Desmarquet Michel Misja

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Masowa emigracja z Bakaratini nie byłaby w staniesię na Marsie wyżywić.Poza tym planeta nie przypadła im do gustu. Tak oto dwa statki skierowały się na Ziemię.Najpierw wylądowałytam, gdzie znajduje się obecnie Australia.Muszę wyjaśnić, że w tamtych Pierwszy człowiek na Ziemi 37czasach Australia, Nowa Gwinea, Indonezja i Malezja były częścią jednegokontynentu.W miejscu gdzie obecnie leży Tajlandia znajdowała sięcieśnina o szerokości około 300 kilometrów. Wewnątrz Australii było wówczas morze, do którego dopływało kilkadużych rzek.Ciekawa, urozmaicona fauna i flora bujnie się tam rozwijały.Biorąc pod uwagę wszystkie te czynniki, astronauci wybrali właśnie tenkontynent na ich pierwszą bazę imigracyjną. Dla ścisłości muszę dodać, że czarna rasa wybrała Australię a żółta rasazamieszkała tam, gdzie obecnie jest Birma; kraj obfitujący w zwierzynę iroślinność.Rasa żółta zorganizowała bazy na wybrzeżu przy ZatoceBengalskiej, podczas gdy czarni zbudowali swoją pierwszą bazę na brzeguMorza Wewnętrznego w Australii.Dalsze bazy powstały pózniej na terenienależącym obecnie do Nowej Gwinei. Ich statki kosmiczne potrafiły się poruszać z szybkością większą odprędkości światła i zajęło im około 50 waszych ziemskich lat, by przywiezć3,600,000 czarnych i tę samą liczbę przedstawicieli żółtej rasy na Ziemię.Zwiadczy to o doskonałym zrozumieniu i doskonałym powiązaniupomiędzy dwoma rasami, które postanowiły przetrwać na nowej planecie iżyć w pokoju.Za obustronnym porozumieniem starzy i niedołężnipozostali na Bakaratini. Bakaratinianie zbadali dokładnie całą planetę Ziemię zanim założyli tuswe bazy i byli absolutnie przekonani, że przed ich przybyciem nie istniałtu żaden ślad istot ludzkich.Zdarzało im się często, że myśleli, iż odkryliludzką formę życia, ale po dokładniejszym zbadaniu okazywało się, że byłto tylko gatunek dużych małp. Grawitacja na Ziemi była znacznie silniejsza niż na ich planecie ipoczątkowo było to dla nich niewygodne, ale w końcu obydwie rasyprzystosowały się do tego bardzo dobrze. Do budowy miast i fabryk używali pewnych niezwykle lekkich azarazem bardzo wytrzymałych materiałów, które przywiezli z Bakaratini. Nie powiedziałam jeszcze, że wówczas przez Australię przechodziłrównik.Ziemia obracała się wokół innej osi - pełen obrót zajmował jej 30godzin i 12 minut a okrążenie słońca 280 takich dni.Klimat równikowy niebył wówczas taki jak dziś.Powietrze było bardziej wilgotne, atmosferaZiemi od tego czasu uległa zmianie. Stada olbrzymich zebr wędrowały przez kraj w towarzystwieolbrzymich jadalnych ptaków, które nazywano 'dodo', bardzo dużychjaguarów a także innych ptaków mierzących prawie cztery metrywysokości, które teraz nazywacie Dinornis.W niektórych rzekach żyłykrokodyle dochodzące do 15 metrów długości i węże o długości 25 do 30metrów.Od czasu do czasu żywiły się one nowymi przybyszami. Flora i fauna na Ziemi była w większości zupełnie inna niż naBakaratini - zarówno pod względem odżywczym jak i ekologicznym. Pierwszy człowiek na Ziemi 38Zakładano liczne eksperymentalne farmy usiłując zaaklimatyzować takierośliny jak słonecznik, kukurydzę, pszenicę, proso, tapiokę i inne. Rośliny te albo nie istniały na Ziemi w ogóle albo występowały wformie pierwotnej, tak prymitywnej, że nie nadawały się do spożycia.Przywieziono także kozy i kangury, ponieważ imigranci byli do nichprzywyczajeni i na poprzedniej planecie spożywali ich mięso w dużychilościach.Bardzo chcieli hodować na Ziemi kangury pomimo dużychtrudności, jakie napotykali by je zaaklimatyzować.Pasza dla nich stanowiłajeden z głównych problemów.Na Bakaratini kangury żywiły się doskonałą,wytrzymałą na warunki środowiska trawą zwaną arilu, której zupełnie nieznano na Ziemi.Ilekroć Bakaratinianie próbowali ją hodować, ginęłaatakowana przez miliony mikroskopijnych grzybków.Doszło do tego, żekangury były karmione, że tak powiem, z ręki przez kilka dziesięcioleci, ażprzystosowały się stopniowo do trawy ziemskiej. Czarna rasa była bardzo wytrwała i w końcu udało im się wyhodowaćpodobną trawę, ale zajęło to wiele czasu zanim nowa pasza zaczęławystarczać kangurom w zupełności.Znacznie pózniej niektóre rośliny arilusię przyjęły.Ponieważ nie było dużo zwierząt, które by je jadły, stopniowozaczęły się szerzyć po całej Australii.Istnieją one wciąż pod botanicznąnazwą xanthorrhoea.Potocznie mówi się na nie 'czarne chłopaki'. Trawa ta na Ziemi rośnie wyższa i grubsza niż na Bakaratini, ale jest toczęsto spotykane zjawisko, gdy jakiś gatunek sprowadza się z innychplanet.Roślina ta jest obecnie jedną z rzadkich pozostałości z tamtychodległych czasów.Występuje ona tylko na terenie Australii razem zkangurami i świadczy to o tym, że Bakaratinianie długo przebywali w tejczęści planety zanim zaczęli szukać innych miejsc dla swoich kolonii.Wyjaśnię ci to za chwilę, ale najpierw chciałam powiedzieć żeprzytoczyłam przykład kangurów i xanthorrhoea, abyś mógł lepiej zrozumiećjakie problemy adaptacji ci ludzie musieli pokonać; oczywiście ten przykładto tylko jeden z wielu. Jak już mówiłam, żółta rasa osiedliła się w głębi lądu przy ZatoceBengalskiej.Najwięcej ludzi było w Birmie, gdzie również pozakładalimiasta i eksperymentalne farmy.Interesując się głownie roślinamisprowadzili z Bakaratinini między innymi kapustę, sałatę, pietruszkę,pasternak i kolender.Z drzew owocowych przywiezli wiśnię, banany ipomarańcze.Te ostatnie nie chciały się przyjąć z powodu klimatu, którybył chłodniejszy niż obecnie.Przekazali więc te drzewa czarnym, którzybardzo dobrze sobie z nimi poradzili. W podobny sposób żółtej rasie znacznie lepiej udało się uprawiaćpszenicę.Pszenica z Bakaratini wydawała olbrzymie ziarna mniej więcejwielkości ziarna kawy z kłosami dochodzącymi do 40 centymetrówdługości [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki