Winters Rebecca W słońcu Hiszpanii

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Miałyby też piękną oliwkową cerę i lśniące czarneoczy.Byłyby kochane, otaczane czułą opieką i.- Jilly?Jillian zamrugała powiekami, zdając sobie sprawę, że rozmawia z bratem.- Słucham? Miałam ci właśnie powiedzieć, że w sierpniu wpadnę do was zkrótką wizytą, żeby poznać mojego nowo narodzonego bratanka.- Będziemy z niecierpliwością cię oczekiwać.Dzieciaki uwielbiają swojąciotkę.- Bardzo je kocham - wyszeptała drżącym głosem.- A teraz lepiej idz już dopracy, żebyś mógł zarobić na życie.- Nie martw się o mnie, Jilly.Pragnę jedynie, żebyś ty była szczęśliwa.- I vice versa.Będziemy w kontakcie.Kocham cię, Dave.- Rozłączyła się,zanim zdążył coś powiedzieć.W zależności od tego, jak ułożą się sprawy do sierpnia, może Remi poleciałbyze mną? - pomyślała.W Nowym Jorku mógłby spotkać się ze swoim dystrybuto-SRrem, a ja wpadłabym do Pii.Wydatki na taką podróż można by uznać za kosztyzwiązane z prowadzeniem firmy.A może Remi pojechałby ze mną do Albany? Chciałabym, żeby poznał Dav-e'a.Angela na pewno skonałaby na jego widok.- Po co łudzić się nadzieją, że nadejdzie taki dzień, kiedy Remi obdarzy mnietak silną miłością, jak ja jego - mruknęła pod nosem.SRROZDZIAA �SMY- Gracias - podziękowały Jillian dwie małe dziewczynki za ciastka marcepa-nowe, które kupiła dla nich w Madrycie.Usiadły razem na brzegu fontanny i zaczę-ły jeść przysmaki.O wpół do ósmej wieczorem Jillian usłyszała warkot silnika samochodu Re-miego.Na dziedzińcu pojawiła się Soraya.Dziewczynki podbiegły do niej, trzyma-jąc w rękach słodycze.- Se�ora nam je kupiła! - krzyczały.Soraya spojrzała na Jillian z uśmiechem.- Psuje je pani - zawołała.- Sprawia mi to przyjemność.One są urocze.- A gdzie są pani dzieci? - spytała Marcia.- Cii, Marcia - uciszyła ją Soraya, przykładając palec do ust.Jillian uśmiechnęła się do nich.- Nic nie szkodzi.Nie mam męża, ale liczę, że któregoś dnia będę go miała.Najbardziej marzę o dwóch małych dziewczynkach, tak słodkich jak wy.- Hola, Remigio! - zawołała Nina.- Hola, chicas.Zaskoczona Jillian odwróciła się i zobaczyła, że Remi stoi zaledwie o metr odniej.Zapewne dopiero co wyszedł z domu, bo gdyby stał tu od piętnastu sekund,usłyszałby, co mówię, pomyślała z przerażeniem.Remi zmierzwił włosy Marcii, apotem wziął na ręce młodszą dziewczynkę.- Czy chcesz marcepanu? - spytała Nina, podając mu ciastko.- Un millon de gracias.- Zjadł je łapczywie, wywołując śmiech dziewczynek.- Czy nie będziecie miały nic przeciwko temu, że wykradnę wam se�oręGray? - spytał, całując Ninę w czoło i stawiając ją na ziemi.- Mamy do omówieniaSRważne sprawy.Obie dziewczynki potrząsnęły głowami.Soraya przypomniała im, że jużdawno powinny być w łóżkach.- Vayamos pasando.Jillian myślała, że Remi zamierza rozmawiać z nią w głównym domu.Onjednak zaprowadził ją do samochodu i pomógł jej zająć miejsce obok kierowcy.Pachniesz i wyglądasz tak cudownie, że jeśli nie odejdziesz, to przekroczęgranicę przyzwoitości, a to może wszystko zmienić, pomyślała.- Czy masz ochotę na jeszcze jedną przejażdżkę? - spytał Remi.- Chciałbymci coś pokazać.To jakieś piętnaście kilometrów w obie strony.Nie będąc w stanie wydobyć z siebie głosu, kiwnęła potakująco głową.Remi zatrzasnął drzwi, okrążył samochód i usiadł za kierownicą.Uruchomiłsilnik i po kilku minutach byli już na polnej drodze biegnącej na południowywschód.Marzę, żeby znalezć się w jego ramionach, pomyślała, bojąc się na niegospojrzeć.- Kiedy po raz ostatni byłeś na urlopie?- W czasie podróży poślubnej.Na Francuskiej Riwierze.Jillian poczuła ukłucie serca.- Mój mąż i ja też tam spędziliśmy nasz miesiąc miodowy.To prawdziwy raj.- W pełni się zgadzam.Letizia chciała, żebyśmy tam się przeprowadzili.Jillian otworzyła szeroko oczy, zdając sobie sprawę, że Remi po raz pierwszywymienił imię swojej żony.- Ale przecież wiedziała, że masz gaje oliwne! Jak byś bez nich żył?Remi wzruszył ramionami.- Nie pomyślała o tym.Poznaliśmy się w Londynie, kiedy załatwiałem tam in-teresy.Była wysoka i niezwykle piękna.To był szalony romans, pobraliśmy się wpośpiechu.SROczywiście, że była piękna, pomyślała niechętnie Jillian.- Czy ona jest Angielką?- Nie.Dorastała w Barcelonie.Podjęła pracę w firmie mającej siedzibę wLondynie, a przedstawicielstwo w Hiszpanii.- Ile ma lat?- Jest o rok starsza od ciebie, ale na tym podobieństwo się kończy.- Czy myślisz, że nadal jest z twoim bratem?- Nie wiem i nie chcę wiedzieć.- Ja też nie.Po tym, co zrobili mu jego żona i brat, wiedziała, że cokolwiek teraz powie,zabrzmi to banalnie, więc bała się odezwać.Nagle samochód się zatrzymał.- Wyjrzyj przez okno - polecił jej niespodziewanie Remi.Jillian odwróciła głowę.- Wiatraki! - zawołała, widząc ich pięć na niewielkim wzniesieniu.- Czy stojąna twojej ziemi? - spytała, z podziwem im się przyglądając.- Nie, ale trzeba tu być dokładnie o tej porze, żeby w pełni je docenić.Urzeczona ich widokiem, odpięła pas i wysiadła z samochodu, żeby lepiej imsię przyjrzeć.Stała nieruchomo, zafascynowana ich dziwną konstrukcją.- Czy warto było tu przyjeżdżać? - spytał Remi, stając tuż za nią.- Jak w ogóle możesz o to pytać! - wyszeptała, czując przyspieszone bicie ser-ca wywołane jego bliskością.- Czy uwierzysz, że w czasie naszego małżeństwa moja żona nigdy tu nie by-ła?- To znaczy, że była głupia! - zawołała Jillian, nie mogąc się powstrzymać.Odwróciła się do niego, wyciągnęła ręce i chwyciła go za ramiona.Lekko nimpotrząsnęła, wściekła na kobietę, która złamała mu serce.- Była głupia - powtórzyła ściszonym głosem.SRChcąc mu pokazać, że jest wspaniałym mężczyzną, wyprostowała się, żebydosięgnąć do jego ust.W tej samej chwili Remi pochylił głowę [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki