Zelazny Roger Droga

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.To rzeczywistość.Dopiero ostatnio zdałem sobie sprawę, \e gdymoje \ycie jest w niebezpieczeństwie, one powtarzają się coraz częściej.Wydaje mi się, \eprzechodzę jakąś przemianę. Rzeczywiście? Nie jesteś człowiekiem, któremu się śni, \e jest smokiem, tylko naodwrót? Coś w tym rodzaju.Albo jedno i drugie.A mo\e nie? Sam nie wiem.W ka\dym razie,im więcej sobie przypominam, tym bardziej to staje się rzeczywistością.Taką samą jak ta. Te.smoki Bel kwinith.myślisz, \e one.no, \e zbudowaliście Drogę. To nie jest właściwe słowo.One raczej ją skomponowały albo uło\yły jak indeks doksią\ki. A my teraz jedziemy po abstrakcji? Czy po sennym marzeniu? Nie wiem, jak masz to nazwać. Muszę z tobą zostać, Red.Dopóki nie odzyskasz zmysłów. Dlatego właśnie nie chciałem mówić ci a\ tyle.Przewidziałem tę reakcję.Nie potrafięprzekonać kogoś, \e moja subiektywna wizja rzeczywistości jest prawdą.Ale wiem, \e niezwariowałem. Powiedziałeś a\ tyle , to znaczy, \e jest jeszcze coś więcej.Wcią\ nie wiem, dlaczegochcesz się mnie pozbyć.Dalej, powiedz wszystko. Tego właśnie wolałbym uniknąć.Samochód zaskrzypiał głośno.Siedzenie z prawej strony wybrzuszyło się i naparło naReda.Kierownica zaczęła się wydłu\ać i wić ku niemu niczym dziwny, czarny kwiat.Dachobni\ył się niebezpiecznie, a ze skrytki na rękawiczki wynurzyła się szponiasta dłoń.Cień nadachu zafalował jak wodorosty porwane prądem rzeki. Mogę cię dostarczyć do najbli\szego punktu opieki medycznej na pełne badanielekarskie i psychiatryczne, chyba \e przekonasz mnie, \e nie muszę. Tego te\ wolałbym uniknąć odparł Red. No, dobrze.Wyraziłaś się jasno.Uspokójsię zadowolę twoje obwody.Szponiasta dłoń schowała się w schowku.Wynurzyła się z niego chwilę pózniejpodsuwając Redowi zapalone cygaro.Jednocześnie kierownica wróciła do swej zwykłejpostaci, dach uniósł się, a siedzenie usadowiło na właściwym miejscu. Dziękuję przyjął cygaro i zaciągnął się.Nagle Fleurs zaczęła deklamować:Toute l �me resumeeQuand lente nous l expironsDans plusieurs ronds de fum�eAbolis en autres rondsAtteste quelque cigareBr�lant savamment pour peuQue la cendre se separeDe son dair baiser de feuAinsi le choeur des romancesA la l�vre vole-t-ilExclus-en si tu commencesLe r�el parce que viiLe sens trop pr�cis ratureTa vague litt�raiure*Zaśmiał się. Myślę, \e pasuje stwierdził. Ale sądziłem, \e jesteś zaprogramowana naBaudelaire a, nie Mallarme go. Na dekadencję.Zaczynam rozumieć, dlaczego.Cokolwiek byś robił, dą\ysz do zagłady. Nigdy na to w ten sposób nie patrzyłem.Mo\e to prawda. Prawda tkwi w tym wierszu.Zapal cygaro i daj sobie spokój z rzeczywistością. Twoja głębia mnie zdumiewa. Daruj sobie pochlebstwa.Dlaczego mam odejść? Mówiąc prosto: lubię cię.Staram się cię ochronić. Jeśli o to chodzi, to jestem zbudowana solidniej ni\ ty. To nie kwestia niebezpieczeństwa, tylko prawie pewnego zniszczenia. Powtarzam. Nigdy nie dowiesz się tego, co chcesz, jeśli będziesz mi wcią\ przerywać. W inny sposób te\ się, jak dotąd, nie dowiedziałam. Nie wiem.Nie wiem, czy to jest snem, czy tamto.To niewa\ne.Wiem w ka\dym razie,\e jestem tym kimś ze snu.Dopiero dziś widzę, \e kobieta, z którą byłem kiedyś stary, miałarację.Zanim przedstawiciel naszego rodzaju osiągnie dojrzałość, dostaje się na Drogę, gdziemusi odmłodnieć.Rodzimy się bowiem starzy, powykręcani i niesprawni i musimy odnalezćswoją młodość, która w tej postaci jest naszą dojrzałością.Właściwie to mo\e byćpowodem istnienia Drogi i zaczynam podejrzewać, \e w \yłach wszystkich podró\ujących niąmusi płynąć jakaś część naszej krwi.Ale tego nie wiem na pewno. Daruj sobie te spekulacje, dobrze?*Treść duszy ulatujeWolno z kółkiem dymuNiknącym w drugim koleCygaro \arzy się ledwieA popiół oddzielaOd gorącego pocałunku ogniaTak chór romansówNa wargi napływaWyklucz z nich jednak przyziemne realiaRozum zbyt chłodny zniszczy mglistą sztukę(tłum.Ewa Kierszys) W porządku.Leila zdradzała coraz większą skłonność do samozniszczenia i było corazniebezpieczniej przebywać blisko niej.Nasze drogi ciągle się jednak krzy\owały.W niejzaczęło się to wcześniej u siebie zauwa\yłem to pózniej i starałem się jakoś nad tymzapanować.Zawsze była bardziej wra\liwa. Czekaj.Leila to ta kobieta z W-16? Ta, która zaprószyła ogień? I ta, o której mówiłeś,\e byliście kiedyś starzy? Tak.Jeśli ją kiedyś spotkasz, mo\e to potwierdzić.Najpierw razem, potem osobnoszukaliśmy drogi powrotnej do miejsca, skąd przybyliśmy.Bez powodzenia.Wtedydoszedłem do wniosku, \e nie mo\emy jej znalezć, bo wszystko się pozmieniało wporównaniu z moimi wspomnieniami.Dlatego zacząłem zmieniać ró\ne rzeczy tak, aby sięzgadzały z tym, co pamiętałem.Miałem nadzieję, \e gdy wszystko będzie ju\ jak przedtem, toznajdę właściwą drogę.Ale to nie jest takie proste.Teraz zdaję sobie sprawę, i\ to, \e odkręcępojedyncze wydarzenia tu i tam, nie przywróci Drogi do takiego stanu, jaki pamiętam zczasów, kiedy byłem stary.Chyba zacząłem to rozumieć ju\ jakiś czas temu, ale niepotrafiłem znalezć innego sposobu, więc ciągnąłem to dalej.Potem Chadwick ogłosił czarnądziesiątkę i wszystko zaczęło się powoli układać w logiczną całość. Czy powinnam ju\ rozumieć, jak? Nie.Red wciągnął dym i wyjrzał przez okno.Wyprzedził ich mały, czarny samochód.Patrzącna znikający przed nimi punkt, mówił dalej. Kiedy pojawiło się niebezpieczeństwo, moje ataki stały się częstsze, a sny bardziejwyraziste.Coraz lepiej wiedziałem, które sny były prawdziwe i nagle zdałem sobie sprawę,\e przyczyną tego jest właśnie niebezpieczeństwo [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki