Tajemnica Nostradamusa J Merkle Riley

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Zostaniesz bardzo, bardzo wielką królową.Bę-dziesz miała szafy pełne wspaniałych sukien i tyle klejnotów, że dokońca życia nie zdążysz ich wszystkich włożyć; cały skarbiec wielkiegoimperium.Jej horoskop leżał zwinięty w stojącym obok biurku.Nostradamuszamierzał go skorygować na tyle, by ostateczna wersja zadowoliłaKatarzynę.W przyszłości jej córki widział bezduszne, kapiące złotempałace hiszpańskiego króla, małżeństwo z niezdolnym do miłościstarcem, zimne spojrzenia rywali i prędko, jakże prędko.truciznę. Czy ja też będę matką królów? Urodzisz córki, kochanie, ale nie będziesz tego żałować.Twój lud tak cię ukocha, że będą cię nazywać królową pokoju i do-statku. Czy widzisz coś jeszcze? Elżbieta, ulubienica matki, byłabystrym dzieckiem.Nie uszedł jej uwagi dziwny wyraz twarzy staregoczłowieka. Nie, już nic odparł prorok. To wszystko, co mówią liniedłoni poza tym, że jesteś bardzo inteligentną młodą damą i doskonalesię uczysz. Tyle to sama wiem. Dlatego też nie muszę ci tego mówić rzekł Nostradamus.Gdy dziewczęta odeszły, Anael przeciągnął się w kącie, złożył ręcena piersi i parsknął śmiechem. I ty chcesz zmieniać historię! Ha! Nie miałbyś serca kogokol-wiek z niej wykreślić.Nie miałeś nawet odwagi powiedzieć tym dwomdziewuszkom, że zostaną zamordowane. I co by to dało? Odebrałbym im tę radość, jakiej mogą w życiuzaznać rzekł ze smutkiem prorok. Maskujesz więc swoje przepowiednie szyfrem.Nie potrafiszpowiedzieć i nie umiesz milczeć.Czy ktoś ci już mówił, Michale, żedziwny z ciebie ptaszek? Wielu ludzi, Anaelu.O Boże, jakimże przeklętym ignorantembyłem, pragnąc widzieć przyszłość. Masz, czego chciałeś. Wiem, i wiedząc o tym wcale nie czuję się lepiej. No-stradamus westchnął. Byłem młody i głupi, oślepiony pragnieniem,by poznać tajemnice Wschodu.Dobrze choć, że ta przeklęta mumianigdy nie stała się moją własnością.Miałem szczęście: ktoś skradł ją jej201posiadaczowi w Konstantynopolu, nim zdążyłem wypowiedzieć na-stępne życzenie. I tak zostałeś uratowany przed sobą samym.Choć właściwiepowinienem uznać twój żal za obrazliwy.Czy to tak zle, żeśmy siępoznali? spytał duch dziejów. Nie, Anaelu, to ma swoje dobre strony.Ale powiedz mi, jakzdołamy się pozbyć Menandra Nieśmiertelnego, zanim zniszczyFrancję? Zaiste, Michale, twoja szczerość jest rozbrajająca.Naprawdęmyślisz, że naprawianie historii jest aż tak proste? duch ukazał wuśmiechu piękne białe zęby i rozprostował kruczoczarne, opalizująceskrzydła.Nostradamus westchnął ciężko. Nie bądz taki przygnębiony, stary śmiertelniku.Podpowiemci: przejrzyj horoskop tej dziewczyny. Małej królowej? Nie.Tej panny, której ciotka obsypała Menandra proszkiem nauroki. Jej pies zjadł mi pantofle.Nigdy więcej nie chcę jej widziećna oczy.Anioł wzruszył ramionami.Migoczące iskierki w jego ciemnym,przejrzystym ciele zawirowały tanecznie. Jak chcesz.Pantofle albo Francja rzekł. No dobrze, skoro stawiasz to w ten sposób.Ale mój Boże,jakież one są irytujące! Ten ich snobizm, paplanina, wścibstwo izarozumialstwo! I te okropne wiersze! Czy wiesz, że posłała mi uło-żoną przez siebie villanellę? Rymy.na samo ich wspomnienieprzeszywa mnie zimny dreszcz. Horoskop, Michale.Nie zapomnij rzekł duch dziejów irozpłynął się w powietrzu.ROZDZIAA XVWielce Czcigodny Panie!W tę sobotę, 29 listopada roku pańskiego 1561, otrzymałemPański list wysłany z Paryża dnia 12 pazdziernika tegoż roku.Odniosłem wrażenie, że pełno w nim żółci, oburzenia i urazy, któ-rą żywisz Pan do mnie nie wiedzieć z jakiej przyczyny.Uskarżaszsię Pan, iż gdy byłem w Paryżu składając swe usługi Jej Wysoko-ści Królowej, pożyczyłem od Pana dwa noble i dwanaście koron,co jest zgodne z prawdą.[.] Jakobym opuszczając Paryż wypłaciłsię niewdzięcznością za Pańską gościnność otóż podobna nieczu-łość byłaby całkowicie obca mej naturze.Co do hojnej rzekomo za-płaty, jaką otrzymałem na dworze: gdy zapadłem na zdrowiu,Jego Wysokość Król przysłał mi sto koron.Królowa dodała trzy-dzieści.Trzydzieści koron jest zaiste hojną nagrodą za podróż,podczas której przebyłem dwieście mil i wydałem sto koron z wła-snej kiesy.Nie w tym wszakże rzecz: po moim powrocie z Saint-Germain do Paryża odwiedziła mnie wielce czcigodna dama, któ-rej nazwiska nie znam [.] Oznajmiła, że panowie z Pałacu Spra-wiedliwości zamierzają mnie przesłuchać w sprawie metod stoso-wanych przeze mnie przy sporządzaniu przepowiedni.Odparłem,[.] iż nie muszą się fatygować, albowiem nazajutrz rano wybie-ram się w drogę powrotną do Prowansji, i tak też uczyniłem.[.]Ale pomyślisz Pan, że tymi wszystkimi słowy zamierzam zbyćPana, abyś obył się bez zapłaty.Otóż nie.Posyłam wraz tym pi-smem dwa małe liściki, które jeśli zechcesz je Pan dostarczyć adre-satom, spowodują natychmiastowy zwrot Pańskich pieniędzy.Wyjątki z listu Nostradamusa do Jana MorelaFonds latins N0.8589J Biblioth�que Nationale203 Podaj mi jeszcze jedną poduszkę, Leonie, zanim całkiemmnie połamie w tych kardynalskich luksusach.Po powrocie z Blois do Paryża Nostradamus zasiadł w olbrzymim,rzezbionym, straszliwie niewygodnym krześle, wstawionym do jegokomnaty na polecenie gościnnego kardynała de Bourbon.Początkowaradość proroka z pobytu w H�tel de Sens zaczynała blednąc.Jedzeniei towarzystwo były tu wyśmienite, ale wysokie, zimne i pełne prze-ciągów kamienne pomieszczenia, bezustanna krzątanina obcych sług,rzezbione groteski z paszczami dzikich zwierząt szczerzącymi się naniego z każdego ciężkiego kanciastego mebla napełniały go tęsknotą zawłasnym zacisznym domem, łagodną żoną i radosną paplaninądzieci.Ponadto doskwierało mu zbyt już długie rozstanie ze swoimiksiążkami, a najbardziej ciągłe wymagania różnych ignorantów,którzy gdy przyszło do zapłaty, nie okazali się nawet na tyle hojni, abymógł zwrócić dług ufnemu mistrzowi Morelowi. Nie wpuszczaj nikogo rzekł. Chcę dokończyć horoskopdelfina. Myślałem, żeś już skończył, panie Leon zerknął znacząco nazaścielające stół zapisane karty. Skończyłem.To będzie nowa, poprawiona wersja.Muszęwycisnąć z królowej pieniądze na powrót do domu i nie widzę powodu,by narażać się na jej niewdzięczność [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki