Coulter Catherine Diablica

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Krzyknął głośno i wyciągnął ku niemuramiona.Bracia rzucili się sobie w objęcia, poklepującsię po plecach i mówiąc jeden przez drugiego.- Widzę, że śmierć wplotła srebrne pasemkaw twoje włosy, Hamilu.Domyślam się, że to nie mojemodlitwy cię ocaliły, a raczej twój upór.- A ty, bracie, ogołociłeś mój skarbiec?- Wróciłeś w samą porę, żeby mnie przed tym po�wstrzymać!- Lella! Jak ona się czuje?- Dobrze, ale jest strasznie smutna.Twój syn jestpiękny, Hamilu.- %7łycie - powiedział Hamil, oddychając ciężko -jest zaskakujące.Widzisz, przywiodłem brata tej kobie�ty, by wyrwał ją z twoich rąk.Zapewniał mnie, że żadenmężczyzna nie może jej posiąść.To ponoć istna diablica.- To prawda - powiedział Kamal, odwracając sięz uśmiechem do Arabelli.- Chodz, bracie, i poznajmoją przyszłą żonę.337- %7łonę! Na Boga.Zaledwie przez tydzień sprawi�łeś, że ta kobieta je ci z ręki?- Adamie - wtrąciła się dziewczyna - co ty na�opowiadałeś Hamilowi?- Tylko prawdę, Bello, tylko prawdę.Co miał namyśli Kamal, mówiąc o żonie?- Chcę poznać Hamila.Kamal już nie będzie władcą Oranu, pomyślała.Był wolny.A jeśli nie zechce wyjechać? Opanowałasię.Jej życie przez ostatni tydzień tak bardzo się po�plątało, że jeszcze jedna komplikacja przyprawiała jąo zawrót głowy.- Lady Arabella, jak sądzę - odezwał się Hamil,przyglądając się jej pięknej twarzy.Jej męskie ubranie było wymięte, brudne i zaduże.- Wiele o tobie słyszałam od Kamala.Wyglądaszbardzo groznie - powiedziała.Hamil potrząsnął głową.- Do usług, moja pani - powiedział i skłonił sięjej nisko.Dopiero wtedy usłyszał pomruk wśród ludziKamala.Odwrócił się i uniósł dłoń.- Wróciłem doziemi mojego ojca - powiedział.- Uczcijmy to, zanimpojedziemy do Oranu.- Kamalu - powiedziała Arabella, ciągnąc go zarękaw - to mój brat, Adam.Dwóch mężczyzn przyglądało się sobie uważnie.Wreszcie Adam odezwał się do siostry:- Czy chcesz poślubić tego mężczyznę, Bello?- Oczywiście.Ty też byś chciał, Adamie, gdybyśbył kobietą.Adam spojrzał siostrze w oczy i uświadomił sobie,że nie była tą samą dziewczyną, którą znał w Neapo�lu.Zmieniła się; była kobietą.Co u diabła, pomyślał,zrobi ich ojciec? Odchrząknął.338- Mam dla ciebie jeszcze jedną niespodziankę,Bello.- Odwrócił się i machnął dłonią do drobnej po�staci na koniu.- Chodz tu, Rayno.- Rayna! - Arabella zaczęła się śmiać.- Och, Ka-malu, mój brat wreszcie spotkał swoją połówkę! Ray�no, moja nieśmiała Rayno!- Ha! - odezwał się Adam.- Od kiedy ją spotka�łem, mam tylko same kłopoty.Wkradła się na pokładstatku, żeby cię ratować, siostrzyczko.Dziewczęta rzuciły się sobie w objęcia, śmiejąc sięi płacząc na przemian.- Kobiety - odezwał się Hamil, potrząsając głową.Rayna, podobnie jak Arabella, miała na sobie mę�skie ubranie.- Tak się o ciebie bałam, Bello.- Rayna pogła�skała przyjaciółkę po ramieniu.- Adam ciągle mi po�wtarzał, że nic ci nie będzie.- A ty, Rayno, opuściłaś dom ojca?- Tak.Obawiam się, że będzie na mnie wściekły.Nie wydawała się zbytnio przejęta.Hamil zwrócił się do brata:- Musimy porozmawiać, Kamalu.Muszę ci wieleopowiedzieć i o wielu rzeczach musimy zdecydować.Kamal pokiwał głową i ruszył w stronę oleandrówrosnących nieopodal.Usłyszał, jak Rayna mówi doArabelli:- On wygląda jak wiking, Bello!- To prawda - odparła Arabella z łobuzerskimuśmiechem.- Ta kobieta, lady Arabella - powiedział w zamyśle�niu Hamil do Kamala.- Czy naprawdę chcesz ją mieć?- Tak - odezwał się Kamal.- A ty, bracie, właśniemi ją dajesz?Hamil pokiwał głową.Pózniej o tym porozmawia�ją, a teraz.339Usiedli pod niedużym oleandrem.- Powiedz mi, co się stało, Hamilu - poprosił Kamal.Wysłuchał opowieści o burzy, nasłanych morder�cach, o Antonio i Rii, i miesiącach, które spędził naSardynii.- Gdy odzyskałem siły, ruszyłem do Cagliari.Od�kryłem, że wróciłeś do Algieru i zająłeś moje miejsce.- Zamilkł na chwilę, patrząc na ludzi przywiązującychkonie.- Odkrycie, kto mnie zdradził, zajęło mi zaled�wie miesiąc.Kamal siedział bez ruchu.Przepełnionym bólemgłosem, powiedział:- Moja matka.- Tak.Przykro mi.- Pewnie niedługo wróci do Oranu.- Zamilkł nachwilę.- Moja matka przysłała mi Arabellę.Hamil pokiwał głową.- Lord St.Ives, Adam Welles, wiele mi powie�dział.Obawiam się, Kamalu, że twoja matka uplotłasieć intryg, której możemy nigdy nie rozwikłać.- Dlaczego? Dlaczego to zrobiła, Hamilu?Hamil wyczuł cierpienie w głosie brata i szukał ja�kiegoś usprawiedliwienia.- Doświadczyła wiele złego w haremie mojego oj�ca.Nie myśli jak muzułmańskie kobiety.Musiała nie�nawidzić swojego więzienia i naszego ojca.- I hrabiego Clare? Czy jest takim draniem, ja�kim mi go przedstawiła?- Co ci powiedziała? To kawałek układanki, któ�rego nie znał Adam Welles.- Hamil słuchał w skupie�niu, a potem powiedział cicho:- Jej rozczarowanie ją zmieniło.Nie wiem, jakznalazła się u mojego ojca.Byłem wtedy dzieckiem.Ale hrabia Clare.- Zamilkł na moment, a potemszybko dodał: - Jest mężczyzną, nie tchórzem.Gdyby340miał zabić, zrobiłby to od razu, a nie wymyślałby ja�kiegoś podstępnego planu.Sądzę, że jego syn, Adam,jest do niego bardzo podobny, a on jest człowiekiemhonoru.- Odnosi się to również do jego córki.- Czy wziąłeś ją do łoża?- Tak, i uczynię z niej swoją żonę.Jest błyskotli�wa, dumna i lojalna.Gdy bracia wrócili do obozowiska, Hamil śmiałsię z opowieści o poczynaniach Arabelli.- Jej bratem, Adamem - odezwał się Hamil -również zawładnęła taka dziewczyna.Hrabiego spo�tkają dwie niespodzianki.- Tak - powiedział Kamal.- To prawda.- Sądzę, Kamalu, że jestem dumny z mojej Lellii.mojego syna.ROZDZI AA 28Arabella przez chwilę przyglądała się Hamilowiw skupieniu, a potem spytała:- Dlaczego nie wróciłeś prosto do pałacu po po�wrocie do Oranu?Kobieta bez welonu, kobieta, która patrzyła męż�czyznie prosto w oczy.Jak Ria, pomyślał Hamili uśmiechnął się.- Musiałem wiedzieć, czy Kamal miał coś wspól�nego z tą zdradą.Jeden z moich ludzi dowiedział się,że opuścił miasto razem z tobą.Ulżyło mi, bo chcia�łem z nim porozmawiać na osobności.- To rozsądne - powiedziała Arabella, i Hamil,któremu nie przyszłoby do głowy pytać kobietę czy sięz nim zgadza, rozbawiony, potrząsnął głową.Arabella341odwróciła się nieznacznie w siodle i uśmiechnęła doRayny, która rozmawiała z Kamalem.- Kamal cierpi- ciągnęła.- Wiedziałam, że jego matka była.niezbytmiłą osobą, ale jak mogłam oczekiwać, że on mi uwie�rzy? Wiesz, to dziwne.Chociaż mnie porwała i przy�słała tutaj, czasami miałam wrażenie, że mnie lubi.Hamil, który nie miał pojęcia, jak postępowaćz matką Kamala, tylko pokiwał głową [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki