Andrea Cremer Cień Nocy #3 Bloodroose (tum. nieoficjalne Translate Dreams)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Kryć się! krzyknął Connor, rzucając się na Adne.Mój ojciec zmienił postać, chwytając Sabine iciągnąc ją do mojego boku.Popchnął ją mocno domnie i Bryn, a sam osłonił nas swoim ciałem.Posiadłość Rowan Estate trzęsła się.Regałyzajęczały i popękały, posyłając książki upadającew lawinie na podłogę.Dzwięk nadal rósł, ażpowietrze wirowało od niego, jakby samekamienie budynku krzyczały.Eksplozja wstrząsnęła biblioteką.Schowałamtwarz w piersi ojca, przegryzając wargę, kiedygwałtowne ruchy ziemi sprawiając ból w ramieniu gdzie włócznia nadal przyszpilała mnie do ściany prawie nie do zniesienia.Sabine zmieniła postaći chwyciła moją drugą rękę, odrywając mojąuwagę od pulsującej rany.Spojrzałam na nią,wdzięczna za siłę, w jej spojrzeniu znalazłampłomienie.Oparła swoje czoło o moje, splotłamswoje palce z jej.Huki zabrzmiały echem wokół nas.Myślałam, żesłyszałam krzyki Connora.Mój ojciec, Sabine i japrzylgnęliśmy do siebie.Futro Bryn przycisnęłosię do naszych ciał, jęknęła.Choć włosy Sabinesmagały moją twarz, złapałam urywki chaosu tużza naszą skuloną trójką.Chmury wlały się dopokoju, wirując w chorobliwie zielonychodcieniach samego Rift, odzwierciedlając niebotuż przed tornadem.Wiatry, które szalały wokółnas, sprawiły, że zastanawiałam się, czy lejkondensacyjny rzeczywiście wylądował w pobliżu.Obok nas miotane były kształty.Sukuby i inkubykrzyczały, kiedy były zasysane do Rift, machającłapami w powietrzu, jakby były odciągane odziemi.Niektóre przerażone Opiekunami,zamkniętych w śmiertelnym uścisku, ciągnącswoich wrzeszczących panów w zapomnienie.Kilka ciał podobnych do łusek przepłynęły obok,skóra tak spieczona, że nie mogłam uwierzyć, żenie rozpadają się, kiedy były uderzane przez burzę.Choć martwe, zakurzone postacie nie byłyUpadłymi.Nie mogłam powiedzieć, co to było,przynajmniej kilkanaście przepłynęło obok nas,wpadając do Rift razem z innymi stworzeniamiPiekła.Krzyczący wiatr przeszedł nagle w końcowypodmuch, a następnie w niskie dudnienie.Dzwiękułożył się, w końcu rozchodząc się przez bibliotekęjak najgłośniejszy grzmot pioruna, jakikiedykolwiek słyszałam.Po nim nastała cisza.Wiatr nadal był, ale gwałtowny podmuch stał sięmiarowy, delikatnie wlewając zimne, zimowepowietrze.Mój ojciec powoli wyplątywał się z ochronnegokłębka, w który był owinięty razem z Bryn, Sabinei mną.Skrzywiłam się, walcząc z włócznią, któraprzebijała moje ramię, kiedy szukałamjakichkolwiek oznak Shay a, ale mój wzrokzatrzymał się na szokującym zródle lodowategowiatru.Zciana biblioteki była zniszczona.Pokójotwarty na pokrytą śniegiem ziemię na zewnątrz.Pozostała tylko kamienna rama kominka, stojącwysoko w surowym zarysie naprzeciw zimowejnocy. Wszystko w porządku? krzyknął do nas Connor.Pomagał Adne wstać.Liny, które jąprzytrzymywały, opadły, kiedy wstała.Pozostałyjedynie postrzępione nicie.Ethan skakał nadstosami książek i rozbitego drewna, próbując donas dotrzeć.Sabine ścisnęła moją rękę przedpobiegnięciem do niego.Przyciągnął ja do siebie,trzymając ją w długim pocałunku.Owinęła ręcewokół jego szyi, przylegając do niego, kiedyschował palce w jej włosach. Przygotuj się, Calla. Mój ojciec trzymałwłócznię nadal zanurzoną w moim ramieniu.Bryn,teraz w ludzkiej postaci, wzięła mnie za rękę.Zacisnęłam rękę, wydając jedynie krótki okrzyk,kiedy wyjął włócznię ze ściany i wyszarpnął ją zmojego ciała. Hej. Już przyciskał krwawiący nadgarstek domoich ust.Starałam się nie myśleć o bólu wpulsującym ramieniu, skupiając się na kojącymcieple, które wlewało się we mnie, kiedy wzięłamkrew od taty.Oparłam się o ścianę, wciągając powolny, drżącyoddech. Już dobrze.Uśmiechnął się do mnie.Wzięłam go za rękę,pozwalając mu podciągnąć mnie na nogi. Wszyscy odeszli. Ethan podszedł do nas razem zSabine. %7ładnych więcej maniaków Piekła. Gdzie się podziali? zapytałam, przeszukującpokój [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki