Aleksander Kaminski Funkcje Pedagogiki Spolecznej.rtf

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.172ze Stowarzyszeniem Oświaty Robotniczej) - kluby na ogół stanowiły placówkiokreślonego ruchu ideowo-politycznego (Radliń-ska, 1947, s.187).Pilnympostulatem staje się zbadanie najbardziej charakterystycznych klubówprzeszłości, np.Klubu Robotniczego zorganizowanego przez komunistów w MińskuMazowieckim, grupującego w latach 1920-1932 robotników fabryki Eudzkiego orazszewców i krawców (chałupników).Kierownicy tego Klubu osiągali godne utrwaleniawyniki.Kluby chłopców sięgają w Anglii w głąb XIX w.;, z, czasem powstawać zaczęłytakże kluby dziewcząt.Podobnie jak kluby robotnicze, usiłowały kluby chłopcówdostosować podstawowy model klubu do potrzeb i możliwości młodzieży nieszkolnej.Organizacje filantropijne fundowały lokale i umożliwiały maksymalne obniżenieskładki członkowskiej; respektowały szereg zasad klubowego modelu podstawowego(np.określone przywileje członków w korzystaniu z klubu i jego urządzeń, pewienstopień samorządności członków etc.), ale zarazem ulegały tu znacznemu nasileniutendencje wychowawcze: personel klubu stanowili instruktorzy rozumiejący swezadanie jako inspirowanie i animowanie aktywności samokształceniowej isamowychowawczej, obejmującej kulturę intelektualną, artystyczną i fizyczną.Boys Ciubs grupowały chłopców 14 - 18-letnich.Old Boys Ciubs - młodzież od 18do 25 r.ż."Klub zasługujący na tę nazwę nie istnieje dla, lecz przez swychczłonków" - twierdzili rozumni organizatorzy - programy zajęć na ogółodpowiadały życzeniom członków, którzy mieli znaczną swobodę wyboru aktywnościim odpowiadającej.Funkcja wychowawcza tych placówek polegała i polega nadawaniu oparcia dla współżycia młodzieży pozaszkolnej w rówieśniczym gronie i wkorzystnej wychowawczo atmosferze (J.Hulewicz, T.Wujek).Wiele młodzieżowych klubów w Anglii i gdzie indziej nie uniknęło "poślizgu" kunadmiernemu dydaktyzmowi, ku naciskom wychowawczym, ku przerostowi funkcjiopiekuńczej.Te skazy osłabiły żywotność klubów i ich autentyzm wychowawczy,którym tak bardzo sprzyjały elementy podstawowego modelu klubowego, czyniąceklub terenem swobodnego kontaktowania osób zrzeszających się dla współżycia wrówieśniczych gronach, chętnie dostrajających się do dyskretnego zjednywania ichdla172wartości kultury szerzonych przez klub.Poślizg ku przesadnemu spedagogizowaniunajsilniej charakteryzował kluby młodzieży szkolnej.W Polsce mieliśmy już w pierwszej połowie XIX w.piękne wzory klubu młodzieży:Gospodę Akademicką, powołaną do życia w latach 1819-1820 przez młodzieżUniwersytetu Warszawskiego, oraz Klub Piśmienniczy Krzemieniecki młodzieżylicealnej z lat 1815 - 1816 1.Dziś wiele klubów studenckich oraz klubów ZMSposzukuje - nieraz z sukcesem - dobrej "formuły" kulturalno-wychowawczej dlaswych placówek.Natomiast wiele placówek młodzieży i dorosłych, które dziś posługują się nazwąklub - w istocie stanowi placówki oświatowe kształtowane według" odmiennych,nieklubowych modeli zrzeszeniowych, np.klubokawiarnie "Ruchu", lokalegastronomiczne zwące się klubami, kółka zainteresowań szkolne i pozaszkolne onazwach: klub filatelistów, klub sportowy itp.Im młodsza młodzież - tym.trudniej zachować w jej zrzeszeniach modelowe cechyklubu.A im większa ignorancja w zakresie informacji o modelowych cechachpierwowzoru klubowego wśród 'organizatorów różnorakich placówek społecznych,oświatowych,' wychowawczych, opiekuńczych, tym łatwiej nadać nazwę."klub"placówce me reprezentującej żadnych cech klubowości.Zwietlica - jest to swoista, polska odmiana klubu, nastawiona na intensywnąaktywność wychowawczą.Inicjatywa świetlic wyszła w czasie I wojny światowej zkół kierowniczych warszawskich szkół wieczorowych dla młodzieży pracującej;zrealizowało ją grono działaczy oświatowych z Antonim Konewką na czele (m.in.Eugenia Korniłowiczowa, Kazimierz Korni-łowicz, J.Obremska), a materialne imoralne oparcie zapewniła Sekcja Oświaty Pozaszkolnej Wydziału Oświaty i KulturyMiasta Stołecznego Warszawy (1916/17).Nowatorska koncepcja świetlic związanychz kursami dla dorosłych i młodzieży zastąpiła istniejące dotychczas warszawskie'ogniska opiekuńczo-kulturalnę dla dokształcającej się młodzieży, dopełniającfunkcję opiekuń-1 A.Kamiński Polskie sswiązki młodzieży 1804 -1831.Warszawa.1983, s.50-54,124-.129.174czą niezwykle chwytliwą, ambitną aktywnością kulturalną w duchu koleżeństwa,zespołowości, szczerości przeżyć.,.'Działaczom świetlicowym i 'młodzieżyprzyświecały idee "kształtowania jutra" (jutra odradzającej się Polski) w tokuzajęć samokształceniowych i aktywności rekreacyjnych.Oświatowcy, organizującyświetlice w zaniedbanych dzielnicach Warszawy, usiłowali tworzyć zespołypracującej nad sobą młodzieży, której sugerowano "poszukiwanie dróg" do tego,jak żyć lepiej, piękniej, kulturalniej.Inicjatorom przyświecał wzorzecdemokratycznego zrzeszenia młodzieży, skupionej w/ogniskach przyjazni i dobrejwoli społecznej.''Widzieli w świetlicy nie lokal służący kontaktom młodzieży wjej pracy nad sobą i rekreacji, lecz.zespół ludzi, jakby mały związekmłodzieży, mający oparcie we własnym lokalu i kierowany przez działaczaoświatowego.Trzeba przy tym pamiętać, że wśród 'młodzieży pracującej było wpierwszym dziesięcioleciu istnienia świetlic wielu nieletnich wyrostków, a wśródogółu pracujących chłopców i dziewcząt nieliczni tylko ukończyli pięć lub więcejklas, dokształcali się więc w szkołach wieczorowych.i Koncepcja świetlic już od początku istnienia realizowana była w różnychwariantach organizacyjnych, ale może właśnie dzięki bogactwu pomysłówrealizacyjnych wnet się stała "ruchem świetlicowym", a ściślej mówiąc - ruchemdziałaczy oświatowych na rzecz świetlic.) Duży wpływ tych placówek na pracęoświatowo-wychowawczą wśród -młodzieży dorastającej i pracującej polegał nie naliczbie świetlic (nie było ich wiele), lecz na "chwytliwym" programie zajęć i nazapale instruktorów świetlicowych, których osobowość - jak się okazało -decydowała o dynamice świetlicy i o jej wpływie wychowawczym.Zajęciaświetlicowe uwzględniały zabawy i sport, sztukę (śpiew, widowiska, wycieczki doteatru itp.), prace.amatorskie (hafty, batik;introłigatorstwo itp.), przyrodę (wycieczki, obozy), samokształcenie (kółka,referaty, czytelnictwo itp.).Zajęcia te w poszczególnych świetlicach układałysię w różnych proporcjach: w jednych placówkach przeważały zajęcia zabawowe, winnych oświatowe-.-artystyczne, w jeszcze innych -- praktyczne (zabawkarstwo,modelarstwo, introłigatorstwo itp.) [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki