Antoni Ferdynand Ossendowski Lenin

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.�andarm zaSmia� si� cicho i szepn��. Jest to cela naturalnej Smierci! Zara�ona wszelkiemi mo�liwemi chorobami: g�odowyi plamisty dur, gruxlica, skorbut, cholera, nosacizna, nawet, zdaje si�, d�uma.Wszystko tozast�puje nam katów i oszcz�dza pracy.Mr� tu ludziska, jak muchy.MieSci si� tam stu wi�x-niów, a komplet zmieniamy gruntownie co tydzie�.Znowu si� zaSmia�. Rozniesienie epidemj� po mieScie! rzek� surowym g�osem Lenin. To przewidziane! zaprzeczy� Fedorenko. O, my znamy si� na higjenie! Codzie�rano.zreszt�, uwi�zieni nie wiedz�, czy to ranek, czy dzie�, czy noc, bo jest to ciemnica,gdzie si� pali jedyna ma�a lampka elektryczna, wsuwamy skrzyni� drewnian�.Wi�xnio-wie sk�adaj� do niej cia�a umar�ych; Chi�czycy zalewaj� odrazu wapnem, zabijaj� skrzyni�deskami i wywo�� za miasto, gdzie wrzucaj� do rowów, równie� nape�nionych wapnem.�adne niebezpiecze�stwo nie grozi Bia�okamiennej Moskwie!Z innych cel dochodzi�y krzyki, p�acz i j�ki ludzi. Szalej� z rozpaczy! uSmiechn�� si� Dzier�y�ski. J�cz� z g�odu, bo to dobry sposóbna wzbudzenie szczeroSci w zeznaniach!KtoS dobija� si� do zamkni�tych drzwi i dzikim g�osem wy�: Kaci! B�dxcie przekl�ci.Oprawcy!.Pi�! Pi�!. Ach! zawo�a� Fedorenko. To, Sledziowcy !Lenin zwróci� ku mówi�cemu blad� twarz. Niektórych karmimy tylko bardzo s�onemi Sledziami, nie daj�c im ani kropli wody.Dr�-czy ich pragnienie, wi�c z�orzecz�! Tacy albo trac� zmys�y, albo wpadaj� w omdlenie.Pierw-szych przeznacza�y na wydatki , drugim obiecujemy du�o zimnej, czystej wody.Cha!Cha! Niechybny to Srodek! Staj� si� pokorni jak jagni�ta.Lenin milcza�, a Fedorenko, widz�c w tem niem� pochwa��, prawi� dalej: Mamy lokale, gdzie zamkni�ci s� ludzie, którym nie pozwalamy spa� i doprowadzamytem do ob��du lub zezna�.W innych znów dzia�amy na upartych moralnym biczem.S�ysz�oni, �e w s�siedniej celi torturuj� ich �ony lub dzieci.Lecz to wszystko dla najbardziej za-twardzia�ych! Takich mamy nie du�o.najcz�Sciej wystarcza nastraszy� par� razy tem, �e s�ju� prowadzeni na stracenie.Zaczynaj� Spiewa� wszystko, co wiedz�.!Fedorenko pobieg� naprzód i otworzy� drzwi.231Weszli do sporej sali, o �ukowatych sklepieniach, oSwietlonej kilkoma jasnemi lampami.W k�cie sta�o biurko i dwa taburety.Na murach pozbawionych okien, widnia�y bryzgi i czarne strugi skrzep�ej, w�artej w ce-mentowy tynk krwi.Dzier�y�ski usiad� przy stole, posun�wszy drugi taburet w stron� Lenina.Chuda, zaciek�a twarz, gorej�co, bezsenne oczy i trz�s�ce si� palce Dzier�y�skiego prze-ra�a�y Lenina.Przygl�da� si� z l�kiem xrenicom nieruchomym i co chwila opadaj�cym po-wiekom, spostrzeg� straszliw� zaci�toS� i bezmySlne okrucie�stwo krzywi�cych si� ust, nieznaj�cych Smiechu. Torquemada Sredniowieczny inkwizytor, czy kat rewolucji paryskiej, Fouquier Tinvil-le? przysz�a Leninowi do g�owy mySl nag�a i dr�cz�ca.Zdawa�o mu si�, �e coS nader wa�nego zale�y od prawid�owej odpowiedzi na to pytanie.Fedorenko krzykn�� do �o�nierza, stoj�cego przy wejSciu: Biegnijcie po Marj� Aleksandrówn�! Niech si� Spieszy!Lenin nagle si� skrzywi� prawie boleSnie. Nazywajcie, towarzysze, t� agentk� swoj� jakoS inaczej, nie.Marj� Aleksandrówn�.szepn�� i nagle zmru�y� oczy skoSne ze wSciek�oSci�, gotow� wybuchn�� z ca�� si��. Dlaczego? spytali ze zdziwieniem Towarzyszka �opatina jest akuszerk� i wySwiad-cza nam niepospolite przys�ugi w s�dowych procesach kobiet.Lenin, zaciskaj�c pi�Sci, sykn��: Dlatego, �e:Urwa� nagle.USwiadomi� sobie, �e serce mu si� zbuntowa�o przeciwko czerwonej, oty�ejagentce, oSmielaj�cej si� nosi� imi� jego matki, zmar�ej przed czterema laty, samotnej, wiecz-nie stroskanej staruszki. Dlatego, �e. powtórzy� i spostrzeg� w tej chwili szydercze b�yski w zimnych oczachby�ego �andarma.Pohamowa� si� gwa�townie i uSmiechn�� si� chytrze, Strzepn�� palcamii doko�czy� g�osem beztroskim: Ech drobiazg! Wprost imi� to nasun�o mi pewne wspomnienia, nie licuj�ce z tak nie-urodziw� osob�, jak obywatelka �opatina.Ale to bagatela! Nie zwracajcie na to uwagi, to-warzysze!Rmia� si� weso�o, niewymuszenie, powtarzaj�c: Jak Marja Aleksandrówna, to niech b�dzie Marja Aleksandrówna!Nie chcia�, nie mia� prawa pokaza� nagle ogarniaj�cych go uczu� i s�aboSci przed tymiludxmi, trzymaj�cymi wysoko sztandar dyktatury proletarjatu i opuszczaj�cymi pi�S� jego nag�owy wrogów.Rmia� si� wi�c, czuj�c jednak, �e spokój i równowaga nie powracaj�.GdzieS g��bokow piersi podnosi� si� drobny dreszczyk, wzmaga� si�, pot�nia� i wstrz�sa� ca�em cia�emz tak� si��, �e a� g�owa dr�a�a i kurczy�y si� barki szerokie.Do sali wpad�a gromada Chi�czyków.Krzyczeli chrapliwemi g�osami, szczerzyli �ó�tez�by, krzywili dzikie, ciemne twarze.Po nich wesz�o czterech dozorców, prowadz�c blad�, s�aniaj�c� si� Dor� Frumkin.Pozosta�a naga, lecz nie usi�owa�a nawet zas�oni� nagoSci swojej ramionami.R�ce by�yopuszczone bezsilnie.Tylko oczy ukry�a pod powiekami i d�ugiemi rz�sami czarnemi.Za ni�wSlizgn�a si� okr�g�a, jak kula, Marja Aleksandrówna.232Oskar�on� postawiono przed sto�em s�dziów.M�czyxni ogarniali wzrokiem natchnion� twarz i pi�kne, budz�ce zachwyt kszta�ty�ydowskiej dziewczyny.Lenin z zapartym oddechem patrzy� na to bia�e cia�o i mySl� bieg� wstecz, ku tym dniom,gdy zachwycony sta� przed marmurowemi pos�gami mistrzów w Luwrze, Drexnie, Mona-chjum [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki