rozdzia%C5%82+3

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Wykresy są jednym ze sposobów rozumienia sytuacji matematycznych.Nie stanowią magicznego klucza do całości pracy, można się jednak zastanowić czy nie jest korzystne ujęcie problemu za pomocą wykresu, który w sposób jasny i zrozumiały przedstawia poruszany problem.Wykresy przenikają cały świat zarówno przedmiotów analitycznych jak również dziedzin naukowych, które swoja treścią nie wskazywałyby na wykorzystanie wykresu.Można by więc wyrobić w sobie zwyczaj rozważania, czy danej sytuacji nie należałoby przedstawić za pomocą wykresu.57Użyteczność wykresów jest w istocie bardzo wysoka.Częste korzystanie z nich, nie tylko ułatwia pracę ale również wyrabiają dodatkowe skojarzenia i zrozumienie istotnych treści przedstawionych za pomocą tych wykresów.W swojej pracy starałem się pokazać wykresy, których celem jest zobrazowanie tematyki zawartej w obliczeniach matematycznych.Zestawione wyniki układów równań (tabela 3.11) z poszczególnych metod dowiązania geodezyjnego nie są wystarczającym etapem końcowym.Posłużenie się wykresami jest niezbędne w celu głębszego zobrazowania problematyki zawartej w zależnościach dowiązania geodezyjnego.Wnioski końcowelpo wykonaniu obliczeń i zestawieniu wyników końcowych (tabela i wykresy zależności z układów równań dla danych grup metod) należy zbadać empirycznie (badania naukowe na podstawie danych do strzelania) wartości x1, x2, x3→ (x,y), (Z), (Tor) czy mieszczą się w granicach dopuszczalnych odchyleń standardowych S(x).llWielkości odchyleń standardowych S(x1), S(x2), S(x3) dowodzą spójności metod dowiązania dla danej grupy metod.Jednakże po analizie wykresów; określenie wyników dowiązania Di należałoby zbadać poziom dokładności (wartości wagowej ni) w obliczeniu macierzy (kombinacji układów równań) metod dowiązania I, II, III.lDla grupy I - dowiązanie geodezyjne w oparciu o punkty osnowy geodezyjnejlnx,y = 2 (c) - liniowe wcięcie wsteczllnZ = 5 (d) - ciąg poligonowy otwartylDla grupy II - dowiązanie geodezyjne w oparciu o punkty terenowe zidentyfikowane na mapie topograficznejlnx,y = 2 (c) - wcięciem wstecz na podstawie zmierzonych odległościllnZ = 2 (c,d) - ww.oraz wcięciem wstecz na podstawie zmierzonych kątówllnTor = 0 (c) - wcięciem wstecz na podstawie zmierzonych odległościlDla grupy III - wyznaczenie azymutów topograficznych kierunków orientacyjnych:lnZ = 2 (d,e1) - sposobem magnetycznym oraz jednoczesnym wycelowaniem w CNllnTor = 2 (d) - sposobem magnetycznymllnTor = 5 (a,c2) - sposobem geodezyjnym oraz wg.kąta godzinnego CN tCNlz powodu dużych stosunkowo odchyleń S(xZ) - I, S(xx,y) - II w stosunku do pozostałych.lNie należy badać zależności korelacyjnych dla x1-x2-x3 w metodach I, II, III, ponieważ czynniki wpływu na wynik dowiązania (x1, x2, x3) nie korelują między sobą (patrz obliczenia rxi,xj).Wynik jest zbieżnością przypadkową.lNie wykonano zależności korelacyjnej między Di a czynnikami (x1, x2, x3) ponieważ dokładną zależność przedstawiają równania algebraiczne.lNależy sporządzić tabelaryczne i graficzne zestawienie dla danych grup metod i porównać je dla określenia danych ni, które odpowiadałyby mniejszym odchyleniom S(x) poniżej 0,05.l45 T.Polaszczyk, Planowanie i organizacja przygotowania topogeodezyjnego w artylerii, WSOWRiA, Toruń 1990, s.3.46 L.Siółkowski, B.Strzok, Rachunek prawdopodobieństwa, cz., WSOWRiA, Toruń 1971, s.6.47 A.Orłowski, Wpływ błędów dowiązania na skuteczność ognia artylerii, „Przegląd wojsk Lądowych”, R.1992, nr 4, s.91.48 Strzelanie i kierowanie ogniem artylerii naziemnej, Warszawa 1971, s.225.49 Ibidem, s.225.50 Ibidem, s.156.51 Ibidem, s.226.52 Ibidem, s.227.53 Ibidem, 227.54 K.Czerwiński, Statystyka, WSOWRiA, Toruń 1998, s.62 nn.55 R.Duda, matematyka dla Wyższych Szkół Oficerskich, t.I, Warszawa 1973, s.59 nn.56 K.Sobczyk, Statystyka, Warszawa 1992, s.140 nn.57 W.W.Sawyer, W poszukiwaniu modelu matematycznego, Warszawa 1975, s.46-47.51Rysunek 2CC'KZRysunek 1Rysunek 3Rysunek 4Rysunek 1.Błędy w obliczaniu odległości topograficznej do celu oraz topograficznego kata przeniesienia do celu od kierunku zasadniczego powstałe na skutek błędów określenia współrzędnych stanowiska ogniowego.Rysunek 7CC'Rysunek 5Rysunek 6Rysunek 4.Wpływ błędu określenia wysokości stanowiska ogniowego na błędy w donośności [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki