Eo Saint Pierre, Henri Bernardin de Paulo kaj Virginio

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Vidante tion Virginio kriegis kaj diris, ke tiujludoj �in terurigas.Niajn man�ojn sekvis kantoj kaj dancoj de la gejunu-loj.Virginio kantis pri la feli�o de la kampa vivado kajpri la malfeli�o de la maristoj, kiujn avareco instigas ve-turi sur furioza elemento plivole ol kulturi la teron, kiutiel sendan�ere liveras tiel multajn bona�ojn.Kelkfoje,la� la negra maniero, �i faris kun Pa�lo pantomimon.Pantomimo estas la unua homa lingvo: �in konas �iujnacioj; �i estas tiel natura, tiel esprimema, ke la blanku-loj konis �in, kiam ili vidis la negridojn ekzerci�antajn.Virginio, rememorante el la lega�oj de sia patrino la plejtu�antajn rakontojn, naive reproduktis iliajn �efajn oka-zinta�ojn.Jen, je la tamtamo de Domingo, �i montri�is43PA�LO KAJ VIRGINIOeLIBROsur la herbejo portante kru�on sur la kapo; �i timemeanta�eniris al la najbara fonto por �erpi akvon.Do-mingo kaj Mario, prezentantaj la pa�tistojn de Mediano,malhelpis, ke �i anta�enpa�u kaj �ajnis �in forpeli.Pa�loalkuris por helpo, venkis la pa�tistojn, plenigis la kru�onde Virginio kaj metante �in sur �ian kapon, li samtem-pe ornamis �in per ru�a vinkoflora krono, kiu plividigisla blankecon de �ia viza�o.Tiam, partoprenante al iliajludoj, mi prezentis Raguelon kaj mi donis al Pa�lo mianfilinon Seforon kiel edzinon.Alifoje �i prezentis la malfeli�an Ruton, kiu reiras, vid-vino kaj malri�a, en sian landon, kie �i trovi�as preska�fremda post tiel longa foresto.Domingo kaj Mario imi-tis la rikoltistojn.Virginio �ajnis postkolekti �i tie kaj tiekelkajn grenspikojn.Pa�lo, imitante patriarkan grave-con, demandis �in: tremante �i respondis liajn deman-dojn.Balda�, kortu�ita de kompato, li regalis la senkul-pan malfeli�ulinon; li plenigis la anta�tukon de Virginioper �iuspecaj proviza�oj kaj kondukis �in al ni, kvaza�anta� la urbaj maljunuloj, deklarante, ke li edzi�os kun�i, malgra� �ia malri�eco.Je tiu vido sinjorino de La Tourrememoris pri sia propra forlasi�o de �iaj parencoj, prividvini�o, la bonakcepto de Margarito, nun sekvata dela espero pri feli�a edzi�o inter iliaj gefiloj kaj �i ne po-vis deteni siajn plorojn; kaj je tiu konfuza rememoro pri44PA�LO KAJ VIRGINIOeLIBROfeli�o kaj malfeli�o, ni �iuj ver�is larmojn de doloro kaj�ojo.Tiuj dramoj estis tiel vere prezentataj, ke oni kredisesti en la siriaj a� palestinaj kampoj.La ornama�oj, ilu-minoj kaj orkestroj ta�gaj por tiu vida�o, ne mankis.Lascenejo estis ordinare vojkruci�o de arbaro, kies malfer-ma�oj formis �irka� ni multajn foliarajn arka�ojn.Ni es-tis, en la centro, �irmataj kontra� la varmeco dum la tutatago; sed kiam la suno subiris �e la horizonto, �iaj radioj,rompitaj de la arbotrunkoj, disi�is tra la ombroj de laarbaro en longaj lumaj faskoj, kiuj plej majeste elrigar-dis.Kelkfoje �ia plena disko aperis �e la fino de aleo kajfaris �in lumbrilega.La foliaro de la arboj, sube lumiga-taj de �iaj safrankoloraj radioj, brilis kvaza� topazo kajsmeraldo; iliaj muskotegitaj kaj brunaj trunkoj �ajnisfari�i kolonoj el antikva bronzo; kaj la birdoj, jam silenteforirintaj sub la malhelan foliaron por pasigi la nokton,mirantaj pro la revido de dua tagi�o, �iuj kune salutis lalumastron per miloj da kantoj.Tre ofte la nokto nin surprizis en tiuj kampaj festoj;sed la aera pureco kaj la klimata dol�eco ebligis al nidormi sub bran�a rifu�ejo, meze de la arbaroj, sen ia ajntimo pri �telistoj.La morga�an tagon, �iu reiris en siandometon kaj retrovis �in en sama stato, kiel li �in lasis.La konfido kaj la simpleco en tiu insulo tiam senkomer-45PA�LO KAJ VIRGINIOeLIBROca estis tiel grandaj, ke oni ne �losis la pordojn de mul-taj domoj kaj seruro estis kurioza�o por multaj kreoloj.Sed en la jaro ekzistis por Pa�lo kaj Virginio grand-festaj tagoj: tio estis la datrevenoj de iliaj patrinoj.Laanta�an tagon, Virginio ne forgesis knedi kaj baki ku-kojn el tritika faruno, kaj �i sendis ilin al malri�aj blan-kaj familioj, naskitaj en la insulo; �i tiuj neniam man�ise�ropan panon kaj sen helpo de la negroj, ili estis devi-gataj sin nutri je manihoto meze de la arbaroj; kaj porelporti la malri�econ, ili havis nek la malspritecon, kiuakompanas sklavecon, nek la kura�on, kiu venas debonedukiteco.Tiuj kukoj estis la solaj donacoj, kiujnpovis fari Virginio el la superfluo de la lo�ejo; sed �i al-donis al tio afablecon, kiu faris ilin grandvaloraj [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki