Byatt Antonia Susan Opętanie

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Droga Panno LaMotte.Nie zabraniasz mi pisać do siebie.Dziękuję.I nawet nie czynisz mi zbytnich wyrzutów z tytułu wykrętnejmowy i konszachtów z siłą nieczystą Dziękuję za to również.A więc, na razie, dość o tych niemiłych sprawach.Z wielką przykrością słyszę, żeś niezdrowa.Niepodobna, by ta łagodna, wiosenna pogoda lub moje listy,pisane przecież najżyczliwiej - choć na swój sposób natrętne - miały na Ciebie tak niefortunny wpływ, toteżzmuszony jestem podejrzewać o to wymowę Twego natchnionego Kwakra; owe telluryczne warunki magnetycz-nych mediów i obserwacje na temat Utwardzenia bawią mnie tak właśnie, jak miałaś nadzieję.RLMoże jemu uda się przywołać tę moc, która spłaszczy twardy krąg świata"*? I ten mistrzowski brak lo-giki - czyż nie? - kiedy oskarżając Epokę Materializmu, powołuje się następnie na całkowicie materialną du-chowość.Nie wiedziałem, że wychodzisz tak chętnie i często.Właściwie - w myśli widziałem Cię ukrytą za baryka-dą ładnych drzwi wejściowych, które wyobrażam sobie - albowiem nie umiem być szczęśliwy, nie używając wy-obrazni - jako tonące w gęstwie róż i pnączy.Co byś rzekła, gdybym wyraził przemożne pragnienie usłyszeniana własne uszy owego rozumnego Kwakra? Możesz mi wzbraniać sandwiczów z ogórkiem, ale nie pokarmuduchowego.Nie, nie obawiaj się - nic takiego nie zrobię - nie narażę naszej przyjazni na szwank.Co się tyczy stukań i pukań - jak dotąd, niezbyt mnie interesowały.Inaczej niż niektórzy, powodowaniprzekonaniem religijnym bądz sceptycyzmem, nie jestem przekonany, że zjawiska te są niczym - niczym, którejest emanacją ludzkiej słabości i łatwowierności oraz silnego pragnienia wiary w obecność kochanych, bardzowytęsknionych nieobecnych, jakie wszyscy niekiedy odczuwamy.Podoba mi się dowierzać Paracelsusowi , któ-ry powiada nam, że pomniejsze duchy, skazane na zamieszkiwanie obszarów powietrznych, nieustannie błąkająsię po ziemi i czasem, w drodze wyjątku, możemy je ujrzeć bądz usłyszeć, gdy wiatr sprzyja lub załamie sięświatło.(Jestem również przekonany, że Oszustwo - możliwe i prawdopodobne - tłumaczy wiele.Prędzej uwie-rzę w zdolności prestidigitatorskie D.D.Home'a niż w to, że otworzył się przed nim świat ducha).Skoro już mowa o Paracelsusie, przychodzi mi na myśl, że w jego księgach Meluzyna jest takim właśnieDuchem - czy znasz ten ustęp? Na pewno, lecz przepisuję go tutaj, jest bowiem bardzo ciekawy - i jeszcze abyzapytać, czy taki jest kształt Twojego zainteresowania Wróżką, czy też bardziej zaciekawiła Cię jej szlachetnaskłonność do wznoszenia zamków - o czym wspomniałaś, o ile pamiętam?Meluzyny to córy królów, pogrążone w rozpaczy z racji swoich grzechów.Porwane przez Szatana, przy-brały postać zjaw, złych duchów, ohydnych upiorów i przerazliwych monstrów.Wedle ogólnego przekonaniapozbawione są rozumnej duszy i żyją w fantastycznych ciałach, karmiąc się jeno żywiołami, wraz z którymiprzepadną na Sądzie Ostatecznym, jeżeli nie uda się im poślubić człowieka; natomiast związki z ludzmi pozwa-lają im umrzeć śmiercią naturalną jeżeli w małżeństwie żyły naturalnym życiem.Uważa się, iż zjawy owe naj-więcej przebywają na pustyniach, w lasach, w ruinach i grobach, w pustych kryptach i na morskim brzegu.* William Szekspir, Król Lir", III.2, przeł.Józef Paszkowski (przyp.tłum.).** Paracelsus, właśc.Philippus Aureolus Bombastus von Hochenheim (1493-1541), przyrodnik, teolog,filozof i alchemik niemiecki (przyp.tłum.).A teraz powiedz, proszę, jakże Ci idzie praca? Za Twoją wielkoduszną zachętą rozwodziłem się - naderegoistycznie - o moim Ragnar�ku" i D�j� vu" - ale o Meluzynie - oprócz wzmianki, że nie byłabyś przeciwnapisaniu o niej - nie padło ani jedno słowo.A przecież to ona dała początek tej korespondencji.Zda się, pamię-tam każde słówko naszej jedynej rozmowy - pamiętam twarz Twoją lekko odwróconą lecz stanowczą - pamię-tam, z jakim uczuciem mówiłaś o %7łyciu Języka - czy wspomnisz jeszcze to określenie? Zacząłem tak zwyczajnieuprzejmie - Ty zaś powiedziałaś, że masz nadzieję stworzyć długi poemat o Meluzynie - spojrzeniem wyzywającRLmnie, bym ośmielił się zakwestionować ten projekt - jakbym mógł czy chciał - j a zaś zapytałem, czy poemat ównapisany będzie wierszem spencerowskim czy białym, czy też innym metrum - i nagle przemówiłaś - o potędzewiersza i życiu Języka - i całkiem zapomniałaś wyglądać na speszoną lub nieśmiałą zamiast tego jawiąc się -wybacz - wspaniałą - to był moment, który niełatwo zapomnę, póki umysł mi służy [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki