Riley Judith Merkle Tajemnica Nostradamusa

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Mówił: Wielka królowo, diuszesa już nie ma władzy nadjego sercem.Widzisz, jak spełniłem twe gorące życzenie}Jednakże Katarzyna była twardą Medyceuszką.Szepnęła w ciem-ność: Jeszcze nie zwyciężyłeś.Poszukam silniejszej magii.Pokonam cię.344O, wielka królowo, jesteś godną mnie przeciwniczką.Nie spotka-łem takiej od tysiąca i więcej lat.Nie sądz jednak, że zdołasz sięocalić.Przypomnij sobie inne swoje życzenia. Moje dzieci! jęknęła królowa.Właśnie.Twoje dzieci.Pamiętasz, czego chciałaś? %7łeby królowaSzkocji straciła wpływ na twego syna. Nie!Jeszcze nie skończyłem.%7łyczyłaś sobie również, aby wszystkiezasiadły na tronach.Zobaczysz, jak spełniłem twoje największe pra-gnienie.Roztopiona stal wlała się do serca królowej i tam stężała.Paniom,które weszły do komnaty na dzwięk srebrnego dzwonka, zdawało się,że w kącie komnaty widzą posąg, ducha, demona, który przybrałpostać królowej. Pani Gondi odezwała się zastygła postać niech goniecwezmie najszybszego konia z królewskiej stajni i zawiezie ten list doSalon-de-Provence, do domu Nostradamusa.Ma się stawić w Chau-mont, gdzie się z nim spotkam.Kiedy pani Gondi wyszła, królowa zwróciła się do panid Alamanni: Jak tam sprawy na dworze? Jak się czuje król, mój syn? Wasza wysokość, król zachorował, ale wydał rozkaz, by kone-tabl Montmorency i marszałek Saint-Andr� objęli wartę honorowąnad ciałem króla w czasie żałoby. Nikt inny prócz Gwizjuszy nie mógł mu tego podsunąć.Inny-mi słowy, teraz oni rządzą? Tak, wasza miłość. A po czterdziestu dniach, w czasie których konetabl i marszałeknie będą się mogli ruszyć od katafalku, nikt ani nic nie będzie już immogło zagrozić. Najjaśniejsza pani, oni tylko sprawują władzę na czas twojejżałoby. Moja żałoba właśnie się skończyła.Wezwij skarbnika, niech zdami raport o stanie królewskiej szkatuły.Słyszałam, jak mój świętejpamięci małżonek mówił, że żołnierze od trzech lat nie dostali żołdu. Ale, wasza wysokość. %7ładnych ale.W każdej chwili mogą się zbuntować.Inte-resuje mnie też, czy hugenoci zaczęli podnosić głowy teraz, kiedyrządzi dziecko.Przynieście mi ich pisma, chcę wiedzieć, co mówią ichzdradzieccy kaznodzieje.Jeśli chociaż słowem wystąpią przeciw mnie,345mają zostać schwytani i powieszeni.I.a, właśnie, poślijcie po pannę deLa Roque.Chcę z nią porozmawiać.prywatnie.Niech przyjedzie doChaumont, oczywiście pod strażą, żeby się nie rozmyśliła.Będzie mu-siała się odrobinę poświęcić dla dobra Korony.Ale powiedzcie jej.po-wiedzcie, że królowa ma dla niej specjalną.nagrodę za jej usługi.Tego samego wieczoru kurier z Genui zdarł wyczerpanego ture-ckiego ogiera na dziedzińcu domu bankowego Fabrisów i Montever-dich w Lyonie.Doręczywszy pakiet listów najstarszemu z braci Fa-bris, zatrzymał się tylko na pospieszny posiłek i dosiadłszy świeżego ko-nia, odjechał w noc.Na niebie lśniło pół księżyca dostatecznie oświe-tlając drogę.Pomimo że ciemno odziany kurier nie miał przy sobieżadnej wartościowej przesyłki, uzbrojony był we włoski rapier, mizery-kordię, ukryty w rękawie sztylet, muszkiet i zawieszony na szyi sznurładunków prochowych.Jego twarz była ściągnięta ze zmęczenia, nie goliłsię od dwóch tygodni, ale z oczu patrzyła mu determinacja.Jego ojciec,jego surowy, okrutny ojciec nareszcie okazał ludzką twarz.W wysłanym zParyża liście pisał, że wybacza mu wszystko i zgadza się na ślub.Pisał też, żejeśli syn się nie pospieszy, zdradzieckie knowania możnych zaprowadząmiłość jego życia do grobu.ROZDZIAA XXII Zmierć czarownikowi!Odziana w długą szatę kukła na kiju była ledwie widoczna nad tłu-mem, wypełniającym szczelnie plac de Gr�ve.Obdarte kobiety imężczyzni w drewniakach uwijali się, rzucając siano na wiązki chru-stu. Zmierć Nostradamusowi! Spalić czarownika, który zabił króla! Na stos! Na stos!Ktoś przytknął płonącą pochodnię, buchnął kłąb dymu, potemstrzelił w górę wąski jęzor ognia [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki