Andrzej.Ziemiański Achaja Tom.3.(PDF)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- Mój drogi, zaprosiliśmy cię tu nie po to, żeby ratować Cesarstwo.- Domyślam się pani, przyjaciółko moja.Nieprawdą jest jakoby czarownicy potrafiliwszystko.Roześmiała się.- Syrinx jest zaopatrzona świetnie.Można się tu bronić nawet przez sto lat - mrugnęłaporozumiewawczo.- Ta ilość towarów, które mamy do dyspozycji w obrębie murów,pozwoliłaby nakarmić i wyposażyć na przykład całe Królestwo Arkach na wiele pokoleń.Tepp został mianowany dowódcą obrony stolicy.Pozorny błąd.Ale.Mała łódz może zatonąćz głupim sternikiem, duży okręt będzie płynął dalej.Mohr zbierze sto tysięcy wojska napółnocy.Kye jakieś pięćdziesiąt na południu, Bortar jakieś sto pięćdziesiąt tysięcy na giełdzienajemników.W przeciągu roku rozsmarujemy armie najezdzców na polach bitew.Potempokażemy im, co to znaczy zadrzeć z Luan.na terenie ich własnych królestw.Meredith skłonił się z szacunkiem.- Usłyszałeś, przyjacielu, wersję oficjalną - uśmiechnęła się sympatycznie.- NiemniejSyrinx nawet po sforsowaniu murów może bronić się dalej.Widzisz te dwa ciemnie kształty?- wskazała coś, co majaczyło niczym ciemne wyspy w morzu malutkich drżących światełek naulicach.- To wieże oporowe.Można tam walczyć nawet przez rok po upadku stolicy.Własnezaopatrzenie, ujęcia wody, załoga, szpitale, masa broni i środków do odpierania ataków.- Czy.- zawahał się, czy może zadać takie pytanie, ale ona wybawiła go z kłopotu.- Czy cesarz uda się do jednej z wież, jeśli sytuacja stanie się krytyczna? - starłaniewidzialny pyłek z samego czubka swojego malutkiego noska.- A co mnie to obchodzi? -uśmiechnęła się znowu, tym razem kpiąco.- Cesarz zamierza przetrwać tak czy tak - naglezmieniła temat.- Czy wiesz, jak mam na imię?Nie wiedział.- Annamea.To miasto, które właśnie straciliśmy, nazwano moim imieniem.Na mojącześć - opuściła głowę.- Mam dwadzieścia cztery lata.Niedługo będę za stara, by piastowaćgodność Pierwszej Nałożnicy Cesarstwa.A żoną nigdy nie zostanę.- Dlaczego.- Meredith przestraszył się nagle swojej obcesowości.Dziewczynajednak znowu wybawiła go z kłopotu.- Dlaczego ci o tym mówię? Otóż pewien człowiek przepowiedział mi kiedyśświetlaną przyszłość.Bez względu na to, co się stanie - uśmiechnęła się, ale tym razemsmutno i jakoś tak.tylko do siebie.- I ja mu uwierzyłam.A potem wiele się nauczyłam.I.Sama zadbałam o swoją przyszłość.Sama! Rozumiesz?- Tak, pani - szepnął, choć nie wiedział, co ma na myśli.- To jest polityka - ciągnęła dziewczyna.- Polityka& Nas, dziewczęta, trzymają z dalaod tego badziewia.Złudnie nadzieje.I tak wtykamy tam palce.Czasem wtykamy międzydrzwi a framugę i czasem te palce zostają przytrzaśnięte.Mądra dziewczyna jednak potrafipostawić na właściwego konia.I ja - znowu mrugnęła porozumiewawczo - postawiłam nadobrego konia.Najszybszego w całej stajni.Najbardziej wrednego ogiera, jakiego tylkoznałam.- Na cesarza, przyjaciółko?- Cesarz.- prychnęła.- Cesarz ma swoje mury Syrinx.Cesarz ma swoje wieżeoporowe - zachichotała.- Niech się cesarz sam zajmie sobą, tak jak ja to zrobiłam.On maswojego Teppa, Mohra, Kye i Bortara& A ja, biedna dziewczynka, mam tylko swój tyłek iswoją głupią głowę.Ale.ta głupia głowa mówi mi, że koń, na którego postawiłam, wygrawyścig.Po prostu zagryzie inne zwierzaki na torze.- Bogowie! To.- chciał krzyknąć, ale głos uwiązł mu w gardle.Ona jednak wybawiłago z kłopotu po raz trzeci.- To zdrada? Nie.Ja będę z cesarzem do samego końca.Wszyscy go zdradzą, opróczmnie i może.Nolaana, na przykład.Ale Nolaan jednak dostanie w swój chudy tyłek i tomocno.A ja nie oberwę w moją śliczną pupcię.Ale będę z cesarzem do końca, uwierz mi.Ostatnia wierna.To ja będę ostatnią podporą imperium, kiedy już będzie zdychać na poluzalanym łzami.- Cesarstwo nie musi upaść.- Aaaaaa.Nie przesadzaj, kochanie ty moje.Musi, czy nie musi.To bez znaczenia.Zwiat już nigdy nie będzie taki sam jak dotąd.A co konkretnie się stanie? To już domenaBogów.Nie nam o tym rozprawiać - wzruszyła ramionami.- Imperium wygra? To nastąpiąrządy terroru takiego, jakiego jeszcze świat nie widział.Wygrają te psy z Arkach i Troy? Tobędzie wtedy koniec cywilizacji! Koniec.Koniec.Absolutna zatrata.Ale to nieważne, ktowygra.Ważne, kto przegra.A przegramy wszyscy.To jest wojna, w której wszyscy położymyswe dusze.Nie ciała, sprytniejsi zawsze przetrwają.Ale duszę odda każdy.I to jużpostanowione na niebieskim stole gry, gdzie więksi od nas rzucają kości.Ale nie ma sprawy,duszę mogę oddać, ciała jeszcze przez kilka lat nie oddam.Bo jest moje, a nie ich - wskazałakciukiem na niebo.- Wiesz, czego od ciebie chcą?Meredith drgnął nieprzygotowany na zmianę tematu.- Chcą, żebyś przepowiedział, którą z bram wrogowie zaatakują najpierw - rzuciładziewczyna.Powstrzymała go ruchem wypielęgnowanej dłoni.- Wiem, że to niemożliwe.Cesarz jednak skłania się coraz bardziej w stronę mistycyzmu.Słucha tego swojegoNaczelnego Wróżbity i popada w coraz gorsze aberracje umysłowe.Ale to jego problem.Armia i tak albo poradzi sobie sama, albo sama da dupy.Bez znaczenia, prawda?- Co chcesz, przyjaciółko, żebym zrobił?Nie odpowiedziała na pytanie.- Znasz księżniczkę Achaję?- Tak.Znam - odpowiedział odruchowo, zaskoczony.- To znaczy.znałem.- Ta zdradziecka małpa jest dowódcą rozpoznania Armii Arkach.Prawą ręką pana B.B.B.B.Biafry.I ta suka będzie tu rządzić, jeśli my upadniemy - Pierwsza Nałożnicaimperium spojrzała prosto w oczy czarownika.- Aadna chociaż?- Aadna - odparł Meredith.- Choć nie tak piękna jak ty, przyjaciółko.- Dzięki za komplement.Znasz ją?- Znałem.- Wredna suka?- Nie wiem.Miała piętnaście czy szesnaście lat, kiedy widziałem ją po raz ostatni.Była bardzo inteligentna.Cmoknęła cicho.- Inteligencja to najgorsza swołocz.Ci to nie przepuszczą nikomu w mordowaniu.- Nie sądzę, żeby Achaja mordowała kogokolwiek.- Pewnie, że nie - przerwała mu nałożnica.- Sytuacja ją zmusi do masowych mordów [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki