma.Z początkuzłożyłam je na kolanach, ale zaraz przyszło mi do głowy,że nie wyglądam mądrze i aż nazbyt przypominam uczen�nicę w ławce, więc założyłam jedną rękę na oparcie sofy,a drugą położyłam niedbale na kolano.W kółko zmienia�łam pozycję nóg, raz zakładałam nogę na nogę, to znówsiadałam prosto. Bardzo ładnie wyglądasz usłyszałam głos Mi�chaela, wnoszącego wino.Podziękowałam i ujęłam kieliszek w obie dłonie, oba-164wiając się, że skoro cała drżę, mogę nieopatrznie rozlaćwino na kanapę. Właściwie rozpoczął, siadając przy mnie cieszęsię, że przyszłaś wcześniej.Mam szansę skupić na tobiecałą uwagę i przez to poznać cię lepiej dodał, popijając,po czym odstawił kieliszek na podstawkę i przysunął siędo mnie tak blisko, że poczułam jego dotyk. Zastanówmysię ciągnął z figlarnym błyskiem w szafirowych oczach,tak dobrze mi znanym. Wiem, że chodziłaś do prywatnejszkoły w Richmond, gdzie śpiewałaś solową partię podczaswiosennego występu; odniosłaś przy tym olbrzymi sukces. Byłam jedną z wielu osób, które miały wtedy so�lowy popis. Uhm.A potem twoja rodzina zorientowała się, żemasz talent, i posłała cię do Szkoły imienia Sary Bern-hardt.Tęsknisz za domem? Nie odparłam może zbyt zdecydowanie, bo za�uważyłam, że uniósł brwi i pokiwał głową. Zgadza się.Byłaś już przecież z dala od domu, kie�dy chodziłaś do tamtej prywatnej szkoły.Ale nie widujeszsię zbyt często z rodzeństwem.Czy to ci nie przeszkadza? Niezbyt się lubimy odparłam, nie umiejąc ukryćszyderczego uśmiechu. Rozumiem.Moje kontakty z braćmi też nie są naj�lepsze.Widujemy się rzadko; nigdy nie przychodzą namoje występy.Masz przynajmniej szczęście, że twoja ro�dzina wspiera twoje poczynania pocieszył. Opłaciim się to; wychowali bardzo ładną młodą damę, któraoprócz urody ma jeszcze talent. Dziękuję odparłam ledwo słyszalnym głosem,nie mogąc powstrzymać napływających do oczu łez. Coś się stało?Spuściłam głowę i łzy zaczęły mi spływać strużkamipo policzkach i brodzie.Och, jakże nienawidziłam tychoszustw, tych wszystkich kłamstw! Przecież Michael byłtaki szczery i taki oddany śpiewaniu, a wobec mnie miałtyle ciepła i tak mnie wyróżniał, a ja wciskałam mu jednokłamstwo za drugim.165 Dawn? zagadnął i ujął mnie pod brodę.Gdy zajrzałam w jego ciemne oczy, zobaczyłam w nichzakłopotanie. Och, Michaelu, tak naprawdę to ja nie mam rodzi�ny wyznałam. Moja matka spędza większość cza�su w sypialni i, zaaferowana tylko swoją osobą, chce miećwszystkich na każde swoje skinienie.Moja siostra niena�widzi mnie, jest potwornie o mnie zazdrosna, a mój brat.mój brat. Tak? Co twój brat?Rozpłakałam się jeszcze mocniej, szlochałam jak dziecko.Zadrżały mi ramiona.Michael natychmiast mnie objął. No, już dobrze, dobrze.Chyba nie może być aż takzle? Cokolwiek to było, masz to już za sobą.Jesteś teraztutaj, w szkole, daleko od domu, pracujesz razem ze mną,hm? pocieszał mnie.Pocałował mnie w czoło i pieszczotliwie odgarnął miznad oczu kilka kosmyków włosów.Potem sięgnął do kie�szonki w marynarce i wyjął z niej chusteczkę, którą otarłmi łzy.Zajrzałam mu w oczy.Poczułam się jak instrumentwypełniony tęsknotą i żądzą romantycznego spełnienia.Wiedziałam, że wyczytał to z mojej twarzy, bo w jegooczach odbiła się jeszcze większa niż dotąd troskliwość. Jest w tobie jakiś czar, który odkryłem już pier�wszego dnia na przesłuchaniu.Raz widzę cię jako naiwnądziewczynkę, a potem wystarczy, że mrugnę powiekami,a ty zamieniasz się w prowokującą, uwodzicielską kobietę,która dokładnie wie, co robi.Myli się, pomyślałam.Nawet mi nie przyszło do głowy,żeby być uwodzicielską.Nie dlatego przecież się rozpłaka�łam.Potrząsnęłam głową i zaprzeczyłam bezgłośnym nie",ale on prawą dłonią lekko dotknął mego policzka. Tak, tak upierał się, gładząc mnie delikatnie.Może nie jesteś świadoma swojej kobiecej władzy, jakąmasz i będziesz miała nad mężczyznami.Niektóre kobietypodobne do ciebie ciągnął mogą w ciągu kilku se�kund przemienić mężczyznę w chłopca.o, tak dodał,pstrykając palcami [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki