H028. Simmons Deborah Dandys i Jane

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- Kiedy będziesz z nią rozmawiać, przypomnij jej, żeby załatwiładodatkową pomoc ze wsi.- Sacre bleu! Milordzie, nie chce pan chyba powiedzieć, że mamytutaj zamieszkać? - spytał Antoine ze zgrozą.Anula & ponaousladansc- Czemu nie? - Raleigh uśmiechnął się krzywo.- Ja już tu mieszkam.A teraz, ponieważ moje.hmm.śniadanie i tak już wystygło, wybiorę sięosobiście do wsi na spotkanie z administratorem moich dóbr.O ile,naturalnie, uda mi się znalezć wyjście z tego domu.Antoine, który najwyrazniej wciąż jeszcze nie doszedł do siebie, wmilczeniu skinął głową i pokazał kierunek wyjścia.- Milady, czy zechce mi pani towarzyszyć? - spytał Raleigh,podchodząc z ukłonem do Jane.Przez chwilę nie zdawała sobie sprawy, że mówi do niej, dopiero pochwili uprzytomniła sobie, że wobec służby, przynajmniej nominalnie, byławicehrabiną.Wstała, potrząsając głową.- Chciałabym zająć się domem - oświadczyła.- Zająć się domem? - powtórzył Raleigh oszołomiony.Bez dalszych wyjaśnień wzięła go pod ramię.- Chętnie odprowadzę cię do wyjścia - powiedziała.Po chwiliwahania Raleigh ruszył przed siebie.Jane z przyjemnością szła u jego boku.Jego ramię pod suknem surduta wydawało się silne i ciepłe.Walczyła zesobą, żeby go nie pogłaskać.Powstrzymywał ją tylko lęk, że mąż ofuknie jąo zagniecenie materiału.Raleigh pokręcił głową na widok otaczającego ichkurzu i bałaganu.- Może administrator wskaże mi jakiś lepszy zajazd i będziemy moglizabrać się stąd przed nocą - rzekł.- Nie! Dlaczego? - zaniepokoiła się Jane.- Dlaczego? Choćby z powodu jedzenia i spania.To chyba wystarczy- oświadczył cierpko Raleigh.- Ale jak ja będę mogła obejrzeć dokładnie dom, skoro nie będziemyw nim mieszkać? - zaprotestowała.Anula & ponaousladansc- A cóż tu jest do oglądania? Wszystkie pokoje są jednakowo brudne izagracone.Ten dom to rudera, którą należałoby puścić z dymem!Jane, nie wiadomo czemu, bardzo zirytowała opinia Raleigha na tematCraven Hall.Wyszarpnęła rękę spod jego pachy i wskazała na stertyksiążek, papierów i skrzyń.- Przecież tutaj może być coś wartościowego.Nie zamierzasz chybatego wszystkiego wyrzucać?Raleigh podszedł do masywnego stołu zawalonego mnóstwemrupieci.Zdmuchnął pył z grzbietu książki, po czym z grymasem niesmakuna twarzy podniósł coś w dwóch palcach.Jane zobaczyła, że trzyma starąrękawiczkę.- Jedyne, co możesz tu znalezć, to więcej tego rodzaju obiektów plusrachunki, długi, ewentualnie rodzinę wiewiórek, która uwiła sobie gniazdopod meblami.- Schylił się i ostrożnie zlustrował ciemności pod stołem.Chociaż w domu było chłodno, Jane poczuła, że na czoło wystąpił jejpot.Co zrobić, żeby Raleigh ją zrozumiał, skoro sama nie wiedziała,dlaczego to wszystko jest takie dla niej ważne? Powinna zbyć ten dommachnięciem ręki, coś jednak kazało jej się trzymać go z desperacją.- Kto wie, co tutaj może być.Między śmieciami mogą kryć się różnecenne rzeczy.- powiedziała, starając się zaapelować do jego zmysłupraktycznego.Zauważyła, że się zawahał, i zaatakowała mocniej: - Niewszystko leży na wierzchu.Najcenniejsze rzeczy mogą kryć się na samymspodzie.Jej głos musiał zdradzać desperację, bo Raleigh znieruchomiał izaczął się jej przyglądać z uwagą.Jane zaczerwieniła się.Ujął ją pod brodę izwrócił jej twarz ku swojej.Znów po raz kolejny uświadomiła sobie, jaki jest, zadzierając głowę,Anula & ponaousladanscby spojrzeć mu w oczy.Był od niej wyższy co najmniej o głowę, mimo tojego urodziwa twarz znalazła się nagle zbyt blisko jej własnej twarzy.SerceJane skoczyło do gardła, gdy musnął ją kciukiem.- Masz rację, moja droga - powiedział łagodnie.- Przejrzyj te graty.Często patrzymy na coś i nie widzimy tego, co trzeba.Nawet najzwyklejszykamień ma wiele stron.Opuścił dłoń i odwrócił się, by odejść, pozostawiając Jane zachodzącąw głowę, co też miał na myśli.Z każdym dniem ich małżeństwa dandysowaty mąż wydawał się jejcoraz przystojniejszy, coraz bardziej ujmujący i coraz mniej denerwujący, ajej coraz trudniej było bronić się przed jego urokiem, choćby nawet kryły sięza nim jakieś sztuczki.Anula & ponaousladansc ROZDZIAA �SMYRaleigh dopilnował, by woznica ominął koniec wsi, na którymznajdował się zajazd Pod Cierniem i Różą", bowiem w jego mniemaniugospoda była domem wariatów.Myśl, że jakieś niezrównoważone typyśledzą każdy jego ruch, nie była zbyt przyjemna.Doskwierała mu trochęświadomość, że zostawił Jane samą w Craven Hall.Chociaż czuł, żemiejscowi raczej unikają tego miejsca, niepokoił, się o żonę.Znów ogarnęło go nieznane uczucie, potrzeba, by za wszelką cenęchronić Jane.Niewątpliwie działał na własną zgubę.Zobowiązał się przecieżspędzić kolejną noc w tej diabelskiej ruderze [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki