Adrian G. Gilbert Magowie. Trzej królowie nauczycielami Jezusa

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Oprócz tegobył porównywany z żydowskim prorokiem Enochem, który mimo że w Biblii mówi się o nim mało, jedynie jako o ojcu Matuzalema i o tym, że kroczył z Bogiem był znany Ojcom Kościoła z apokryfów.Rzeczywiście, jak wiemy ze zwojów znad Morza Martwego, Księga Enochacieszyła się wielkim poważaniem esseńczyków w czasach Jezusa.Cosimo był przekonany słusznie czy też niesłusznie że ma w rękachzaginione dzieło tak czcigodnego mędrca, którego w dodatku dzieliło od Adama zaledwie siedem pokoleń.Nic więc dziwnego, że najszybciejjak mógł, rozkazał Ficino zabrać się za tłumaczenie.W ówczesnej hierarchii wartości dzieło Hermesa, zwanego również Thotem, autożsamionego z Enochem, było cenniejsze nie tylko od pism Platona, ale też Mojżesza, a nawet Abrahama.Chociaż dzisiaj mało kto chyba starałby się dowodzić, że Hermetica 4 są rzeczywiście aż tak starożytne, niemniej są one z pewnościądokumentami niezwykłymi.Ich ogromny wpływ na umysłowość renesansu nie ulega wątpliwości, a głębi uczuć w ich wyrażonych niedorównują dzieła żadnej innej starożytnej filozofii.Bez wątpienia pisma hermetyczne, takie jak Asklepios, którego Cosimo już posiadał włacińskim przekładzie, czy Kore Kasmu, część innego zbioru tekstów hermetycznych, zatytułowanego Stobaios, były obowiązkowąlekturą w szkole ezoterycznej podobnej do tej, której Gurdjieff szukał pod koniec XIX stulecia.Stary Cosimo mógł jeszcze przeczytać wczesne brudnopisy łacińskiego przekładu Corpus Hermeticum, dokonanego przez Ficino, zanimumarł w 1464 roku.Ale entuzjazm starego Medyceusza zapocżątkował odrodzenie hermetyzmu, co wywarło potężny wpływ na rozwójrenesansu, który ogarnął już nie tylko Florencję, ale całe Włochy.Nowe tłumaczenie, opublikowane w 1471 roku, zostało powitane zentuzjazmem przez młodych platończyków z akademii florenckiej, takich jak Pico delta Mirandola, który połączył nauki Hermesa z ideami chrześcijańskiej kabały 5 , aby stworzyć nową okultystyczną filozofię, czy też magię.Tajemny nurt okultyzmu, problem dogłębnie badanyfile:///F|/ksi%B9%BFki%20posegrgowane/G/Gilbert%20Ad.20Trzej%20kr%F3lowie%20nauczycielami%20Je/456-04.htm (3 z 9) [2008-09-25 23:52:11]456 - "Magowie.Trzej królowie nauczycielami Jezusa" - Adrian G.Gilbertprzez wybitnego historyka, Frances Yates, miał związek zarówno ze sztuką, jak i nauką w XVI, XVII i XVIII wieku.Astrologia, która podobnie jak dzisiaj przeżywała jeden ze swoich okresów świetności, była językiem okultystycznej filozofii.Rozwinęła sięcała nauka o powiązaniach: roślin kojarzonych z naturalną magią , ziół, kamieni, symboli i charakterów z planetami.Idee te były publikowaneotwarcie w książkach pisanych przez magów, takich jak Cornelius Agrippa czy doktor John Dee, a z drugiej strony utworzyły podstawysubtelnego języka artystycznych aluzji.Na przykład trzy tańczące gracje, które możemy zobaczyć na obrazie Botticellego Wiosna,przedstawiają korzystne wpływy Słońca i planet: Jowisza i Wenus 6.Najbardziej chyba znanym ze wszystkich dokumentów hermetycznychjest krótki, tajemniczy tekst, zatytułowany: Szmaragdowa tablica Hermesa Trismegistosa, który prezentuje w skrócie hermetycznąfilozofię w powiązaniu z alchemią.Zaczyna się on słowami:Prawda bez oszustwa, pewna i najprawdziwsza.To, co jest w dole, jest podobne do tego, co jest w górze, a to, co jest w górze, jest podobnedo tego, co jest w dole, jako spełnienie cudów jednej rzeczy.Według Uspienskiego Gurdjieff często wspominał o tym dokumencie na zebraniach swoich grup w Petersburgu i Moskwie.Lubił cytować innywers, dotyczący alchemii filozoficznej Powinniście oddzielić ziemię od ognia, subtelne od wulgarnego jako podstawę swoich własnychnauk.Tak więc Gurdjieff był w bardzo dosłownym znaczeniu człowiekiem renesansu , kontynuatorem tradycji Ficino i Pico della Mirandoli.Nie trzeba chyba mówić, że ponowne odkrycie filozofii hermetycznej i związanych z nią nauk magicznych: astrologii, numerologii ijasnowidzenia nie wszystkim poszło w smak.Chociaż były tolerowane za pontyfikatu papieży Leona X i Klemensa VII, wnuków Cosimo,wykształconych we florenckiej akademii, nie brakowało też ich przeciwników.Giordano Bruno, były dominikanin i misjonarz ruchuhermetycznego, podjął zbyt ryzykowną grę polityczną i teologiczną.Gdyby został w Niemczech albo Anglii, gdzie miał przyjaciół i gdzie niesięgały ręce inkwizycji, mógłby uniknąć prześladowań; jednak w 1591 roku popełnił fatalny błąd i powrócił do Włoch.W ciągu zaledwie rokuzostał zadenuncjowany inkwizycji przez swojego dawnego sympatyka, który podejrzewał go o zdradzieckie związki z Henrykiem z Nawarry królem Francji, niegdyś protestantem i uwięziony w Wenecji.Kościół katolicki ciągle nie mógł przeboleć dyshonoru, jakim była dla niego reformacja, a przy tym zdał sobie sprawę, że nie jest w staniezmusić owieczek z północy Europy, aby powróciły do stada.Klęska zadana hiszpańskiej armadzie przez Anglików w 1588 roku i wzrost rolidynastii nawarskiej we Francji poważnie zagroziły władzy papieży nad samą Italią [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki