Lew Tołstoj Anna Karenina[JoannaC]

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Opowiedziała mu o wszystkim, co go interesowałow domu, a były to same pomyślne wiadomości.Pózno wieczorem, gdy zostali sami, Anna znów pewnaswej całkowitej nad nim przewagi zapragnęła zatrzećprzykrość, jaką jej sprawiło spojrzenie karcące ją za list.Rzekła więc: Przyznaj się: zirytował cię mój list.Nie uwierzyłeśmi&I zaledwie to powiedziała, zdała sobie sprawę, że mimocałego rozkochania, jakie nim w tej chwili owładnęło, tego jejnie darował. Tak odrzekł. List był taki dziwny.To pisałaś, żeAnnie jest chora, to, że sama chciałaś przyjechać do Kaszyna. Tak w istocie było. Wcale o tym nie wątpię. Owszem, wątpisz.Widzę, że jesteś niekontent. Ani trochę.Jestem tylko nierad, że wygląda, jakbyś nieuznawała obowiązków, które& Obowiązków chodzenia na koncerty& Nie mówmy już o tym& przerwał jej.966 Dlaczego mamy o tym nie mówić? powiedziała. Chcę tylko powiedzieć, że przecież bywają sprawy,które trzeba koniecznie załatwić.Choćby i teraz: będę musiałjechać do Moskwy w sprawie domu& Ach, Anno, czemujesteś taka przeczulona? Czyż nie wiesz, że żyć bez ciebie niemogę? Więc skoro tak rzekła Anna zmienionym nagletonem to znaczy, że ci się ten rodzaj życia sprzykrzył&Tak, tak: przyjeżdżasz na jeden dzień i wyjeżdżasz, takjakbym& Anno, jesteś okrutna& %7łycie gotów jestem oddać.Leczona go już nie słuchała. Jeśli pojedziesz do Moskwy, to i ja pojadę z tobą.Niezostanę tutaj.Albo się rozejdzmy, albo żyjmy razem. Wiesz przecież, że to moje jedyne pragnienie.Ale nato& Potrzebny jest rozwód? Napiszę do niego.Przekonałamsię, że tak żyć nie mogę& Ale do Moskwy pojadę z tobą. Mówisz to, jakbyś mi groziła& A przecie ja niczegotak nie pragnę, jak tego, byśmy się nie rozstawali uśmiechnął się Wroński.W oczach jego wszakże, podczas gdy wymawiał te czułesłowa, błysnęła już nie oziębłość, ale złość człowiekarozwścieczonego pościgiem.Anna dostrzegła to spojrzenie i dobrze zrozumiała, co onooznaczało. Jeśli rzeczy tak stoją jest to klęska! mówił jegowzrok.Było to jedynie chwilowe wrażenie, nigdy go jużjednak nie zapomniała.Napisała do męża list, w którym prosiła go o rozwód, a zkońcem listopada, po rozstaniu się z księżniczką Barbarą,która musiała jechać do Petersburga, przeniosła się razem z967Wrońskim do Moskwy.Oczekując z dnia na dzieńodpowiedzi Karenina i co za tym idzie, rozwodu, zamieszkaliobecnie razem jak para małżeńska.968CZZ SI�DMAILewinowie mieszkali w Moskwie już trzeci miesiąc.Jużdawno minął termin, kiedy podług najbardziejniezawodnych obliczeń osób znających się na tych rzeczach Kitty powinna była urodzić; tymczasem ciąża ciąglejeszcze trwała i brakowało jakichkolwiek oznak, by terminpołogu miał być obecnie bliższy niż dwa miesiące temu.Idoktor, i akuszerka, i Dolly, i matka, a zwłaszcza Lewin,który nie mógł bez przerażenia myśleć o zbliżającej sięchwili, wszyscy poczynali się niecierpliwić i niepokoić; jednatylko Kitty czuła się zupełnie pogodna i szczęśliwa.Miała wyrazną świadomość, że w sercu jej powstaje noweuczucie miłości dla przyszłego dla niej poniekąd jużobecnego dziecka, i z rozkoszą śledziła wzrost tegouczucia.Dziecko nie było już tylko cząsteczką jej samej, anawet chwilami żyło swoistym, niezależnym od niej życiem.Często bywało to bolesne, ale jednocześnie aż się jej śmiaćchciało z dziwnej, nigdy dotychczas nie zaznawanej radości.Wszyscy, kogo tylko kochała, otaczali ją, a wszyscy bylitak dla niej dobrzy, tak jej dogadzali, życie zwracało się kuniej tak przyjemną stroną, że gdyby nie świadomość ipoczucie, że to długo nie potrwa niczego milszego ilepszego w świecie pragnąć by nie mogła.Jedno tylkozmniejszało urok takiej egzystencji: oto mąż jej przestał byćtaki, jakim go najbardziej kochała i jakim bywał na wsi.Lubiła jego spokojny, serdeczny i gościnny sposób byciana wsi; w mieście, na odwrót, zdawał się wciąż niespokojny,jakby się miał na baczności, jakby się obawiał, by go ktoś nieskrzywdził, a zwłaszcza by nie skrzywdził jej.Tam, na wsi,969najwidoczniej czując się u siebie, nigdzie się nie śpieszył inigdy nie bywał bezczynny [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki